Η διαχρονική μου θέση-άποψη για το κεφάλαιο της Κυπριακής διαιτησίας είναι καταγραμμένη στα ΜΜΕ ενημέρωσης που εργάστηκα και εργάζομαι.
Πάντα έλεγα και έγραφα, ότι ακόμα και αν υπάρχουν μερικοί καλοί διαιτητές, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρο εργασίας, στον οποίο υπάρχουν οι υπάλληλοι εκείνοι που υπερτερούν των συναδέλφων τους, σημασία έχει να γίνεται η ορθή διαχείριση από τον εργοδότη.
Αν ο εργοδότης, αποτύχει στην αξιολόγηση, αποτυγχάνει και η επιχείρηση που του ανήκει. Δεν μπορεί καμία επιχείρηση ή οργανισμός, να έχει μέλλον, αν ο εργοδότης, εμπιστευθεί τη λειτουργία στους μέτριους και όχι στους καλύτερους υπαλλήλους.
Στο διά ταύτα τώρα. Η Κυπριακή διαιτησία και μου το παραδέχθηκε κατ’ιδίαν ο μακαριστός Κωστάκης Κουτσοκούμνης, ήταν «η αχίλλειος πτέρνα» του ποδοσφαίρου μας.
Θυμάμαι, ότι επιχείρησε να αλλάξει το καθεστώς, όταν το 2012 αποφάσισε να εμπιστευθεί ξένο ΑΡΧΙΔΙΑΙΤΗΤΗ ( όπως τον ονόμασαν) πιστεύοντας ότι το πρόβλημα, ήταν η προκατάληψη που υπήρχε όταν στα προηγούμενα χρόνια, εμπιστεύθηκε Κύπριο για το ρόλο αυτό.
Πέρασε όμως μία 10ετία και το πρόβλημα δεν είναι απλά «η αχίλλειος πτέρνα» αλλά είναι σαν μία ανίατη ασθένεια για την οποία δεν μπορεί να βρεθεί φάρμακο και θεραπεία.
Κάθε ποδοσφαιρική σεζόν και χειρότερα. Για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος του προβλήματος, αν δεν έρθουν ξένοι διαιτητές, δεν τελειώνει ούτε πρωτάθλημα, ούτε και κύπελλο.
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Ότι έχει αποτύχει η ποδοσφαιρική ομοσπονδία που είναι ο εργοδότης των διαιτητών να κάνει αυτά που πρέπει.
Στην ουσία βέβαια, έχει αποτύχει η δική της διαχείριση. Δηλαδή, δεν κατάφερε να βρει ποτέ, εκείνο το άτομο ή εκείνα τα άτομα, που θα παράγουν σωστό και αποτελεσματικό έργο.
Το έργο αυτό, μεταφράζεται κατά την άποψη μου, στην ανάδειξη και ανέλιξη ικανών διαιτητών.
Και προσέξτε. Είναι εύκολο να λέει σήμερα ο Σέρβος Αρχιδιαιτητής, ότι προχώρησε σε μία βαθιά ανανέωση. Χαίρω πολύ αγαπητέ κύριε Μάζιτς. Ανανέωση, μπορεί να γίνει παντού.
Το αποτέλεσμα όμως, είναι εκείνο που κρίνει την ανανέωση. Αν δηλαδή σε μία εταιρεία, προσληφθούν 4-5 υπάλληλοι νεαρής ηλικίας, αλλά η εταιρεία «πουκουππιστεί» που λέμε, θα μπορεί ο εργοδότης να καυχιέται για τις προσλήψεις που έκανε;
Το σκηνικό σήμερα στην Κυπριακή διαιτησία, λέει ότι ο…μάστρος των διαιτητών, ο κύριος Μάζιτς εμπιστεύθηκε ένα μεγάλο αριθμό νεαρών σε ηλικία πιστεύοντας ότι μαζί με τις εντυπώσεις θα κέρδιζε και την ουσία.
Το αποτέλεσμα όμως, δεν τον δικαιώνει. Και ας πιστεύει ο Σέρβος κάτι διαφορετικό και να επιμένει στη λανθασμένη του διαχείριση.
Εδώ αγαπητέ Μάζιτς, έχουμε μπερδευτεί άπαντες για το πότε ένα χέρι, είναι παράβαση και ειδικά παράβαση-πέναλτι.
Συν όλα τα άλλα για τα οποία ευθύνονται τα «πουλέν» στα οποία πίστεψες και τα έριξες στη φωτιά και είναι ήδη μισοκαμένοι.
Υπάρχει λοιπόν ξανά το ίδιο πρόβλημα. Η διαιτησία μας δεν έχει κανένα μέλλον, όπως λειτουργεί και όπως αποφάσισε να τη διαχειριστεί ο υπεύθυνος της.
Ο Μάζιτς, ο οποίος αναμένεται σε λίγους μήνες να αποχωρήσει, δεν δικαιούται να λέει ότι πέτυχε στο έργο του. Δεν δικαιούται επίσης να έχει σαν ασπίδα την ανανέωση που έκανε στη θεωρία αφού στην πράξη, το αποτέλεσα, είναι χειρότερο από εκείνο το σημείο που ανέλαβε τα ηνία.
Θυμηθείτε, σε ποιο σημείο ήταν η Κυπριακή διαιτησία με το Λαγέκ και συγκρίνετε…
Μιχάλης Παπαγεωργίου
