Ένας άνθρωπος που αφιέρωσε την ζωή του για μια και μόνο ομάδα και τα τελευταία δέκα χρόνια όλη του η ζωή περιτριγυρίζεται γύρω από παιδιά και την εξέλιξή τους στο άθλημα της καλαθόσφαιρας, άνοιξε την καρδιά του στην ιστοσελίδα μας balla.com.cy. Βρεθήκαμε στην προπόνηση των κοριτσιών του Αχιλλέα Καϊμακλίου και συνομιλήσαμε με έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της ομάδας και πλέον τεχνικό διευθυντή των ακαδημιών του Αχιλλέα. Ο λόγος για τον Σωτήρη Κυριάκου που δεν δίστασε να μας μιλήσει για τις εποχές που έπαιζε μπάσκετ στις αλάνες με τον αδελφό του Πανίκκο αλλά και την ιδιαίτερη αγάπη που έχει στα κορίτσια του.
Ο Σωτήρης και τα κορίτσια του…
Σωτήρη με αφορμή την κατάκτηση του Κυπέλλου από τις U18… Πόσα χρόνια είσαι στις ακαδημίες του Αχιλλέα και στα κορίτσια;
«Εδώ και περίπου 10 χρόνια είμαι στις ακαδημίες. Αρχίσαμε με μεικτό τμήμα αγόρια κορίτσια U10 και σιγά σιγά ανέλαβα τα κορίτσια».
Πρώτη επιτυχία για φέτος το Κύπελλο U18, οι επόμενοι στόχοι για τα «κορίτσια σου»;
«Σίγουρα το πρωτάθλημα και να μπούμε στην τετράδα σε U16 και U14 καθώς θα πρόκειται για μεγάλη επιτυχία. Η αρχή έγινε από πέρσι φυσικά όταν πήραμε το πρωτάθλημα U16, τη δεύτερη θέση U14 και φιναλίστ του Κυπέλλου U18. Γενικά τα τελευταία χρόνια δουλεύω με πραγματικά κορίτσια φαινόμενο χωρίς υπερβολή».
Σε ακούω να μιλάς με ιδιαίτερη αγάπη για αυτά τα κορίτσια…
«Φίλε είναι εδώ όλες και μπορείς να τις ρωτήσεις μία προς μία. Δεν προσπαθώ ποτέ να τους επιβάλω τίποτα και αυτό είναι το κλειδί. Δεν είναι εύκολο αλλά αν τα καταφέρεις έχεις κερδίσει τα πάντα. Αυτή την στιγμή ότι και αν τους ζητήσω θα το κάνουν γιατί απλά ξέρουν ότι «για να το λέει ο προπονητής μας κάτι θα ξέρει».
Αυτή η σχέση με τα κορίτσια πότε άρχισε;
«Εδώ και περίπου 7 με 8 χρόνια. Είχε αρχίσει μια προσπάθεια με 5 κορίτσια. Σε κάθε αγώνα δεχόμασταν βαριές ήττες μέχρι να καταλάβουμε τι γινόταν. Σκέψου ότι για να μπορέσουμε να αγωνιζόμαστε στους αγώνες δανειζόμασταν παίκτριες από την πετοσφαιρική ομάδα του Αχιλλέα για να μην μηδενιζόμασταν. Υπήρχε μεγάλη απογοήτευση όμως από την πρώτη στιγμή τους έλεγα να πιστέψουν στους εαυτούς τους να παλέψουν, και θα δικαιωθούν Δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν παίκτριες από εκείνα τα χρόνια που πριν λίγες μέρες πανηγύρισαν το Κύπελλο όπως πχ η Αναστασία».
Υπάρχει στήριξη από τους γονείς; Γιατί ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες.
«Οι γονείς δεν είναι χαζοί…Βλέπουν και καταλαβαίνουν. Μιλάνε με τα κορίτσια τους και ξέρουν να ακούν. Όταν φτάσαμε στο σημείο να με παίρνουν τηλέφωνο αργίες τα κορίτσια να μου ζητάνε προπόνηση ή να έρχονται και να θέλουν τα κλειδιά του γηπέδου καταλαβαίνεις πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν. Κάτι φυσικά που βλέπει και ο εκάστοτε γονιός».
Γιατί στις μέρες μας με τα τόσα ερεθίσματα κάποιο παιδί να επιλέξει το μπάσκετ και γενικότερα τον αθλητισμό;
«Ο αθλητισμός είναι υγεία και το μπάσκετ είναι ένα συναρπαστικό άθλημα. Εδώ στον Αχιλλέα στόχος μας δεν ήταν ποτέ μόνο η εκγύμναση αλλά και η ευγενής άμιλλα και φυσικά να μάθουν όλα τα παιδιά το άθλημα. Δουλεύουμε με όλα τα κορίτσια γιατί σε αυτές τις ηλικίες αυτό που μετρά περισσότερο δεν είναι το πρωτάθλημα αλλά η βελτίωση και η κατανόηση, ή αγάπη του αθλήματος. Αν καταφέρεις κάτι τέτοιο τότε ξέρεις ότι δεν θα χάσεις ποτέ τα «παιδιά σου».
Μια ζωή Αχιλλέας…
Ας αλλάξουμε λίγο θεματολογία. Πόσα χρόνια είσαι στον Αχιλλέα;
«Από τα 12 μου χρόνια. Αρκετά χρόνια σαν αθλητής και αρχηγός που είχα την τύχη να πανηγυρίσουμε και τρόπαια με την ομάδα και εδώ και 10 περίπου χρόνια στις ακαδημίες. Πρώτα σαν προπονητής όπως ανέφερα πιο πάνω διαφόρων τμημάτων, στην συνέχεια των κοριτσιών και τώρα έχω την εποπτεία των ακαδημιών μας μαζί με τον Μιχάλη Αρβανίτη.Μια ζωή βασικά εδώ είμαι. Είμαι τυχερός που η γυναίκα μου αγαπά το άθλημα αλλιώς τόσα χρόνια θα είχα άσχημα ξεμπερδέματα».
Μια ζωή σε αυτά τα γήπεδα. Πρώτα το ανοικτό και τώρα εδώ. Θυμάσαι κάποια ιστορία να μας πεις.
«Ιστορία δεν την λες…Αλλά θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά με τον αδελφό μου βγαίναμε έξω στην γειτονία και παίζαμε μπάσκετ μέχρι να βγει η μητέρα μας με την σκούπα αργά το βράδυ για να καταλάβουμε ότι έπρεπε να σταματήσουμε. Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη μας για αυτό το άθλημα και αυτό είναι που προσπαθούμε να μεταφέρουμε και εμείς στα παιδιά».
Επόμενη μέρα…
Αντέχεις ακόμα; Να σε περιμένουμε και του χρόνου στους πάγκους;
«Ακόμα αντέχω. Έχω ταλαιπωρηθεί η αλήθεια με τα γόνατα μου αλλά ακόμα αντέχω. Όσο μπορώ να βοηθώ τα κορίτσια θα το κάνω».
Σκέφτηκε ποτέ να αναλάβεις αντρικό τμήμα;
«Όχι ποτέ»!
Γυναικεία ομάδα ίσως;
«Δεν ξέρω, θα δούμε ανάλογα και το τι γίνεται με την ομάδα μας».
Υπάρχει Προοπτική δηλαδή για γυναίκειο τμήμα στην ομάδα;
«Έγινε η εισήγηση και από εκεί και πέρα περιμένουμε. Θα ήταν θετικό σίγουρα για την ιστορία της ομάδας μας να επαναλειτουργήσει το γυναικείο τμήμα».
Σωτήρη, ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μας αφιέρωσες, καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στις αγωνιστικές υποχρεώσεις των κοριτσιών σου!
Γρηγόρης Γρηγοράς
