Δεν είναι κλισέ. Είναι απίστευτο: σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου – όχι μόνο δυτική ή κατά το κοινώς λεγόμενον ‘’πολιτισμένη’’– οποιοσδήποτε ηγέτης (εκλεγμένος, δικτάτορας, κληρονομικός) που θα τελούσε υπό το βάρος τόσο συντριπτικών κατηγοριών θα είχε ήδη αποχωρήσει. Κι όμως, ο Πρόεδρος της Εναπομείνασας Κυπριακής Δημοκρατίας όχι μόνο αντέχει αλλά βγαίνει στην αντεπίθεση με σύνθημα ‘’ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό’’. Το ότι το κόμμα του κέρδισε βουλευτικές εκλογές μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα είναι το λιγότερο. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ακόμα και αυτή την στιγμή που συζητάμε, ο απερχόμενος (;) Πρόεδρος παραμένει επιδιώκοντας να καθορίσει και το πρόσωπο του διαδόχου του. Μπορεί το εσωκομματικό του γόητρο να έχει τρωθεί, μπορεί παραδοσιακά δεξιά κέντρα όπως η Καθημερινή Κύπρου να ζητά εμμέσως πλην σαφώς την παραίτησή του[1], ωστόσο, ακόμα και αν ο Αναστασιάδης παραιτηθεί, η παραίτησή του δεν φαίνεται ότι θα έχει χαρακτηριστικά κατάρρευσης. Πραγματικά, πως είναι δυνατόν;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ.