Η Σαουδική Αραβία σόκαρε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, δημιούργησε ένα ποδοσφαιρικό έπος με την νίκη της επί της Αργεντινής και απέδειξε γιατί αυτό το άθλημα είναι ο βασιλιάς των σπορ. Σε ένα παιχνίδι, σε ενενήντα λεπτά, ο Νταουσάρι μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής και ο Λιονέλ Μέσι ο κομπάρσος.
Από κει και πέρα, η τεράστια επικράτηση των Αράβων αποτελεί τον ορισμό της περίπτωσης που ένας προπονητής με το θαρραλέο σχέδιο και την δουλειά του γεμίζει με αυτοπεποίθηση και πίστη το σύνολο, παρουσιάζοντας μία ”μηχανή” μέσα στον αγωνιστικό χώρο που είναι σε θέση να κάνει υπερβατικά πράγματα. Μπορεί όλα τα φώτα να στράφηκαν στους δύο σκόρερ των νικητών αλλά ο μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της επικράτησης δεν είναι άλλος από τον Γάλλο προπονητή, Ερβέ Ρενάρ.
Στα πρώτα πλάνα της αναμέτρησης γινόταν διακριτή η στόχευση του έμπειρου ομοσπονδιακού τεχνικού, ο οποίος δεν δίστασε να πάρει ένα ρίσκο που δύσκολα θα το έπαιρνε κανείς. Τοποθέτησε την ομάδα του πάνω στο χορτάρι με την τελευταία γραμμή άμυνας σχεδόν στη σέντρα, με τις γραμμές του να έχουν ιδανικές αποστάσεις και άρτια λειτουργία στα εναύσματα των πιέσεων, δείγμα του πόσο καλά δουλεμένο ήταν το σχέδιο.
Η Αργεντινή, φυσικά, διάβασε την συνθήκη, προσπάθησε με μακρινές μπαλιές στον χώρο να φτιάξει ευκαιρίες αλλά η Σαουδική Αραβία ήταν σαφώς πιο έτοιμη για αυτό το παιχνίδι. Δέκα φορές η ανασταλτική λειτουργία της Αργεντινής οδήγησε σε θέση οφ-σάιντ τους παίκτες της ”αλμπισελέστε”.
Ούτε μία, ούτε δύο. Δέκα φορές. Και σε όσες φάσεις οι μπάλες έσκασαν στη πλάτη της άμυνας, οι παίκτες του Ρενάρ είχαν την απαιτούμενη συγκέντρωση, το καθαρό μυαλό και την γενναιότητα να ”καθαρίσουν”, σε μία κορυφαία παράσταση αμυντικής συμπεριφοράς.
Το σχέδιο, όμως, δεν είχε μόνο άμυνα, μόνο περιορισμό. Είχε και επίθεση. Όταν το ρολόι έδειξε το 48′, με την άμυνα πάλι ψηλά και την παγίδα στον Μέσι να δίνει μια επανάκτηση στη μεσαία γραμμή, οι Σαουδάραβες έστειλαν την μπάλα άμεση μπροστά και σε μια κατάσταση 2vs2 βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης με τον Σέχρι. Πέντε λεπτά αργότερα ο Νταουσάρι έγραψε το 2-1.
Οι δύο εκτελέσεις έχουν ένα κοινό. Είναι εκτελέσεις κορυφαίου επιπέδου. Ο Σέχρι και ο Νταουσάρι είχαν επαφές σαν να ήταν ο… Μέσι. Ήταν επαφές πρωτίστως αυτοπεποίθησης και πίστης και λιγότερο ατομικής ποιότητας. Ήταν επαφές που προέκυψαν μέσα από τις συνθήκες της στιγμής, μέσα από το θάρρος που φρόντισε να δώσει με το σχέδιό του ο Ρενάρ στους ποδοσφαιριστές του.
