Σαν σήμερα το 2001 Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2001 χάθηκε άδοξα ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Γεωργίας. Ο Νταβίντ Κιπιάνι σκοτώθηκε σε τροχαίο δύο μήνες πριν κλείσει τα 50 του χρόνια (18/11/1951).
ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΙΠΙΑΝΙ
Γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Σοβιετικής Ένωσης και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από το σχολείο. Οι γονείς του ήταν γιατροί και ήθελαν ο γιος τους να ακολουθήσει το δικό τους επάγγελμα. Όμως αυτός αγάπησε το ποδόσφαιρο και εντάχθηκε στη Ντιναμό Τιφλίδας το 1967. Ταυτόχρονα με το παιχνίδι στην ποδοσφαιρική ομάδα αποφάσισε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο της Τιφλίδας στη Χημική Σχολή. Συνειδητοποιώντας ότι δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις επιστήμες, άλλαξε για τη Νομική Σχολή, την οποία τελειώνει με επιτυχία. Λόγω τραυματισμών, μπόρεσε να συμμετάσχει μόνο σε ένα αγώνα πρωταθλήματος για δύο χρόνια που έμεινε στον πρώτο του σύλλογο. Έτσι, μετακόμισε για να παίξει σε έναν άλλο σύλλογο με έδρα την Τιφλίδα, τη Λοκομοτίβι.
Μετά από μία επιτυχημένη σεζόν, όπου με το κομψό του παιχνίδι, την ικανότητα ντρίμπλας και το εύρος της πάσας του καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος, κλήθηκε ξανά στη Ντιναμό. Έγινε μία από τις βασικές μονάδες της Ντιναμό Τιφλίδας, ηγετική παρουσία (οι Βρετανοί τον αποκάλεσαν «φαλακρό στρατηγό») που ήταν από τους ισχυρούς και επιτυχημένους συλλόγους – όχι μόνο στο υψηλότερο επίπεδο του σοβιετικού ποδοσφαίρου αλλά διεθνώς στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το 1976 ήρθε ο πρώτος τίτλος, το Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης. Ξεκίνησε μία εποχή με τα πιο σημαντικά αποτελέσματα στο εθνικό πρωτάθλημα (κατάκτηση του τίτλου της Σοβιετικής Ένωσης το 1978) μαζί με το τοπικό και διεθνής αναγνώριση και αξιοσημείωτα επιτεύγματα σε διάφορες αναγνωρισμένες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, όπως το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1981 με τη νίκη επί της γερμανικής Καρλ Τσάις Ιένα με 2–1, σε μία διοργάνωση που περιλάμβανε ομάδες όπως η Ρόμα, Μπενφίκα, Φέγενορντ και Βαλένθια.[12][13][14] Η Ντιναμό έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο καθώς η πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ αρνήθηκε να αγωνιστεί, μία από τις τρεις φορές που δεν διοργανώθηκε τελικός. Την επόμενη σεζόν η ομάδα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Η εντυπωσιακή επιτυχία της γεωργιανής ομάδας εναντίον μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων όπως η Λίβερπουλ, Ίντερ, Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ,Φέγενορντ και άλλες καθορίστηκαν κυρίως από το ταλέντο, τις ικανότητες παιχνιδιού και τις ατομικές τους δεξιότητες, το εξαιρετικό όραμα του παιχνιδιού, από τις υποδειγματικές συνεννόηση των παικτών στο γήπεδο ποδοσφαίρου, όπου ο Κιπιάνι ήταν ίσως ο πιο σημαντικός και επιφανής παίκτης. Το περιοδικό World Soccer έγραψε: «Αν ο Κιπιάνι ήταν παίκτης σε ομάδα της δύσης, θα ήταν πραγματικός σούπερ σταρ».Ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής στη Σοβιετική Ένωση το 1977, χρονιά που ήταν η πιο παραγωγική στην καριέρα του με 14 γκολ πρωταθλήματος.[5][23]
Σε διεθνές επίπεδο κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων το 1976 που τότε διεξήχθη σε χρονικό διάστημα δύο ετών και με αρχικό όριο των συμμετεχόντων τα 23 χρόνια. Ο Κιπιάνι το 1976 ήταν χάλκινος Ολυμπιονίκης με την ομάδα της ΕΣΣΔ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ. Συμμετείχε 19 φορές με την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης μεταξύ Απριλίου 1974 και Μαΐου 1981, σημειώνοντας επτά γκολ. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του σε φιλικό αγώνα στις 17 Απριλίου 1974 σε εκτός έδρας συνάντηση με τη Γιουγκοσλαβία αγωνιζόμενος ως αλλαγή. Σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ μόλις μετά από πέντε λεπτά στο ντεμπούτο του με τη Σοβιετική ομάδα, το οποίο έγινε το μοναδικό γκολ του αγώνα και η Σοβιετική Ένωση κέρδισε Γιουγκοσλαβία με 1–0. Στην εθνική της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχε ανάλογη παρουσία λόγω των διαφωνιών που συχνά παρουσιάζονταν με το Βαλέρι Λομπανόφσκι. Έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα με την εθνική ομάδα στις 30 Μαΐου 1981 σε συνάντηση για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 με αντίπαλο την Ουαλία.[29] Δεν είχε την ευκαιρία να παίξει στους τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πολλοί πιστεύουν ότι η κορύφωσή του θα ήταν το 1982, αλλά έχασε το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας και σταμάτησε να παίζει λόγω σοβαρού τραυματισμού στο πόδι (κάταγμα) που υπέστη με αντίπαλο τη Κουμπάν Κρασνοντάρ στις 26 Απριλίου εκείνης της χρονιάς, από το οποίο δεν κατάφερε να αναρρώσει.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, προπόνησε ομάδες στη χώρα του γνωρίζοντας επιτυχία με την Ντιναμό, με την οποία κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, ενώ ήταν δύο φορές προπονητής και της Εθνικής Γεωργίας.[30] Η FIFA τον τίμησε μεταθανάτια με το Τάγμα Αξίας για τα εξαιρετικά του επιτεύγματα και την ιδιαίτερη προσφορά του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο γράφοντας: «Ο Νταβίντ Κιπιάνι είναι εθνικός ήρωας για τους ποδοσφαιρόφιλους στη χώρα του, τη Γεωργία, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής»Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κοντά στο Τσεροβάνι (Μτσχέτα) στις 17 Σεπτεμβρίου 2001 σε ηλικία 50 ετών. Το Κύπελλο Γεωργίας και το Στάδιο Νταβίντ Κιπιάνι στην πόλη Γκουρτζαάνι ανήκουν στην Αλαζάνι Γκουρτζαάνι και έλαβαν το όνομά του.
