Ο Τόμας Γουόκαπ έμοιαζε με τον αδύναμο κρίκο του Ολυμπιακού εδώ και καιρό. Η αστοχία του στα τρίποντα και γενικά η προβληματική του εικόνα στην επίθεση γέμισε αμφιβολίες τον κόσμο και όταν μάλιστα τραυματίστηκε, η συζήτηση περί της προσφοράς του άναψε. Ειδικά γιατί η απουσία του συνδυάστηκε με τη σπουδαία νίκη επί της Εφές.
Του Σπύρου Καβωαλιεράτου
Αν, λοιπόν, μπορούσε να προβλέψει κανείς τον παίκτη που θα δώσει στον Ολυμπιακό το κάτι παραπάνω σε ένα ματς τίτλου, θα έλεγε τον Ντόρσεϊ, τον Σλούκα, τον Βεζένκοβ, άντε κάποιοι να διάλεγαν ΜακΚίσικ ή Φαλ. Ο Ντόρσεϊ με τον Βεζένκοβ ήταν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και είχαν τεράστια προσφορά, ο ΜακΚίσικ έπαιξε σημαντικό ρόλο στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, όμως την πραγματική διαφορά έκανε ο Τόμας Γουόκαπ. Ο άνθρωπος που δεν περίμενε κανείς.
Από τη στιγμή που μπήκε στη θέση του Σλούκα στο τέλος της τρίτης περιόδου, ο Ολυμπιακός έδειξε αμέσως εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή στο παρκέ βρέθηκαν ο Γουόκαπ, ο Ντόρσεϊ, ο ΜακΚίσικ, ο Βεζένκοβ και ο Μάρτιν και το σύνθημα για την αντεπίθεση έδωσε ο Αμερικανός πλέι μέικερ, με ένα τρίποντο. Ναι, με το θεωρητικά αδύνατο στοιχείο του κατάφερε να κρατήσει τον Ολυμπιακό σε ένα σημείο που όλα πήγαιναν στραβά.
Ένα λέι απ και δύο δικές του ασίστ άνοιξαν αμέσως το παιχνίδι, οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να λειτουργούν στην επίθεση όπως ακριβώς ήθελε ο Μπαρτζώκας. Όμως ακόμα πιο σημαντική ήταν η προσφορά του στην άμυνα. Πήρε την σκυτάλη από τον Παπανικολάου, ανέλαβε τον Νεμάνια Νέντοβιτς και δεν τον άφησε να πάρει ανάσα. Με αποκορύφωμα την τάπα που κάνει στο τρίποντο στην τέταρτη περίοδο.
Είναι προφανές ότι μια ματιά στην στατιστική δεν εξηγεί την συνολική προσφορά του Γουόκαπ. Η εικόνα του όμως στο παρκέ έκανε πολλούς να τον ψηφίσουν MVP του τελικού. Ναι μεν το βραβείο κατέληξε στον σούπερ επιθετικό, Τάιλερ Ντόρσεϊ, πολλοί προτίμησαν τον πολυτιμότερο όλης της σεζόν – ως τώρα – τον Σάσα Βεζένκοβ, αλλά ο Γουόκαπ έκανε στην πραγματικότητα τη διαφορά. Ίσως και ο Σακίλ ΜακΚίσικ, που έδωσε κι αυτός λύσεις και στην άμυνα και στην επίθεση, αλλά και ο Χασάν Μάρτιν που έπαιξε πολύ καλύτερα στον τελικό τη θέση του σέντερ σε σχέση με τον Μουστάφα Φαλ.
Ουσιαστικά αυτή η αμυντική πεντάδα με Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, ΜακΚίσικ, Βεζένκοβ και Μάρτιν άλλαξε τη ροή του αγώνα, στο σημείο που ο Παναθηναϊκός έμοιαζε κυρίαρχος. Αυτό το σχήμα ανάγκασε τον Παναθηναϊκό στο 0/15 της τελευταίας περιόδου στα σουτ εντός παιδιάς, άλλωστε ο Μπαρτζώκας όταν κλήθηκε να διαλέξει το δικό του MVP, αρνήθηκε να επιλέξει μόνο έναν και στάθηκε στο σχήμα που γύρισε το ματς. Στη συγκεκριμένη πεντάδα. Αλλά οι περισσότεροι συμφώνησαν στο ότι ο Γουόκαπ είχε τον πιο κομβικό ρόλο στην πιο καθοριστική στιγμή, έστω κι αν κάλπη έβγαλε Ντόρσεϊ.
Άλλωστε είναι η μοίρα των λιγότερο φαντεζί παικτών να μένουν μερικές φορές στην αφάνεια, η αστοχία τους να φαίνεται πως κοστίζει περισσότερο σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά τέτοια παιχνίδια τελικά δικαιώνουν τους πραγματικά καλούς. Και ο Τόμας Γουόκαπ στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς ως τώρα για τον Ολυμπιακό, έκανε απόσβεση ενός μεγάλου μέρους του ποσού που δόθηκε γι’ αυτόν το καλοκαίρι. Και δικαίωσε τον Μπαρτζώκα για τον τρόπο που διαχειρίστηκε από την αρχή ως το τέλος το ματς στο Ηράκλειο.
Ομάδα μέσα κι έξω από το παρκέ
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός πήρε τον πρώτο τίτλο της σεζόν και δικαιωματικά το πανηγύρισε. Και ο τρόπος που το γιόρτασαν οι ερυθρόλευκοι δείχνει και την ατμόσφαιρα που υπάρχει πλέον στην ομάδα. Η εικόνα του πάγκου καθ’ όλη τη διάρκεια, το γεγονός ότι στο τέλος ήταν όρθιοι ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Λαρεντζάκης, παίκτες που θέλουν να βρίσκονται στο παρκέ 40 λεπτά, αλλά υποστήριζαν απ’ έξω όσους έπαιζαν περισσότερο από τον καθένα, είναι ενδεικτική της κατάστασης. Οι νίκες επί της ΑΕΚ (πρωτάθλημα και Κύπελλο), Μπασκόνια και Εφές (EuroLeague) γιάτρεψαν όλες τις πληγές, έκαναν τον Ολυμπιακό ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης και φέρνουν αισιοδοξία εν όψει της συνέχειας. Αρκεί να μην υπάρξουν κακοτυχίες σε θέματα υγείας.
ΥΓ.: Ο Παναθηναϊκός ήταν καταπληκτικός για 30 λεπτά, όμως χωρίς τον Νέντοβιτς δεν μπορεί να κερδίσει μεγάλο ματς. Από τη στιγμή που δεν σκόραρε στο δεύτερο ημίχρονο (πέρα από τις βολές στο τέλος) ο Σέρβος, ήταν δύσκολο να γίνει η υπέρβαση. Αξίζει όμως συγχαρητήρια ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο για τον αγώνα, αλλά για την συνολική παρουσία του στο Ηράκλειο. Παρέδωσε μαθήματα συμπεριφοράς και ο τρόπος που αποδέχθηκε την ήττα, δείχνει τον σωστό δρόμο.
ΥΓ1: Άριστα πήρε και η ΕΟΚ και το Ηράκλειο. Όποιος ήταν στην Κρήτη από την Πέμπτη ως την Κυριακή έζησε κάτι πραγματικά σπουδαίο. όχι γιορτή με την κλασική έννοια του όρου, γιατί ο κορονοϊός δεν έχει φύγει και δεν επιτρέπει πολυτέλειες, αλλά όσα έγιναν είναι πρωτοφανή. Το ότι υπήρχαν 3.000 άτομα στις εξέδρες και μάλιστα μαζί – ο ένας δίπλα στον άλλο – φίλαθλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, είναι μια τεράστια πρόοδος για τον ελληνικό αθλητισμό. Στο Ηράκλειο τηρήθηκαν ΟΛΟΙ οι κανόνες από την αρχή ως το τέλος και όλα τα υπόλοιπα ήρθαν πιο εύκολα. Το μπάσκετ, η ΕΟΚ, η ΕΚΑΣΚ έδειξαν το δρόμο προς όλο τον ελληνικό αθλητισμό.
