Θεωρώ ότι ο Τσάβι Ρόκα αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ΑΕΚ. Το σημειώνω τώρα, σε μια περίοδο που η ομάδα βρίσκεται στη χειρότερη της κατάσταση κι ο ίδιος μόνο στο απυρόβλητο δεν είναι.
Δεν έχω διστάσει να του ασκήσω αυστηρότατη κριτική –ιδίως μετά τον περσινό αποκλεισμό από τον Εθνικό στο κύπελλο, όπως επίσης και να του απονείμω τα εύσημα για τη δουλειά του και την ομάδα που έχει δημιουργήσει από το καλοκαίρι του 2021, όταν ανέλαβε να φτιάξει ένα σύνολο από το μηδέν.
Όταν ασκείς κριτική στoν οποιονδήποτε, οφείλεις να τοποθετείς στη ζυγαριά όλα τα στοιχεία που έχεις ενώπιον σου –θετικά κι αρνητικά. Εάν καταπιάνεσαι μονάχα από τη μία πλευρά, τότε κινδυνεύεις να θεωρηθείς εμπαθής ή εν πάση περιπτώσει, κάτι άλλο. Στην κριτική είναι σωστό να παραθέτεις τόσο τα «συν», όσο και τα «πλην».
Είναι λοιπόν γεγονός ότι ο Τσάβι έχει πραγματοποιήσει εξαιρετική δουλειά τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, είναι επίσης γεγονός όμως ότι απέτυχε παταγωδώς στις δύο τελευταίες χειμερινές μεταγραφές.
Το χειμώνα του 2022 ήρθαν στην ΑΕΚ οι Άλτμαν, Παναδέρο, Λαμπόικο και Μαρτής, τον αντίστοιχο του 2023 οι Νίκολιτς, Γιάκολις και Γκρόμοφ. Το ποσοστό επιτυχίας/αποτυχίας, ας το κρίνει ο καθένας.
Εκεί που η ομάδα έδειχνε, τόσο πέρυσι όσο και φέτος, ότι χρειαζόταν την επιπλέον ώθηση από τις μεταγραφές της, δεν την πήρε ποτέ. Διαφωνώ σε βαθμό εκνευρισμού με τη θέση/δικαιολογία ότι η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου είναι δύσκολη.
Ουδείς αμφιβάλλει επί τούτου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατον να φέρεις καλούς παίκτες. Ας μη ξεχνάμε τα παραδείγματα των Τρισκόφσκι, Μοϊσόφ, Γιάννου, Φλοριάν κι άλλους, από την ίδια την ΑΕΚ και τον Τσάβι Ρόκα.
Γνωρίζω καλά ότι πλην Γιάκολις, οι άλλοι δύο δεν αποτελούσαν τις πρώτες επιλογές του Καταλανού τεχνικού διευθυντή, τα σχέδια του οποίου χάλασαν μετά το ναυάγιο της υπόθεσης Αμπουμπακάρι. Η ουσία όμως δεν αλλάζει: οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν τον Ιανουάριο δεν βοήθησαν καθόλου, σε ένα χρονικό διάστημα που η ομάδα τους είχε τεράστια ανάγκη έχοντας διπλές αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Κατανοώ τη θέση του ή αλλιώς τη φιλοσοφία του περί ισορροπίας του μισθολογίου στα αποδυτήρια, όπως επίσης κατανοώ ότι δεν ήταν εύκολο για τον ίδιο να φέρει το χειμώνα ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερα συμβόλαια απ’ αυτά που έδωσε στις ανανεώσεις όσων είχαν συμβάλει στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία.
Θεωρώ ότι ο Τσάβι Ρόκα είναι πιο ώριμος σε σχέση με την πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ, έχοντας πλέον την απαραίτητη γνώση για πρόσωπα και καταστάσεις. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αναθεωρήσει, ελαφρώς, τη φιλοσοφία του στο θέμα των μεταγραφών και του προγραμματισμού.
Εξακολουθώ να πιστεύω, κόντρα στην άποψη αρκετών (ιδίως την υφιστάμενη χρονική περίοδο), ότι αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ΑΕΚ και ούτε για αστείο δεν πρέπει να λέγεται το οτιδήποτε περί αποχώρησής του. Θα πρέπει όμως ο ίδιος να διαφοροποιήσει τον τρόπο σκέψης του σε κάποιους πολύ συγκεκριμένους τομείς, ώστε αυτό που έχτισε να εξελιχθεί περισσότερο και να φτάσει επιτέλους στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Ακόμη κι αν, εκ…θαύματος, ανατραπούν τα υφιστάμενα βαθμολογικά δεδομένα (κάτι για το οποίο, δικαίως, κανείς δεν είναι αισιόδοξος), η άποψή μου θα παραμείνει η ίδια.
Αν χρειάζεται, για το καλό της ΑΕΚ, να αφήσει στην άκρη την περιβόητη φιλοσοφία της ισορροπίας του μισθολογίου, τότε οφείλει να το κάνει. Ακόμη κι αν δεν συμφωνεί.
Ανδρέας Βεντούρης
