Πριν από λίγο καιρό, η Εθνική Ελλάδας πήρε την πρώτη της νίκη επί της Αγγλίας, καθώς επικράτησε 2-1 στο «Γουέμπλεϊ» για το Nations League και έγραψε ιστορία.

Πολλά χρόνια πριν συμβεί αυτό, το μακρινό 2001, η «γαλανόλευκη» είχε φτάσει πολύ κοντά σε κάτι αντίστοιχο στο «Ολντ Τράφορντ», καθώς προηγήθηκε 2-1 των «Τριών Λιονταριών» όμως είδε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να ισοφαρίζει με απευθείας φάουλ στις καθυστερήσεις, στέλνοντας την ομάδα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Μιλώντας στη βρετανική «Sun», ο Νίκος Νταμπίζας, που αγωνίστηκε ως βασικός σε εκείνη την αναμέτρηση, αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο… τρόλαρε τον «Μπεκς» λίγο καιρό μετά το παιχνίδι, όταν συναντήθηκαν ως αντίπαλοι σε αγώνα Premier League μεταξύ της Νιούκαστλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

«Κάποια στιγμή μετά το παιχνίδι, ενδεχομένως αργότερα σε έναν αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σίγουρα πάντως πολύ σύντομα, του έκανα πλάκα. Του είπα “βγάλατε τον εαυτό σας από τη φυλακή”. Και χαμογέλασε. Δεν έδωσε μια συγκεκριμένη απάντηση. Είναι ένας απολύτως φυσιολογικός τύπος», ανέφερε αναλυτικά ο παλαίμαχος στόπερ.

Aναλυτικά όσα είπε ο Νταμπίζας στη συνέντευξη:

«Νομίζω ότι έκανε μία εξαιρετική εμφάνιση στο παιχνίδι εναντίον μας το 2001. Ήταν ένα ματς ορόσημο για την καριέρα του και ήταν το πρώτο δυνατό σημάδι που δώσαμε ως ομάδα με τον κ. Ρεχάγκελ για το τι θα ακολουθούσε, καθώς ήμασταν πολύ ανταγωνιστικοί στα προκριματικά.

Πειστήκαμε ότι μπορούμε να σταθούμε μπροστά σε ομάδες πολύ υψηλού επιπέδου, επειδή αυτή η εθνική Αγγλίας είχε πολύ ταλέντο. Και η ομάδα που πήγε στην Πορτογαλία το 2004 είχε πολύ ταλέντο παρόλο που είχε κάποια προβλήματα τότε στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Ο Μπέκαμ ήταν σίγουρα ένας ποδοσφαιριστής που είχε τρομερή αποτελεσματικότητα στις στημένες φάσεις. Τα χτυπήματά του ήταν αφάνταστα καλά. Ένας από τους καλύτερους στον κόσμο όσον αφορά τον τρόπο που χτυπούσε την μπάλα και την τροχιά που έπαιρνε η μπάλα.

Ήταν οι τελευταίες φάσεις του αγώνα, υπήρχε μεγάλη πίεση, ήμασταν μπροστά, παίζαμε αν θυμάμαι καλά με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Τότε ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με τον κ. Ρεχάγκελ να εμπιστεύεται περισσότερο το σύστημα τριών κεντρικών αμυντικών.

Αλλά πιστεύω ότι ήταν αναπόφευκτο σε εκείνο το σημείο που έφτασε το παιχνίδι. Όταν ένας ποδοσφαιριστής τέτοιου επιπέδου μπορεί να περάσει την μπάλα είτε πάνω από το τοίχος είτε από την κλειστή γωνία του τερματοφύλακα, τότε πιστεύω ότι το επίπεδο δυσκολίας είναι πολύ μεγάλο.

Κι είχε αυτό το αποτέλεσμα που είχε στις τελευταίες φάσεις του αγώνα. Κι η Αγγλία προκρίθηκε με εκείνη την ισοπαλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο».