Μέχρι πρότινος ο Τσίσκο Μουνιόθ είχε το μεγάλο ελαφρυντικό του ότι καθοδηγεί μία ομάδα την οποία δεν έφτιαξε ο ίδιος. Η δικαιολογία αυτή ωστόσο δεν μπορεί να υφίσταται εις τον αιώνα τον άπαντων.
Το ότι η Ανόρθωση είναι μια ομάδα με ξεκάθαρες αγωνιστικές αδυναμίες, είναι δεδομένο. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν δύναται να αποτελεί συνεχώς άλλοθι για τον Ισπανό προπονητή, ο οποίος μόνο άμοιρος ευθυνών δεν είναι για την εικόνα που παρουσιάζει η «κυρία» το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Ο Μουνιόθ δεν έχει καταλήξει σε ένα σύστημα. Άρχισε με τετράδα στην άμυνα, το γύρισε σε τριάδα και μετά πάλι τετράδα. Θυμήθηκε με την Καρμιώτισσα τον…Ράντονιτς, ο οποίος δεδομένα αποχωρεί και αν κάποιος προβάλει το ότι η Ανόρθωση βρισκόταν πίσω στο σκορ, το ίδιο συνέβαινε με το ΑΠΟΕΛ ενώ ούτε με τον Ολυμπιακό χρησιμοποιήθηκε, παρότι έψαχνε το γκολ.
Στο τελευταίο ματς, μετά την αποχώρηση του Κίκο λόγω τραυματισμού, επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως αριστερό μπακ τον…Παρούτη, ενώ είχε στον πάγκο τον Αντωνιάδη. Εν πάση περιπτώσει, λανθασμένες επιλογές κάνουν όλοι.
Το ερώτημα είναι αν ο Μουνιόθ μπορεί να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές. Σίγουρα δεν είναι ο πρώτος (ή πιο σωστά, ο μόνος)που ευθύνεται για την εικόνα και τα προβλήματα της Ανόρθωσης, αλλά έχει κι αυτός το δικό του μερίδιο. Διότι ναι μεν, επαναλαμβάνουμε, το ρόστερ έχει συγκεκριμένες (μεγάλες) αδυναμίες, αλλά δεν είναι και το χειρότερο του πρωταθλήματος.
Είναι γεγονός ότι ο Μουνιόθ έχει χάσει πόντους τον τελευταίο καιρό. Θα κριθεί ωστόσο πολύ περισσότερο απ’ τον Ιανουάριο κι έπειτα, αφού βάλει τις δικές του πινελιές-μεταγραφές, μαζί με τον συνεργάτη του σκάουερ, Αντόνιο Πριέτο.
Ανδρέας Βεντούρης
