Στα βραβεία Αρίστων της ΕΑΚ, ο πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής, Κώστας Εγγλέζου, την ώρα που παραλάμβανε το βραβείο του, κάλεσε στη σκηνή τα παιδιά. Μια κίνηση σεβασμού, αφού αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Σεβασμός, λέξη που ταιριάζει απόλυτα στο έργο που επιτελεί, και όσοι βοηθάνε.

Πρόσφυγες, κυρίως από το Κογκό, που έρχονται στην Κύπρο για ένα καλύτερο αύριο, βρίσκουν «ζεστασιά», σε μια ομάδα μπάσκετ! Ναι! Σε ομάδα μπάσκετ, που είναι όπως η οικογένεια τους. Που κάθε Δευτέρα, έστω και μιάμιση ώρα, θα κάνουν μαζί προπόνηση, θα παίξουν φιλικό, όμως, το πιο σημαντικό, είναι πως θα αποκτήσουν εμπειρίες και γνώσεις από ένα… μετρ του αθλήματος. Θα το προσέξετε και στα βίντεο, ότι όταν τους μιλά ο κύριος Εγγλέζου, «κρέμονται» από τα χείλη του.

Παιδιά, που αφήνουν τις πατρίδες τους και ψάχνουν ένα καταφύγιο στην Κύπρο, έρχεται αυτή η ομάδα να τους το δώσει. Η Hope Team!
Η ιστοσελίδα μας, βρέθηκε σε προπόνηση των αθλητών, που εκείνη τη μέρα έτυχε να έχουν και φιλικό, συνομίλησε με τον κόουτς Κώστα Εγγλέζου, και ένιωθες τη «ζεστασιά», σ’ ένα παγωμένο κλειστό, του Α’ Δημοτικού Αγίου Δομετίου. Όλα αυτά, χάρης στην ομάδα που δίνει ελπίδα! Ελπίδα, αγκαλιά και αγάπη και όλα αυτά χωρίς βοήθεια από την Πολιτεία, καθώς, όπως μας τόνισε ο νυν τεχνικός του Διγενή, δεν θέλουν να λένε πως «εκμεταλλεύονται» το Κράτος και τα χρήματα του. Όλα αυτά αποτελούν μια ιδιωτική πρωτοβουλία με βοήθεια μόνο από την Ελληνική Τράπεζα, την Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και την Σχολική Εφορεία του Αγίου Δομετίου.

Οι δηλώσεις του Κύπριου προπονητή στην ιστοσελίδα μας.
Πώς γεννήθηκε η Hope Team και ποια η δράση της: «H Hope Team γεννήθηκε από την ανάγκη να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποια παιδιά που δεν είχαν την πρόσβαση σε κάποια ομάδα ή γήπεδο, για να προπονηθούν. Ήταν ένα παιδί που μας ζήτησε να έρθει προπονήσεις με τον Διγενή και σιγά-σιγά, μαθαίνοντας ο ένας τον άλλον, μάθαμε πως υπάρχουν κι’ άλλα παιδιά που ήθελαν να κάνουν αυτήν τη δραστηριότητα, όπως και στη χώρα τους. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η ιδέα και θέλουμε να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά, όσο πιο πολύ μπορούμε, να έχουν μια ενασχόληση που αγαπούν, σ’ ένα υγιές περιβάλλον. Είχαμε ανακοινώσει σε πρώτη φάση πως θα πάμε με 12 παιδιά, πήγαμε στα 13 και τώρα στα 15. Προσπαθούμε να προσθέσουμε ακόμα 5 παιδιά για να πάμε στην 20άδα όπως είχαμε προκηρύξει από το ξεκίνημα».

Για το αν υπήρχε βοήθεια από την Πολιτεία: «Είχαμε πει από το ξεκίνημα πως δεν θα δεχτούμε οικονομική εισφορά από τον οποιοδήποτε, γιατί δεν θέλουμε να λεχθεί το παραμικρό. Μ’ αυτό προστατευόμαστε και δεν μπορεί κανένας να πει πως εκμεταλλευόμαστε με κάποιο τρόπο αυτή την ομάδα. Μας στήριξε η Ελληνική Τράπεζα και η Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Πάντα είχαμε τον φόβο μήπως αυτή η ιδέα μείνει στο συρτάρι, αλλά αυτό το ‘’σπρώξιμο’’ που είχαμε από αυτούς τους δύο οργανισμούς, ήταν μεγάλη ενθάρρυνση».

Για το πόσο δύσκολο ήταν να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα: «Μετά από τη γενναιόδωρη χορηγία που είχαμε από την Ελληνική Τράπεζα και την ΚΟΚ, τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα για εμάς. Λύθηκαν τα χέρια μας και μπορέσαμε να υλοποιήσουμε τις σκέψεις που είχαμε. Πρέπει να ευχαριστήσουμε και τη σχολική Εφορεία του Αγίου Δομετίου. Το κόστος είναι το ελάχιστο που μπορούσε να μας ζητηθεί και δεν λείπει τίποτα από τα παιδιά. Σε μια δύσκολη μέρα, με τις καιρικές συνθήκες, είμαστε εδώ 14 άτομα που απαρτίζουμε τη Hope Team. Τα περισσότερα παιδιά έρχονται με τα ποδήλατα τους ή με λεωφορείο».
Από πού είναι τα παιδιά: «Κυρίως από την Αφρική. Οι περισσότεροι από το Κόγκο και μιλούν Γαλλικά. Προσπαθώ και εγώ να μάθω τα πιο σημαντικά. Δεν χρειαζόμαστε τις γλώσσες σε μια αθλητική δραστηριότητα. Το πιο σημαντικό για εμένα, είναι να επευφημήσω κάποιον. Όταν το κάνω στη γλώσσα του, νιώθει διαφορετικά. Βέβαια κάποτε ξεχνώ τις λέξεις (γέλια)».

 

Για τις προπονήσεις της ομάδας: «Είναι κάτι που το αγαπούν. Το αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα. Μέρα με τη μέρα βλέπεις τη βελτίωση. Αφομοιώνουν πολύ εύκολα την τεχνική του αθλήματος και προσπαθούμε μέσω αρκετών φιλικών να βοηθήσουμε τα παιδιά και στο κομμάτι της τεχνικής αντίληψης του παιχνιδιού».
Αν οι παίκτες των αντιμετωπίζουν σαν πατέρα και όχι ως προπονητή: «Σίγουρα είναι διαφορετική όλη η φιλοσοφία. Έχουμε μια διαφορά από μια επαγγελματική ομάδα που έχει πίεση και κάποιους στόχους που πρέπει να πετύχει. Αυτό δημιουργεί μια άλλη σχέση με τους παίκτες. Αυτό είναι το στοίχημα και στο επαγγελματικό επίπεδο, να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο σχέσης. Πιστεύω είναι πολύ καλό, φιλικό περιβάλλον. Υπάρχει ακόμα ένας λόγος που βοηθά σε αυτό. Η προπονητική ομάδα είναι διευρυμένη και παρεμβαίνω μόνο για τα ευχάριστα. Στον Διγενή για παράδειγμα, φωνάζω, αλλά εδώ, κάνω παρατηρήσεις που στους υπόλοιπους που κάνουν παρατηρήσεις στα παιδιά. Είναι με χαρά που έρχομαι στις προπονήσεις της Hope Team».

Ποιο είναι το «αύριο» αυτής της ομάδας: «Θέλουμε να διευρυνθεί η Hope Team και αν μπορέσουμε σιγά-σιγά να ‘’βγάλουμε’’ περισσότερα παιδιά που να παίξουν επαγγελματικά. Είτε στην Basket League, είτε τη Β1 Κατηγορία, είτε ακόμα και τη Β2. Θα είναι μεγάλη επιτυχία. Αν καταφέρουν να ‘’ξεμυτίσουν’’ κάποια παιδιά, όπως είπα και πριν, ο έπαινος θα πάει στην προπονητική ομάδα, στα άλλα παιδιά που με βοηθούν. Θέλουμε να πάμε εκτός Λευκωσίας να διοργανώσουμε φιλικά και να μείνουν οι παίκτες σε ένα ξενοδοχείο. Γνωρίζω πως όλο αυτό θα τους αλλάξει την ψυχολογία τους και επειδή πέρασα και εγώ από αυτή τη διαδικασία, θα τους φέρει ακόμα πιο κοντά».

Θράσος Δημητρίου