Τα «τρία λιοντάρια» έκαναν το 5×5 στα πέναλτι της αναμέτρησης με τους Ελβετούς, αποπνέοντας πίστη στον εαυτό τους, σιγουριά για τα γκολ και attitude υπεροχής έναντι του αντιπάλου.

Αυτό προφανώς είναι δουλεμένο από τις προπονήσεις και τις ομιλίες του Σάουθγκεϊτ που φαίνεται ότι φέτος προσπάθησε να παρουσιάσει κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι είχαμε αντικρίσει όλοι στη διοργάνωση του 2020 που διεξήχθη με έναν χρόνο αναβολή.

Όπως αναφέρει και ο καθηγητής αθλητικής επιστήμης και ποδοσφαιρικής ψυχολογίας, Geir Jordet στα social media, η διαφορά ξεκινά από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι διεθνείς τον κάθε διαφορετικό εκτελεστή πέναλτι, ανεξάρτητα από την κατάληξη της προσπάθειάς του.

Για παράδειγμα, όταν ο Ράσφορντ αστόχησε στον τελικό του ’21, ουδείς είχε την πνευματική δύναμη να τον στηρίξει και να τον επαναφέρει στο σημείο που στέκονται όλοι οι υπόλοιποι περιμένοντας τη σειρά τους. Αντιθέτως, φέτος έχει ανατεθεί ένας παίκτης – στήριγμα σε κάθε έναν που πηγαίνει στην άσπρη βούλα και αυτό φάνηκε μετά από κάθε εύστοχο χτύπημα κόντρα στην Ελβετία.

Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, οι Άγγλοι στέκονται πια στη γραμμή του κέντρου δίχως να είναι αγκαλιασμένοι ή να έχουν περάσει τα χέρια τους στους ώμους του διπλανού τους. Το γεγονός πως είναι ελεύθεροι να εκφράσουν το συναίσθημά τους όπως θέλουν, δίχως να… δείχνουν ενωμένοι, αλλά με την άνεση να το εκφράσουν πραγματικά χωρίς να το «εξαναγκάζει» η κλασσική αγκαλιά της στιγμής, φαίνεται πως πρόσφερε κι αυτό μια ανάσα στο νου…