Μία σειρά πέντε αγώνων είναι ο πλέον ξεκάθαρος τρόπος για να προκριθεί η καλύτερη ομάδα. Στην περίπτωση που πάντα φυσικά αναφερόμαστε σε δύο ομάδες χωρίς προβλήματα τραυματισμών. Ο Ολυμπιακός στα δικά μου μάτια (άρα όχι απαραίτητα υποκειμενική άποψη) είναι καλύτερος από τη Μονακό. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Είναι.
Θα το αποδείξει; Θα ξέρουμε σε μία εβδομάδα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις αν είναι να χάσεις είναι καλύτερα να χάνεις με 20 πόντους. Πιστεύω ότι σε τσαντίζει, σε πεισμώνει, σου δίνει κίνητρο και όπως είπε κι ο Big Sofo σε ανησυχεί. Μακάρι όλες οι διαστάσεις των συγκεκριμένων ρημάτων να χρησιμοποιηθούν σωστά και να μην κυριαρχήσει το άγχος κι ο πανικός.
Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να γυρίσει ένα ματς με τον λάθος τρόπο. Δεν ξέρει να το κάνει μέσα από την επίθεση, αλλά μέσα από την άμυνα. Και δεν το έκανε. Τι να λέμε τώρα. Βγήκε από τα αποδυτήρια κι αντί να «δαγκώνει» δέχτηκε 12 πόντους στα πρώτα 3:10 με δύο lay up (Μοτιεγιούνας, Τόμας) και ένα σουτάκι του Βέστερμαν ανενόχλητο από τα 4 μέτρα.
Ο Ολυμπιακός ζει από την άμυνά του κι όχι από την επίθεσή του. Το καμπανάκι της Μπάγερν στην Βαρκελώνη δεν το άκουσαν οι Πειραιώτες.
Όταν έτρεξε δεν είχε αντίπαλο
Και όμως το παιχνίδι ξεκίνησε με τον πλέον ιδανικό τρόπο αφού ο Ολυμπιακός με ένα σερί 13-0 προηγήθηκε με 14-4. Ουόκαπ και Ντόρσεϊ καθαρά τρίποντα μπροστά. Κλεψίματα και ο ένας αιφνιδιασμός μετά τον άλλον. Βέβαια στα τελευταία 4 λεπτά της εναρκτήριας περιόδου βρήκε μόνο ένα καλάθι και αντί να κλείσει η διαφορά σε διψήφιο επίπεδο το ταμπλό έγραφε 16-10.
Γενικά ο Ολυμπιακός όταν έτρεξε βρήκε πολλούς πόντους. Το ίδιο συνέβη και στο λεπτό του τρίτου δεκαλέπτου στο οποίο μείωσε στους 12 πόντους με τρίποντο του Ουόκαπ και καλάθι και φάουλ του Παπανικολάου.
Στο σετ παιχνίδι προβλημάτισε. Εμφανίστηκε ξανά το χούι του over dribbling. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε με πάσες, αλλά με ντρίμπλες. Αρκετά σουτ ήταν υπό κακές προϋποθέσεις με αποτέλεσμα να χαλάει και το spacing, οι αποστάσεις. Το γήπεδο αντί να μεγαλώνει μίκραινε για τον Ολυμπιακό.
Η πίεση της Μονακό και τα σουτ στο μηδέν»
Στην δεύτερη περίοδο ο Ομπράντοβιτς έδωσε εντολή για πίεση σε όλο το γήπεδο και το κυριότερο έβαλε τους κατάλληλους παίκτες στο παρκέ. Κατέβασε τον Μπέικον στο «3» προσθέτοντας μέγεθος και στις δύο θέσεις των γκαρντ άλλαζαν οι Λι, Τζέιμς, Ουαταρά και Άντζουζιτς. Στη ρακέτα έμειναν Τόμας και Χολ.
Χέρια παντού, αθλητικότητα, μέγεθος και στον Ολυμπιακό αδυνατούσαν να κάνουν επίθεση. Δεν υπήρχε καμία ηρεμία παρά την προσπάθεια του Μπαρτζώκα με τα τάιμ άουτ.
Ο ΜακΚίσικ νόμιζε ότι είχε αόρατους παίκτες και προσπάθησε να περάσει από μέσα τους. Ο Ζαν Σαρλ κεφάλι κάτω και πάσα στον αντίπαλο. Ο Παπανικολάου λάθος επαναφορά. Ο Σλούκας λάθος πάσα.
Και σαν να μην του έφταναν όλα αυτά βρήκε και σουτ ψυχολογίας η Μονακό. Πρώτη φάση της 2ης περιόδου, τρίποντο Μπέικον στο μηδέν. Μετά τρίποντο Ουαταρά από την weak side στο μηδέν. Μετά alley oop πάσα του Λι, ταμπλό και μέσα. Μετά σουτ του Μπέικον από τη γωνία από τα 5 μέτρα στο μηδέν. Μέσα και στο φινάλε του ημιχρόνου το τρίποντο του Αντζουσιτς από τη γωνία.
Τα playoffs δεν αντέχουν χαμένους εύκολους πόντους
Κάθε αγώνας στα playoffs είναι μία μάχη. Κάθε παιχνίδι είναι ξεχωριστό και κάθε κατοχή μετράει. Δεν επιτρέπεται να χαλαρώσεις, δεν επιτρέπεται να παρασυρθείς από τον ενθουσιασμό ή την απογοήτευση.
Οι εύκολοι πόντοι είναι ευλογία σε αυτά τα παιχνίδια και οι «ερυθρόλευκοι» άνοιξαν έναν σκουπιδοτενεκέ και τους πέταξαν εκεί. Στην δεύτερη περίοδο μόνο αστόχησαν σε τρία lay up, δύο ο ΜακΚίσικ κι ένα ο Πρίντεζης. Να βάλουμε και τις 0/2 βολές του Ζαν Σαρλ, τις 0/2 του Ουόκαπ και τις 0/2 του Βεζένκοβ. Είναι κρίμα για τους ίδιους να μην παίρνουν τους εύκολους πόντους.
Δεν χρειάζεται πανικός
Ακούω από χθες για τη σημασία του Game 3. Διαφωνώ κάθετα. Την ίδια σημασία που έχει το Game 3 έχει και το Game 4. Το 2017 ο Ολυμπιακός έχανε με 2-1 και τελικά πήγε στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης.
Μία νίκη χρειάζεται η ομάδα. Ας την κάνει σε όποιο από τα δύο ματς. Κάθε ένα από αυτά έχει την δυσκολία του για τη Μονακό. Πιστέψτε με ακόμη και 2-1 να προηγηθούν, το άγχος, η ανυπομονησία, ο ενθουσιασμός του «απέχω από κάτι ιστορικό» θα τους δημιουργήσει πρόβλημα. Ας μην βιαζόμαστε όμως. Το πρώτο μέλημα που οφείλουν να κάνουν στον Ολυμπιακό είναι να ηρεμήσουν. Ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος. Αν παρουσιαστούν πνευματικά έτοιμοι θα έχουν τις πιθανότητες με το μέρος τους. Αν πάνε σε «πλημμύρα» θα αποκλειστούν με 3-1.
Ενα τεράστιο μπράβο στον κόσμο
Λογικό να μην υπάρξει sold out χθες. Δύσκολη μέρα. Οσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ξέρετε πότε; Στα δύσκολα. Στο δεύτερο ημίχρονο που είχε κατηφορίσει το γήπεδο. Εκεί που γνώριζαν πως το συγκεκριμένο ματς δεν γύριζε με τίποτα.
Στα δύσκολα το χειροκρότημα, η ενθάρρυνση, η υποστήριξη, η προτροπή για διπλό στο Μονακό και η πίστη για το ταξίδι στον τελικό προορισμό, το Βελιγράδι. Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του το έχουν κερδίσει αυτό το στοίχημα με τον κόσμο τους.
ΥΓ: Με χάλασε η μη αντίδραση στην «μόστρα» του Χολ. Χωρίς μία μανούρα, χωρίς έναν τσαμπουκά.
ΥΓ 2: Ο Ολυμπιακός στην δεύτερη περίοδο δέχτηκε 30 πόντους. Πόσα φάουλ έκανε; Τρία.
ΥΓ 3: Υπάρχει τεράστια ανάγκη να εμφανιστεί στη σειρά ο Τάιλερ Ντόρσεϊ
