Μπαίνουμε σε μία μηχανή του χρόνου και γυρνάμε πίσω, περίπου 27 χρόνια. Ο Παναθηναϊκός υπό της οδηγίες του Χουάν Ραμόν Ρότσα, υποδέχεται τον Ολυμπιακό στο «Απόστολος Νικολαΐδης», έχοντας εξασφαλίσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα της περιόδου 1994/1995, ενώ αξιοσημείωτο είναι πως οι δύο ομάδες δεν είχαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, καθώς είχαν βιώσει πρόωρους αποκλεισμούς, όπως και φέτος.

Πρόκειται για την τελευταία φορά που το «τριφύλλι» αντιμετώπιζε τον αιώνιο αντίπαλό του, έχοντας διψήφια διαφορά πόντων (+16), στις 10 Μαΐου 1995. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 1-1 με τέρματα των Γιώτη Τσαλουχίδη για τους φιλοξενούμενους στο 30′ και Γεώργιου Γεωργιάδη του Χαραλάμπους στο 54′, για τους γηπεδούχους.

Τι γινόταν στον κόσμο εκείνη την ημέρα; Ο Τάσος Πάντος γιόρταζε τα 19α γενέθλιά του. Στη Μυτιλήνη, ο Πραξιτέλης Βούρος (ο οποίος μετρά τέσσερις συμμέτοχές με τον Ολυμπιακό, προερχόμενος από τα τμήματα υποδομών της ομάδας) ερχόταν στη ζωή, ενώ ο «πατέρας» της μοντέρνας ρωσικής σκακιστικής σχολής, Μιχαήλ Μποτβίνικ, άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών.

Στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς, στο παλιό «Γεώργιος Καραϊσκάκης», «ερυθρόλευκοι» και «πράσινοι» είχαν αναδειχθεί εκ νέου ισόπαλοι με 1-1. Σκόρερ οι Αλέκος Αλεξανδρής στο 2′ και Κριστόφ Βαζέχα στο 18′, με το τελικό αποτέλεσμα να κρατά τον Παναθηναϊκό στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα μετά από 13 αγωνιστικές, με +8 από τον δεύτερο ΟΦΗ, ενώ ο Ολυμπιακός βρισκόταν στην 6η θέση, 14 πίσω από την κορυφή.

Για να μπούμε στο πνεύμα της εποχής, πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, με πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, ενώ το ευρώ δεν είχε μπει ακόμα στη ζωή μας. Ενδεικτικά το πιτόγυρο κόστιζε 250 δραχμές, το μπουκαλάκι νερό 50 δραχμές, ο καφές στο χέρι 350 δραχμές και η αθλητική εφημερίδα 250 δραχμές.

Κάθε απόγευμα από τα μπαλκόνια άκουγες όλη τη γειτονιά να παρακολουθεί τις καθημερινές σειρές του Νίκου Φώσκολου. Η «Λάμψη» με τη Βίρνα Δράκου και τον σύζυγο της Γιάγκο (τότε δεν γνωρίζαμε καν τον «Ευλογητό», αφού πήρε μέρος σε επεισόδια των επόμενων χρόνων) και το «Καλημέρα Ζωή», με τον αστυνόμο Στάθη Θεοχάρη, μονοπωλούσαν τα μηχανάκια της AGB, με τις σαπουνόπερες να «χτυπούν» μέχρι και 85% τηλεθέαση. Οι μικροί μας φίλοι παρακολουθούσαν τον πανούργο «Αστυνόμο Σαΐνη», τους «Thundercats» και το «Sailor Moon», με την πολεμίστρια Usagi Tsukino.

Μερικά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια της χρονιάς είναι τα: «Λιωμένο παγωτό- Ξύλινα σπαθιά», «Κρύψε με- Ευρυδίκη», «Στοιχηματίζω- Μαντώ», «Πανσέληνος- Χάρις Αλεξίου» και για τους λάτρεις της ξένης μουσικής, το απόλυτο hit «Some Might Say- Oasis». Τα τραγούδια του Νότη Σφακιανάκη ακούγονταν σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό («Είσαι ένα πιστόλι», «Ώπα ώπα» κ.α.) και ο 23χρονος τότε Σάκης Ρουβάς αποτελούσε έναν εκκολαπτόμενο σταρ που λάτρευε ήδη η νεολαία, με το «Μην αντιστέκεσαι» να χορεύεται σε κάθε ντίσκο.

Στο διεθνές box office της εποχής σάρωναν το «Crimson Tide» με τον Τζιν Χάκμαν και τον Ντένζελ Γουάσινγκτον, το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει: Η εκδίκηση» με τον Μπρους Γουίλις και το «Ενώ εσύ κοιμόσουν» με την Σάντρα Μπούλοκ και τον Μπιλ Πούλμαν.

Στα ποδοσφαιρικά, με το Μουντιάλ του Κατάρ να πλησιάζει, παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1994 στα γήπεδα της Αμερικής ήταν η Βραζιλία που είχε επικρατήσει της Ιταλίας με 3-2 στα πέναλτι (0-0 κανονική διάρκεια και παράταση). Το Champions League (τρίτο από την καθιέρωση αυτής της ονομασίας) της σεζόν είχε κατακτήσει ο Άγιαξ κόντρα στη Μίλαν, με γκολ του Πάτρικ Κλάιφερτ. Το κύπελλο Ελλάδος κέρδισε ο Παναθηναϊκός, νικώντας στην παράταση με 1-0 στο «Ολυμπιακό Στάδιο» την ΑΕΚ και ολοκληρώνοντας με αυτό τον τρόπο το νταμπλ για τη σεζόν 1994-1995.

Η χρονολογική περίοδος μοιάζει ακόμα πιο μακρινή, αν αναλογιστούμε πως οι Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, Άβιλα, Χουάνγκ Ινμπεόμ και Πεπ Μπιέλ που αναμένεται να αγωνιστούν στο ντέρμπι της Κυριακής (6/11) δεν είχαν καν γεννηθεί, ενώ για τους «πράσινους» που έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας στη βασική τους εντεκάδα, οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές τους, τότε, μάλλον ακόμα μπουσουλούσαν. O δε Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ο… 33χρονος μέσος που διέπρεπε με τη φανέλα του Ηρακλή, ενώ έναν χρόνο νεότερος ήταν ο Μίτσελ, που περνούσε την προτελευταία του σεζόν στο ρόστερ της Ρεάλ.