Τρεις σερί χαμένες ευκαιρίες. Πρώτα η ΑΕΚ ( ίσως η σημαντικότερη) στη συνέχεια ο Απόλλων σε δύο ματς που μπορούσε η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή είτε να γινόταν φαβορί, είτε ακόμα να πανηγύριζε την κατάκτηση του πρωταθλήματος  και στη συνέχεια η Ανόρθωση σε ματς που μπορούσε να κατακτήσει τη 2η θέση και το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Γιατί και πως χάθηκαν αυτές οι ευκαιρίες, είναι καθαρά θέμα ανάλυσης τη  οποία ο καθένας μπορεί να κάνει.
Πλέον, υπάρχει και τελευταία ευκαιρία. Αυτή με την Πάφος FC που επιτρέπει στο Σωφρόνη και στην ομάδα του να πάνε στην Ευρώπη αλλά στη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το…παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ακόμα στα πόδια του ΑΠΟΕΛ αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι και δεν εξασφαλίζει κάτι, ακόμα και αν ο αντίπαλος δεν έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Πόσο δύναμη θα βρουν οι ποδοσφαιριστές για το τελευταίο ματς ώστε να το νικήσουν για να σιγουρέψουν τη 2η θέση, είναι καθαρά δικό τους θέμα.
Μιλάμε για ποδοσφαιριστές οι οποίοι ναι μεν έκαναν μεγάλη προσπάθεια ώστε να εξασφαλίσει η ομάδα του ευρωπαϊκό εισιτήριο (πάνε σίγουρα Κόνφερενς Λιγκ) όμως είναι πλέον στοίχημα και για αυτούς να…σώσουν τη σεζόν έστω με τη 2η θέση.
Αυτό βέβαια, αφορά και την τεχνική ηγεσία που καλείται να επιστρατεύσει στο φινάλε τους πιο φρέσκους και πιο θαρραλέους παίκτες για να πετύχουν τον στόχο τους.
Απλά μία μικρή αναφορά για το ματς με την Ανόρθωση. Το ΑΠΟΕΛ, μπορεί να κάνει λόγο για τη φάση-δοκάρι με τον Ντε Βινσέντι και 2-3 άλλες εξίσου καλές ευκαιρίες, όμως απέτυχε να νικήσει (ξανά) τον αντίπαλο ακόμα και όταν είχε αριθμητικό μειονέκτημα, ενώ χρειάστηκε τις εξαιρετικές επεμβάσεις του Σκουφέτ για να αποφύγει τα χειρότερα.