Στον άκρως μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου, παρουσιάστηκαν με τα χρόνια, πολλοί σπουδαίοι παίκτες, που άφησαν το στίγμα τους στο σύλλογο που αγωνίστηκαν, στη γενιά την οποία έζησαν και στον κόσμο που τους δόξαζε, για τα απίστευτα κατορθώματα τους με την μπάλα στα πόδια.
Στην παραπάνω κατηγορία και στα ψηλά πατώματα της, ανήκει χωρίς αμφιβολία ο Τζορτζ Μπεστ. Μια ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή που μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κάποιος όμοιος του, αφού το ταλέντο του δύσκολα μπορεί να περιγράφει με λέξεις, όπως και η αυτοκαταστροφική ζωή που έκανε, «πλημμυρισμένος» από την χλιδή, τις γυναίκες και το άφθονο αλκοόλ. Σαν ένας κανονικός ροκ-σταρ της εποχής, με ένα θεϊκό χάρισμα εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Ο Βορειοϊρλανδός γεννημένος στις 22 Μαΐου του 1945 καταγόταν από το Μπέλφαστ και το 1962 ο ανιχνευτής ταλέντων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπομπ Μπίσοπ που παρακολούθησε έναν αγώνα παίδων στην πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας, είχε αναφέρει στον προπονητή, Ματ Μπάσμπι τα εξής: «Νομίζω πως ανακάλυψα μία ιδιοφυΐα». Δεν είχε άδικο και μάλιστα μετά από διαρκή παρακολούθηση ο Μπεστ υπέγραψε στους «κόκκινους διαβόλους» το 1963, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 17 ετών και σε μια αναμέτρηση εναντίον της Γουέστ Μπρομ.
Με το προσωνύμιο το «πέμπτο σκαθάρι» λόγω των «Beatles», άπαντες στο Νησί έμειναν εντυπωσιασμένοι με την τεχνική κατάρτιση που διέθετε και την εικόνα που παρουσίαζε σε κάθε παιχνίδι, με την λαμπρή του καριέρα να συνοψίζεται στα 11 χρόνια που έμεινε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1963-1974). Εκεί, απογειώθηκε με το νούμερο 7 πίσω από την φανέλα, δημιουργώντας την θρυλική τριάδα με τους Μπόμπι Τσάρλτον και Ντένις Λο που μετέπειτα έγινε άγαλμα και δεσπόζει μπροστά στο Ολντ Τράφορντ.
Συγκεκριμένα, ο Μπεστ αγωνίστηκε σε 361 ματς, σκοράροντας 137 γκολ. Κατέκτησε μεταξύ άλλων δύο πρωταθλήματα Αγγλίας αλλά κυρίως το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της ομάδας, το 1968. Την ίδια χρονιά, βραβεύτηκε και με την Χρυσή Μπάλα, στην πιθανότατα καλύτερη αγωνιστική περίοδο της καριέρας του.
Με τα χρόνια να κυλούν και με τις συνήθειες του να συσχετίζονται με τη νυχτερινή ζωή, ο Μπεστ είχε σπαταλήσει το τεράστιο ταλέντο του στην ηλικία των 29 ετών όταν και έφυγε από την Γιουνάιτεντ. Στην συνέχεια, γύρισε σχεδόν όλη την υφήλιο, παίζοντας σε μικρές ομάδες της Μεγάλης Βρετανίας, της Ισπανίας, της Αυστραλίας, της Νότιας Αφρικής και των ΗΠΑ, έως το 1983, οπότε εγκατέλειψε οριστικά την ενεργό δράση. Τα χρόνια αυτά «πουλούσε» το ένδοξο όνομά του για μεγάλα συμβόλαια, αλλά στο γήπεδο δεν θύμιζε τον παίκτη που θαύμασε η Μεγάλη Βρετανία στους «κόκκινους διάβολους».
Το εξωτερικό του προφίλ εγκλώβισε το μυαλό του, ενώ κυκλοφορούσε με διάσημα μοντέλα και οδηγούσε τα supercars της εποχής, αφού η επαγγελματική του ειδικότητα, τον έφερνε πιο κοντά με τις γυναίκες: «Μου άρεσαν πολύ οι γυναίκες, πήγα με τουλάχιστον 2.000. Μου ήταν αρκετό για εμένα να πω Γεια σου, είμαι ο Μπεστ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ».
Επίσης, ο θρύλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε συλληφθεί στο παρελθόν επειδή οδηγούσε μεθυσμένος, αλλά και για παρενόχληση ενός ανήλικου κοριτσιού, για την οποία κατηγορία, όμως, εν τέλει απαλλάχθηκε. Ακόμη, λόγω του ότι πρόσβαλε έναν αστυνομικό, τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης τριών μηνών.
Ωστόσο, το χρόνιο πρόβλημα που αντιμετώπισε με το αλκοόλ καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρα του, δεν κατέστρεψε μόνος τις ικανότητες του αλλά και την επιβαρυμένη υγεία του. Το 2001 ο Μπεστ έπαθε λοίμωξη στο αναπνευστικό και το επόμενο έτος κίρρωση του ήπατος. Παρά τις συνεχείς συμβουλές των γιατρών, ο Βορειοϊρλανδός συνέχισε να πίνει αλκοόλ αλλά τον επόμενο διάστημα, μια σειρά λοιμώξεων που σχετίζονταν με την μεταμόσχευση στην οποία είχε υποβληθεί, τον οδήγησαν στον θάνατο. Το μεσημέρι της 25ης Νοεμβρίου 2005, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Κρόμγουελ» του Λονδίνου, σε ηλικία 59 ετών με το τελευταίο του μήνυμα να προκαλεί συγκίνηση : «Μη πεθαίνετε σαν κι εμένα. Η κατάστασή μου είναι μια προειδοποίηση σε όλους σας».
Δεδομένα, ο Τζορτζ Μπεστ πραγματοποίησε μια τεράστια καριέρα με έναν από τους σπουδαιότερους συλλόγους παγκοσμίως, αλλά το ερώτημα, τι παίκτη θα βλέπαμε αν αντιμετώπιζε με επιτυχία τον εσωτερικό του κόσμο, θα περιπλανιέται για πάντα…
