Αν πάμε πίσω (χρονικά) και θυμηθούμε, πόσο πολύ περιμέναμε να εγκριθεί η κατασκευή του νέου ποδοσφαιρικού γηπέδου στη Λεμεσό και αν το συγκρίνουμε σήμερα με το πως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, τότε λέμε δόξα σοι ο θεός που έχει τελειώσει αυτό το έργο, αυτό το σίριαλ και αυτό το αγχωτικό πλην όμως όμορφο και απολαυστικό πρότζεκτ.
Εν αναμονή του πότε θα συμφωνήσουν οι ομάδες που διαχειρίζονται το γήπεδο για να δούμε το πρώτο επίσημο ματς, οφείλουμε να στείλουμε ένα τελευταίο μήνυμα σε εκείνους που κρατάνε την τύχη του γηπέδου στα χέρια τους.
Είναι καιρός να απολαύσουμε ΟΛΟΙ αυτό το ποδοσφαιρικό γήπεδο. Είναι καιρός να ξεκουραστούμε από την παραφιλολογία, από την υπερβολή και αν θέλετε από τα ψέματα και τις υπερβολές που λέχθηκαν για το εν λόγω έργο.
Ότι και αν έγινε, πλέον, αυτό που έχει σημασία και ουσία, είναι να δούμε την μπάλα να κυλά στον αγωνιστικό χώρο.
Ειλικρινά, δεν νοιάζει ιδιαίτερα, αν αυτό γίνει στο Απόλλων–ΑΕΛ ή στο ΑΕΛ–Άρης. Άλλωστε, σε κάποια στιγμή θα δούμε το Απόλλων–ΑΕΛ ή το ΑΕΛ–Απόλλων με το διαμοιρασμό στις κερκίδες.
Ας έχουν στο μυαλό τους οι εκπρόσωποι των ομάδων. Αυτό το γήπεδο, δεν είναι μόνο για ένα ή δύο ντέρμπι αλλά θα είναι ο χώρος φιλοξενίας των ομάδων τους για τα επόμενα ίσως 50 χρόνια.
Άρα λοιπόν, να αντικρύσουν και να απολαύσουν το αποτέλεσμα και να αφήσουν τη λεπτομέρεια και ειδικά το προσωρινό αγωνιστικό συμφέρον.
Μιχάλης Παπαγεωργίου
