Πιστεύετε στα θαύματα; Και όμως, το απόγευμα της Κυριακής (12/12) έγινε ένα. Στο Άμπου Ντάμπι, μπροστά στα μάτια όσων είχαν “καρφωθεί” στις τηλεοράσεις τους, μπροστα στα μάτια μερικών εκατοντάδων παραγόντων και μηχανικών στο pit lane του “φρεσκαρισμένου” και ταχύτερου Γιας Μαρίνα Σιρκουί.
Του Χάρη Σταύρου
Κάποιοι από αυτοί, οι περισσότεροι, είχαν μείνει άναυδοι. Κάποιοι ήταν έξαλλοι και κάποιοι αισθάνοταν πως η καρδιά τους ήταν έτοιμη να σπάσει. Στο τέλος ο Μαξ Φερστάπεν αναδείχθηκε για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής στο κορυφαίο επίπεδο του μηχανοκίνητου αθλητισμού κι ο Λούις Χάμιλτον, που μόλις είχε χάσει την ευκαιρία να γίνει ο απόλυτος ρέκορντμαν στην Formula 1, προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι συνέβη. Τι τον χτύπησε. Γιατί έχασε έναν αγώνα, τον τέταρτο συνεχόμενο στον οποίο κυριάρχησε μετά από Βραζιλία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία, μέσα από τα χέρια του.
Στο τελευταίο Grand Prix του 2021 συνέβησαν πράγματα που θα έβλεπες σε μία ταινία του Hollywood και θα έλεγες “κόψτε την πλάκα, αυτά δεν γίνονται ούτε στις ταινίες”. Και όμως, συνέβησαν. Και αυτός ο αγώνας θα πρέπει να γίνει ένα καλό παράδειγμα σε όλους μας, για να προσπαθούμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, μέχρι να εκμηδενιστούν οι πιθανότητες, σε οτιδήποτε στη ζωή.
Ο Χάμιλτον ήταν καταιγιστικός από την πρώτη στιγμή, από την εκκίνηση. “Καθάρισε” τον Φερστάπεν που είχε αργή αντίδραση, έγραφε ταχύτερους γύρους με μέση γόμα την ώρα που ο αντίπαλός του είχε την μαλακή, πορεύθηκε με εντυπωσιακό ρυθμό και όταν ο Σέρτζιο Πέρεζ του έκανε την ζωή κόλαση, στην κορυφαία μάχη του αγώνα, αντέδρασε με ψυχραιμία. Διαχειρίστηκε και την άμυνα και την επίθεση του Μεξικανού με προσοχή, είδε τον Φερστάπεν να του “τρώει” επτά δευτερόλεπτα και να μειώνει στο 1.2″, διατήρησε ωστόσο την συνοχή του και την μεγάλωσε ξανά, πριν ο Ολλανδός βρεθεί βρεθεί σε ζώνη DRS. Μέχρι τον 53ο γύρο έκανε έναν μοναχικό αγώνα, άγγιζε τον όγδοο τίτλο του και τότε συνέβη αυτό που αποδείχθηκε πως φοβόταν.
Ο Νίκολας Λατίφι έχασε τον έλεγχο της Williams και την έστειλε στις μπαριέρες, με αποτέλεσμα να χρειαστεί Safety Car για την απομάκρυνση του μονοθεσίου και τον καθαρισμό του οδοστρώματος. Κανονικό Safety Car και όχι Virtual Safety Car, με αποτέλεσμα ο Φερστάπεν να αποκτά ξαφνικά το δικαίωμα να σβήσει την μεταξύ τους διαφορά. Η Mercedes είπε στον Βρετανό να μείνει στην πίστα, καθώς αν έμπαινε στα pit ο Ολλανδός θα τον προσπερνούσε, ο Χάμιλτον πράγματι συνέχισε και τότε η Red Bull τράβηξε τον οδηγό της για να παίξει το κυριολεκτικά τελευταίο της χαρτί, στην… εκπνοή της σεζόν. Και δικαιώθηκε.
Οι αγωνοδίκες ζήτησαν μόνο από τα πέντε μονοθέσια που βρίσκονταν ανάμεσά τους να προσπεράσουν το Safety Car, εκεί πράγματι συνέβη παρατυπία σύμφωνα με τους κανονισμούς που αναφέρουν ότι πρέπει όλα τα αυτοκίνητα που έχουν δεχθεί γύρο να προσπεράσουν για να βρεθούν στην ουρά και στον έναν γύρο που έμενε όλοι κατάλαβαν τι θα συμβεί. Ο μεν Χάμιλτον είχε χιλιοταλαιπωρημένα hard ελαστικά +30 γύρων, ο Φερστάπεν είχε ολοκαίνουργια soft και όση ταχύτητα και να έλειπε από την Red Bull, η ισορροπία του μονοθεσίου, η ταχύτητα εισόδου και εξόδου από κάθε στροφή, ήταν σημαντικά μεγαλύτερες.
Στο τέλος ο Φερστάπεν πανηγύρισε μια νίκη που έπεσε στα χέρια του από το πουθενά κι ο Χάμιλτον ήταν συντετριμμένος. Άξιζε και την πρώτη θέση στο Άμπου Ντάμπι και το όγδοο πρωτάθλημα της καριέρας του, αλλά και ο Μαξ έκανε σπουδαία σεζόν και, βλέποντας την μεγάλη εικόνα, άξιζε και εκείνος το πρώτο του τρόπαιο. Ο Ολλανδός ήταν ένα αγρίμι που κυνηγούσε ένα ρομπότ και ακόμη και με αυτόν τον αλλοπρόσαλλο τρόπο, κατάφερε να το κερδίσει. Είναι προφανές ότι δεν θα μπει αστερίσκος δίπλα στο επίτευγμά του, ίσως όμως να περίμενε και εκείνος ένα διαφορετικό σενάριο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Άλλωστε η έκφρασή του όταν ο Χάμιλτον έσπευσε να τον συγχαρεί στο φινάλε, τα έλεγε όλα.
Η ιστορία έγραψε πως ο Ολλανδός πάτησε στην κορυφή σε μία από τις μεγαλύτερες μάχες όλων των εποχών και η σεζόν που μόλις τελείωσε θα μνημονεύεται για δεκαετίες. Άφησε αμέτρητες στιγμές και συμβάντα για συζήτηση, με τον Νίκολας Λατίφι την κρίνει σε μεγάλο βαθμό, τον Κίμι Ράικονεν να αποχωρεί από την δράση, τον Βάλτερι Μπότας να αντικαθίσταται από τον Τζορτζ Ράσελ στην Mercedes και να συνεχίζει στην Alfa Romeo, τον Αντόνιο Τζοβινάτσι να μένει χωρίς θέση και νέα μονοθέσια, νέοι κανονισμοί να έρχονται για να ανακατέψουν την τράπουλα και να προσφέρουν μια νέα εποχή στην Formula 1.
Διανύουμε μια χρυσή εποχή στο άθλημα και αυτή δεν είναι υπερβολή. Ο Χάμιλτον έχει συμβόλαιο για ακόμα δύο χρόνια και στα 37 του, έδειξε φέτος σε σπουδαία κατάσταση, σωματικά και πνευματικά. Θα βρει κίνητρο; Θα ξεπεράσει αυτό που έζησε στο Άμπου Ντάμπι; Θα παραμείνει η Mercedes στην κορυφή, για να διεκδικήσει και το 9ο συνεχόμενο πρωτάθλημα κατασκευαστών; Θα προσφέρει ο 24χρονος σε μερικές εβδομάδες Ράσελ κάτι περισσότερο από όσα έδωσε ο Βάλτερι Μπότας ή θα χρησιμοποιηθεί συντηρητικά, ώστε να διαδεχθεί τον επτά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή νέο team-mate του;
Ο Φερστάπεν ξετίναξε το άγχος και την πίεση, ο Κάρλος Σάινθ κέρδισε το δικαίωμα να διεκδικήσει το νούμερο 1 από τον Σαρλ Λεκλέρκ στην ανανεωμένη, ενδεχομένως και αναγεννημένη Ferrari που μπορεί να εκτοξεύσει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του κόσμου, ο Λάντο Νόρις στα 22 του τερμάτισε έκτος, οι 25χρονοι Γκασλί και Οκόν είχαν σπουδαίες σεζόν, ο 23χρονος Στρολ κι ο 21χρονος Τσουνόντα ήταν αξιόλογοι, με καλές και με άσχημες στιγμές, οι 32χρονοι Μπότας, Πέρεζ, Ρικάρντο, ο 34χρονος Φέτελ κι ο 40χρονος Αλόνσο συνεχίζουν. Το grid είναι σπουδαίο, έχει νιάτα και εμπειρία, έχει φιλοδοξία και ανταγωνισμό, έχει διαφόρων ειδών χαρακτήρες και σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί… βαρετό.
Το επεισοδιακό 2021 τελείωσε. Πέρασε στην ιστορία. Πολλά θα ειπωθούν αυτές τις ημέρες για την FIA, για το πως διαχειρίστηκε καταστάσεις (πρώτη φορά είδαμε ευρεία δημόσια χρήση της ενδοεπικοινωνίας της με τις ομάδες), ουδείς έχει καταλάβει πόσο ελαστικοί είναι οι κανονισμοί, είτε σε απλά, είτε σε πιο σοβαρά ζητήματα, οπότε ταυτόχρονα με την βελτίωση και την εξέλιξη των ομάδων, θα πρέπει να υπάρξει και μια παρόμοια διαδικασία για τους ανθρώπους που λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Ξαναλέμε, όμως, το 2021 τελείωσε -εκτός αν προκύψει κάτι πραγματικά δραματικό υπέρ της Mercedes στο CAS- και η συγκλονιστική μάχη του Χάμιλτον με τον Φερστάπεν “τράβηξε” πολύ κόσμο στο άθλημα. Ακόμη περισσότερο κόσμο, για την ακρίβεια, καθώς το ενδιαφέρον για την Formula 1 αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια και χάρη στο Drive To Survive. Η Liberty Media έκανε κίνηση-ματ όταν έδωσε στο Netflix την ευκαιρία να μπει στα πάντοκ και από το 2018 κι έπειτα να προσφέρει εικόνες που ο μέσος φαν του αθλητισμού δεν είχε άλλο τρόπο για να ανακαλύψει.
Πολύς κόσμος είτε ασχολήθηκε για πρώτη φορά, είτε γύρισε στη Formula 1 χάρη στην παραγωγή του Netflix και όσο κι αν συγκεκριμένοι άνθρωποι προσπαθούν να “πολεμήσουν” το DTS, είναι ξεκάθαρο ότι ο συνδυασμός του show, των νεαρών οδηγών που επιλέχθηκαν τα τελευταία χρόνια και της μάχης των Χάμιλτον – Φερστάπεν, εκτόξευσε το προϊόν σε επίπεδα δημοφιλίας που ελάχιστοι περίμεναν.
Είναι θετικό το γεγονός ότι η… παρασκηνιακή πλευρά της F1 μπήκε σε κάθε σπίτι μέσω του Netflix, από εκεί και πέρα κάθε θεατής θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα δικά του φίλτρα και σύμφωνα με την δική του αντίληψη να αντιλαμβάνεται τι παρακολουθεί. Το στενάχωρο σε όλη αυτή την έκρηξη του αθλήματος, είναι η ποδοσφαιροποίησή του, κυρίως στην Ελλάδα. Επειδή όμως αυτό είναι πλέον συχνό φαινόμενο σχεδόν σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας, επειδή οι εκρήξεις, ο φθόνος, οι ύβρεις και οι μικροπρέπειες έχουν γίνει μέρος της συμπεριφοράς πολλών, αυτή είναι και αυτή θα συνεχίσει να είναι η πραγματικότητα.
Τον οπαδό που δεν κατανοεί με ποιον τρόπο νίκησε χθες ο Φερστάπεν, τον οπαδό που δεν αντιλαμβάνεται πως όποιος κι αν κατακτούσε το φετινό πρωτάθλημα θα το άξιζε 150%, τον οπαδό που δεν ενδιαφέρεται να μάθει για το background του οδηγού που υποστηρίζει, τον οπαδό που δεν ξέρει τα βασικά του προγράμματος που παρακολουθεί και το βλέπει απλώς ελπίζοντας ότι θα υπάρξει μία σύγκρουση, μια έκρηξη, μια πυρκαγιά, πρέπει να τον βάλουμε στο περιθώριο.
Για εμάς και για την ψυχική μας υγεία, για το άθλημα, για τον Μαξ, για τον Λούις, για τον Βάλτερι, τον Σέρτζιο, τον Κάρλος, τον Λάντο, τον Σαρλ, τον Ντάνι, τον Πιερ, τον Φερνάντο, τον Εστέμπαν, τον Σεμπ, τον Λανς, τον Γιούκι, τον Τζορτζ, τον Μικ, τον Νικίτα και τους επόμενους που θα έρθουν στους κορυφαίους των κορυφαίων, σε ένα πραγματικά σπουδαίο σπορ που αποθεώνει την στρατηγική, την ψυχραιμία και γενικώς συνδυάζει δεκάδες χαρακτηριστικά στον μικρόκοσμό του.
Υ.Γ.: Για τον Στέφανο Τσιτσιπά και το tweet του, δεν υπάρχουν λόγια. Δεν πανηγύρισε την νίκη του οδηγού που υποστήριζε. Πανηγύρισε το τρακάρισμα του ουραγού που έκρινε την σεζόν. Τον περασμένο Αύγουστο έγινε 23.
