Εντάξει, ναι, ο τίτλος του άρθρου είναι υπερβολικός αλλά πως αλλιώς θα μπορούσα να αναδείξω το μεγάλο κατόρθωμα του ΑΠΟΕΛ; Πώς μια ομάδα από την Κύπρο κατάφερε να αποσπάσει ισοπαλία με την Ατλέτικο Μαδρίτης στην Ισπανική πρωτεύουσα ή πώς αλλιώς μπορούσα να αποτυπώσω το τι πέτυχαν οι γαλαζοκίτρινοι και ειδικά πώς αλλιώς θα…υμνούσα τον Διονύση Χιώτη;
Μετά από αυτή την εισαγωγή πάμε και στο ερώτημα που κάνετε στον εαυτό σας εδώ και λίγα δεύτερα. «Γιατί θυμήθηκε τον Χιώτη;». Διότι σαν σήμερα, 4 Ιουνίου, πριν 46 χρόνια στην Αθήνα, το 1977, γεννήθηκε ο άνθρωπος που λίγα έτη μετά θα έβαζε κυριολεκτικά το χέρι του, για να γράψει το ΑΠΟΕΛ το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία του. Ναι καλά καταλάβατε. Ο Διονύσης Χιώτης έχει γενέθλια!

Από το 2008 έως το 2015 τα έζησε όλα με τους γαλαζοκίτρινους. Κατέκτησε 5 τρόπαια, δύο κύπελλα που μεταφράζονται σε δύο νταμπλ αλλά και τρία σούπερ Καπ. Η μεγαλύτερη του επιτυχία όμως, ήταν οι ευρωπαϊκές βραδιές υπερασπίζοντας την εστία της ομάδας. Στη Μαδρίτη δεν άφησε τον Φορλάν να βάλει γκολ και ο Ουρουγουανός θα τον έβλεπε εφιάλτες για πολλές μέρες!
Λίγα χρόνια μετά, στο ΓΣΠ, δεν άφησε τον Χαλκ να τον ντριμπλάρει στο τετ-α-τετ. Συγκεκριμένα, ο Χιώτης ήταν στην εστία μπροστά από τη Νότια και ο Βραζιλιάνος βγήκε μόνος απέναντι από τον κήπερ του ΑΠΟΕΛ, πήγε πλάγια για να κάνει την ντρίμπλα, όμως ο Ελλαδίτης έπεσε στα πόδια του τότε αστέρα της Πορτογαλικής ομάδας και «γράπωσε» την μπάλα με το ΓΣΠ να μένει με το στόμα ανοικτό.
Και πάμε τώρα στη μεγαλύτερη νύχτα, όχι μόνο του «Χιώταρου», αλλά όλου του ΑΠΟΕΛ. Η βραδιά που…παλάβωσε ο κόσμος. 7 Μαρτίου 2012. Οι γαλαζοκίτρινοι επικρατούν με 1-0 χάρη στο γκολ του Μαντούκα στο 9’ και ισοφαρίζουν το σκορ του αγώνα στη Γαλλία. Τα εναπομείναντα λεπτά και η παράταση δεν έβγαλαν νικητή. Το ματς οδηγήθηκε στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Τότε ανέλαβε δράση ο Χιώτης. Απέκρουσε τις εκτελέσεις των Λακαζέτ και Μπάστος (οι οποίοι πιθανότατα να μην μπορούσαν να κοιμηθούν τις επόμενες νύχτες), στέλνοντας το ΑΠΟΕΛ στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Διονύσης Χιώτης έκτοτε, μέχρι και σήμερα, έγινε και είναι ο «Σάκης» ή ο «Χιώταρος» στα χείλη των φίλων της ομάδας!
Διονύση, χρόνια πολλά και ευτυχισμένα. Και δεν χρειάζεσαι υπενθύμιση, ούτε είναι πως δεν το γνωρίζεις, αλλά το άφησε το στίγμα σου στο Κυπριακό ποδόσφαιρο!

Θράσος Δημητρίου