Από τον Τζιλαρντίνο, στον Ιντζάγκι και…στη Serie B!

Οι πιο όμορφες, ρομαντικές ιστορίες δεν κρύβονται συνήθως πίσω από τους προβολείς και τις μεγάλες, λαμπερές σκηνές. Συγχορδίες που άφησαν… εποχή, γράφτηκαν σε σκοτεινά υπόγεια με τα απολύτως απαραίτητα και με δύο χαρακτηριστικά να υπερτερούν όλων των δυσκολιών. Σας λένε κάτι οι λέξεις ταλέντο και βιωματική εμπειρία; Στους Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο και Φάμπιο Γκρόσο πάντως λένε και τα ανδραγαθήματα αυτής «γεύονται» στη Γένοβα και την επαρχία του Λάτιο, τη Φροζινόνε.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που το ιταλικό ποδόσφαιρο «ανθίζει» μετά την καθίζηση και την απόλυτη πρωτοκαθεδρία της Γιουβέντους, με αρκετούς διαφορετικούς μνηστήρες και δύο ομάδες στα ημιτελικά του Champions League, στα πιο… χαμηλά στρώματα αυτού υπάρχουν πάλαι ποτέ δόξες. Αθλητές που τίμησαν το εθνόσημο και ενίοτε έγραψαν ιστορία με αυτό, «μάτωσαν» τα αντίπαλα δίχτυα, αντιστάθηκαν πεισματικά στο «σύστημα» και έφαγαν όλοι τους τα γήπεδα της Serie A με το… κουτάλι.
Στους αντιτουριστικούς (συνήθως) πάγκους της Serie B θα συναντήσει κανείς κάθε λογής «διάσημο» παλαίμαχο ποδοσφαιριστή να κάνει το… αγροτικό του, θέλοντας να μείνει κοντά στο άθλημα που τον έκανε γνωστό στα πέρατα της «στρογγυλής θεάς». Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο, Φάμπιο Γκρόσο, Φιλίππο Ιντζάγκι, Μάσιμο Όντο και Κριστάνο Λουκαρέλι έχουν πιάσει το… τιμόνι συλλόγων στη Β’ κατηγορία της Ιταλίας, θέλοντας να δώσουν απαντήσεις στο αιώνιο ποδοσφαιρικό γρίφο. Ένας καλός, αναγνωρίσιμος, πετυχημένος αθλητής, μπορεί αυτομάτως να διακριθεί και στην άκρη του πάγκου;

Φάμπιο Γκρόσο – Φροζινόνε
Υπάρχουν αρκετοί αθλητές το όνομα των οποίων έχει συνοδεύσει μία έκφραση κοινής αποδοχής; Ο άνθρωπος, τα μαγικά αγγίγματα του οποίου χάρισαν στη «σκουάντρα ατζούρα» το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006, οδηγεί τη Φροζινόνε στη μεγάλη κατηγορία μετά από 4 χρόνια.
Παρότι οι γνώσεις του δεν περιορίζονται μονάχα γύρω από το ποδόσφαιρο (πτυχίο πολιτικού επιστήμονα), εκείνος έμεινε στο άθλημα που αγάπησε και τον ανέδειξε. Και από ότι φαίνεται, πολύ καλώς έπραξε. Αφού γέμισε αυτοπεποίθησή και προϋπηρεσία στα μικρά ηλικιακά τμήματα της Γιουβέντους, αναλαμβάνοντας μέχρι και τη δεύτερη ομάδα, και έμαθε την κατηγορία (Serie B) με τις Βερόνα, Μπρέσια και Μπάρι, το πλήρωμα του… χρόνου τον έφερε στην επαρχία του Λάτιο. Ο Φάμπιο Γκρόσο τα τελευταία δύο χρόνια ετοίμαζε μία ομάδα που θα ανέβει επίπεδο, γεγονός που έγινε πράξη.

Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο – Τζένοα
Ο εφιάλτης της Τζένοα και η περιπέτειά της στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, κράτησε μονάχα έναν χρόνο και μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία αυτή έχει ο Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο. Ο πάλαι ποτέ σέντερ φορ του ιστορικού συλλόγου της Γένοβας, αναβαθμίστηκε στις αρχές του Δεκέμβρη από τεχνικός της U-19 του συλλόγου σε «οπλαρχηγό» της μεγάλης ομάδας και το γκελ στο οποίο αντηχεί το όνομά του, ήταν αρκετό για να φέρει την αλλαγή.
Στο βόρειο Λιμάνι της Ιταλίας έπνευσε «δούρειος άνεμος» επί των ημερών του και σε 21 παιχνίδια για το πρωτάθλημα οι «ροσομπλού» γνώρισαν μόλις μία ήττα (από την Πάρμα) εξασφαλίζοντας το μεσημέρι της Κυριακής (6/5) το δεύτερο εισιτήριο για τα «σαλόνια». Η ισχύς, οικονομική και μη, της Τζένοα «απαιτούσε» την άμεση επιστροφή της Τζένοα στη Serie A, όμως αυτή θα ερχόταν χωρίς τον Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο;

Φιλίππο Ιντζάγκι – Ρετζίνα
Η αξία του με αθλητική περιβολή, αδιαπραγμάτευτη. Από το 2001 που έβγαλε τη φανέλα της Γιουβέντους για να βάλει αυτήν της Μίλαν, παρέμεινε «ροσονέρο» και από εκεί ξεκίνησε να… μπουσουλά και προπονητικά. Το εγχείρημα δεν έπιασε αρχικώς, ωστόσο στην Μπενεβέντο έδειξε καλά δείγματα γραφής, ανεβάζοντας μάλιστα την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία.
Προσπάθησε να το επαναλάβει με τη Μπρέσια – χωρίς επιτυχία – ενώ την τρέχουσα περίοδο στην Ρετζίνα του Ζερεμί Μενέζ, πρώην ομάδα του Δημήτρη Σταυρόπουλου, παλεύει για να μπει στις θέσεις των playoff (στο -1 αυτή τη στιγμή από την 8^η Πίζα), παρά την αφαίρεση των 7 βαθμών.

Μάσιμο Όντο – ΣΠΑΛ
Άλλος ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής εγνωσμένης αξίας που έφαγε με το… κουτάλι τα γήπεδα της Ιταλίας, έχοντας ως επίκεντρο το Μιλάνο και τους «ροσονέρι», ακολουθώντας πλέον τα χνάρια της προπονητικής. Ο 46χρονος Μάσιμο Όντο δεν αποχωρίστηκε το ποδόσφαιρο αφότου κρέμασε τα παπούτσια με τις τάπες και ένα ταξίδι, υπό διαφορετικό πόστο, ξεκίνησε και για εκείνον.
Μετά την ομάδα νέων της Τζένοα, την Πεσκάρα δις, την Ουντινέζε στην πρώτη κατηγορία και το τρελό… roller coaster, την Κροτόνε, τη Περούτζια και την Πάντοβα, ανέλαβε τον περασμένο Φλεβάρη τις τύχες της ταλαιπωρημένης ΣΠΑΛ αντικαθιστώντας τον Ντανιέλε Ντε Ρόσι, με ξεκάθαρο στόχο να σώσει την κατηγορία. Το έργο του μόνο εύκολο δεν είναι καθώς από όταν αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόκληση, η ΣΠΑΛ βρίσκεται σταθερά στις θέσεις του απευθείας υποβιβασμού, αναζητώντας ένα μικρό… θαύμα τις δύο τελευταίες αγωνιστικές για να τα καταφέρει.

Κριστιάνο Λουκαρέλι – Τερνάνα
Ο ποδοσφαιριστής σύμβολο των απανταχού αριστερών πεποιθήσεων Ιταλών. Ένας επιθετικός παλιάς κοπής, ψηλός, δυνατός με σουτ… φαρμακερό. Ένας άνθρωπος που δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του και παρότι θα μπορούσε να είχε διαγράψει μία μακρά καριέρα στο ποδόσφαιρο, εκείνος επέλεγε στα δύσκολα την αντιτουριστική Λιβόρνο. Την ομάδα της πόλης του, εκεί που ένιωθε «σπίτι» του.
Αμέσως μετά το τέλος της ιδιαίτερης και γεμάτης αφοσιωμένες ιστορίες καριέρας του, πήρε πινακάκι και ξεκίνησε να εφαρμόζει τις ποδοσφαιρικές του σκέψεις. Από τα χαμηλά και αφού περιηγήθηκε αρκετά, ο δρόμος του τον έβγαλε τη χρονιά 2020-21 στην Τερνάνα. Αμέσως την ανέβασε κατηγορία, στην δεύτερη τη τάξει της χώρας, πριν τον περασμένο Νοέμβρη, κουνήσει… μαντήλι.
Με την ομάδα ωστόσο σε ελεύθερη… πτώση, γύρισε το Φλεβάρη για να βάλει το «καράβι» σε ασφαλή πελάγη. Όχι με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια, αν δει κανείς το βαθμολογικό πίνακα και τη διακύμανση αυτού, ωστόσο το πιο πιθανό σενάριο φαντάζει δύο στροφές πριν το τέλος η Τερνάνα να βρίσκεται και την ερχόμενη περίοδο στις… θάλασσες της Serie B.