Είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στα γήπεδα, καθώς ο Ανδρέας Σοφοκλέους όπου και αν αγωνίστηκε άφησε μόνο φίλους πίσω του. Εκτός από πολύ καλός ποδοσφαιριστής ήταν και από τους αδαμάντινους χαρακτήρες των γηπέδων μας. Πλέον αρέσκεται να βρίσκεται στην κερκίδα να παρακολουθεί όσα παιχνίδια μπορεί και να συζητά ατελείωτα για το πάθος που λέγεται ποδόσφαιρο.
Συνέντευξη στον Μιχάλη Αριστείδου
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο και ποιοι προπονητές σε βοήθησαν στην καριέρα σου;
«Όπως όλα τα παιδιά της εποχής παίζαμε ποδόσφαιρο έτσι και εγώ έπαιζα. Πήγα στις ακαδημίες του Απόλλωνα όπου ανέβηκα όλα τα σκαλιά μέχρι την πρώτη ομάδα. Από τους προπονητές όλοι με βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του, ήταν ο κύριος Ανδρέας Παπακυριακού, ο κύριος Στούλερ, ο κύριος Μερκής, ο κύριος Νεοφυτίδης στην αρχή».
Διακρίθηκες σαν αριστερό μπακ, όμως σε θυμόμαστε να παίζεις σε διάφορες θέσεις:
«Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Να πω ότι μέχρι και την πρώτη ομάδα έπαιζα μόνο αριστερό μπακ έπαιζα. Ο κύριος Φέρνερ με έβαλε σχεδόν παντού! Του άρεσαν οι πολυθεσίτες ποδοσφαιριστές και αγωνίστηκα σαν εξτρέμ, σαν κεντρικός αμυντικός, ακόμα και σαν δεξί μπακ αλλά και στην μεσαία γραμμή».
Ήσουν ένας επιθετικογενής μπακ, έχοντας και αρκετά καλή πάσα, όπως και καλά χτυπήματα στα στημένα:
«Ναι ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες όπως έβαζα και περισσότερα τέρματα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι με την Εθνική παίδων και Νέων είχα σημειώσει αρκετά τέρματα αν και έπαιζα μπακ αριστερός. Μάλιστα σε ένα τουρνουά στην Μάλτα με την Εθνική βγήκα πρώτος σκόρερ, έχοντας βάλει και δύο γκολ κόντρα στην Γερμανία. Με τον Απόλλωνα δεν πέτυχα τόσα πολλά γκολ είναι η αλήθεια, με την ΑΕΛ είχα πετύχει αρκετά, ειδικά την πρώτη χρονιά».
Τι θυμάσαι από το ντεμπούτο σου;
«Να σας πω τι έγινε. Εκείνη την χρονιά δεν είχα κάνει προετοιμασία, διότι είχα πάει δοκιμαστικά στο Βέλγιο στην Στάνταρ Λιέγης. Τότε πήγα δύο φορές θυμάμαι, ήταν και ο Μάριος Χριστοδούλου μαζί μου, όμως δεν ένοιωσα έτοιμος για αυτό το βήμα. Εκεί ήταν όλα επαγγελματικά, δούλευαν πολύ διαφορετικά από εμάς και έτσι επέστρεψα. Έχασα την προετοιμασία της πρώτης ομάδας και άρχισα να αγωνίζομαι με την δεύτερη ομάδα. Σε ένα παιχνίδι με την ΑΠΕΠ στην Κυπερούντα, ο κύριος Φέρνερ μου είπε ότι από Δευτέρας θα άρχιζα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Θυμάμαι είχε διακοπή για μια εβδομάδα το πρωτάθλημα οπότε αυτό με βοήθησε κάπως να εγκλιματιστώ με την πρώτη ομάδα. Ήρθε το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, και μου λέει ο κύριος Φέρνερ, αν είμαι καλά και νοιώθω έτοιμος να αγωνιστώ. Εγώ του απάντησα αν με χρειαζόταν να με βάλει στο παιχνίδι ήμουν έτοιμος. Τότε μου απάντησε, «Όχι δεν κατάλαβες καλά, ξεκινάς το παιχνίδι από την αρχή!».
Η ΧΡΥΣΗ 5ΕΤΙΑ ΚΑΙ Ο «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ» ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΤΤΑ
Μπήκες σε μια χρονιά που ξεκινούσε η χρυσή πενταετία του Απόλλωνα με 2 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο και συνεχόμενες παρουσίες στην Ευρώπη:
«Ναι ήταν μια χρυσή εποχή για την ομάδα, αφού πήραμε συνεχόμενος τίτλους, ενώ βγήκαμε και στην Ευρώπη παίζοντας με σπουδαίος αντιπάλους όπως ήταν η Ίντερ. Ένοιωθες ότι είχαμε ξεφύγει από τα κυπριακά δεδομένα, η ομάδα έβγαζε αυτοπεποίθηση, έπαιζε σπουδαίο ποδόσφαιρο και είχε πάρα πολλές επιτυχίες. Η στελέχωση τότε της ομάδας ήταν πάρα πολύ καλή. Ο Απόλλωνας είχε μεγάλους παίκτες για την εποχή και για αυτό μεσουρανούσε».
Παρότι είχες πέσει ουσιαστικά πάνω στον Πάμπο Πίττα, κατάφερες να έχει πάρα πολλές συμμετοχές αλλά και ουσιαστική βοήθεια στην ομάδα σου, πως ήταν να «συναγωνίζεσαι» τον Πάμπο Πίττα;
«Ποτέ δεν το είδα έτσι. Δεν υπήρξε κανένας ανταγωνισμός για να είμαι ειλικρινής. Μάλιστα θυμάμαι πάρα πολλά καλά παιχνίδια να τα κάνουμε μαζί στην ενδεκάδα. Είτε ήμουν εγώ αριστερό μπακ και ο Πάμπος στο κέντρο ή το αντίστροφο. Είχαμε πάντα καλή συνεργασία. Είμαστε μια ομάδα και για μένα ήταν σημαντικό να έχεις ένα παίκτη κοντά σου που να ξέρει την ίδια θέση με σένα. Μπορώ να πω ότι έμαθα πράγματα από τον Πίττα, σκεφτείτε ένα 17χρόνο να μπαίνει σε μια ομάδα, και να έχει στην ίδια θέση τον βασικό της Εθνικής ομάδας. Αυτό και μόνο ήταν πάρα πολύ σημαντικό».
Το γεγονός ότι πήρατε το πρώτο σας πρωτάθλημα με το που μπήκες στην ομάδα, αύξησε τις προσδοκίες ή την πίεση αν θέλεις προς εσάς;
«Δεν νοιώθαμε ιδιαίτερη πίεση. Εξαρτάται και από τον προπονητή σου. Εμείς λειτουργούσαμε επαγγελματικά, όχι σε λεφτά (γέλια), αλλά στην νοοτροπία μας. Αντί να αισθάνεσαι ότι είχες ένα βουνό να ανέβεις, νοιώθαμε ότι είμαστε ήδη πάνω στο βουνό και περπατούσαμε».
Θέλω και ένα σχόλιο για τον κύριο Φέρνερ:
«Εγώ προσωπικά του χρωστάω πάρα πολλά. Ήταν ο πρώτος που με στήριξε. Ήταν ένας προπονητής της πειθαρχίας και δεν δίσταζε να διώχνει και πρωτοκλασάτους από την προπόνηση».
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΕΛ… ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΟΡΦΑΝΙΔΗ
Ολοκληρώνεις στον Απόλλωνα και μεταπηδάς στην ΑΕΛ, πως έγινε αυτή η μετάβαση στην μεγάλη αντίπαλο;
«Καταρχήν να πω αντιπαλότητα υπήρχε μόνο στο γήπεδο έτσι μεταξύ μας. Όλοι ήμασταν γνωστοί και φίλοι, και μέσω της Εθνικής πολλές φορές μέναμε στα ίδια δωμάτια κλπ. Να σου πω τι έγινε. Ξέρεις όταν μάθεις με μια συγκεκριμένη νοοτροπία και μετά αυτό ανατραπεί στην πορεία, τότε αισθάνεσαι ότι ίσως πρέπει να κάνεις το βήμα παρακάτω. Έτσι που λέτε μια μέρα πήγα στα δικαστήρια για να γράψω το ρεύμα με την δουλειά, και είχε κυκλοφορήσει ότι ήθελα να φύγω από τον Απόλλωνα. Εκεί με βρήκε ο Πανίκος Ορφανίδης και με ρώτησε αν ήθελα να πάω στην ΑΕΛ, αν όντως θα έφευγα από τον Απόλλωνα. Εγώ απάντησα ότι δεν είχα κανένα θέμα, άλλωστε ήξερα και με ήξεραν όλοι οι παίκτες της ΑΕΛ. Τότε υπήρχε και ένα να το πω εμπάργκο, καθώς καμιά ομάδα δεν έδινε ποδοσφαιριστή της στην άλλη. Ο Πανικός Ορφανίδης επέμεινε αν ήθελα να πάω και μου είπε χαρακτηριστικά, ότι θα κανόνιζε την μετακίνηση. Από εκεί και μπρος ρωτήστε τον Πανίκο πως τα κατάφερε (γέλια)».
Μια διετία στην ΑΕΛ που μάλιστα σε έφερε και στην Εθνική ομάδα:
«Ναι αυτό είναι αλήθεια, το 1998 την πρώτη χρονιά με την ΑΕΛ, είχα κάνει μια από τις καλύτερες μου αν όχι την καλύτερη μου χρονιά ποδοσφαιρικά. Θυμάμαι να έχω πετύχει 9-10 γκολ εκείνη την χρονιά και να έρχεται και το κάλεσμα στην Εθνική ομάδα για πρώτη φορά. Ήταν μια αρκετά καλή χρονιά για την ΑΕΛ, αλλά προς το τέλος κάπου χάσαμε τον ρυθμό μας. Η δεύτερη δεν ήταν και τόσο σπουδαία αλλά υπήρχε μια όμορφη ατμόσφαιρα στην ομάδα. μπορώ να πω ότι παρότι έπαιξε μόλις δύο χρόνια στην ΑΕΛ, έχω λάβει αγάπη και εκτίμηση από τους φίλους της ομάδας, ακόμα και μέχρι σήμερα που πάω στην κερκίδα το βλέπω αυτό και τους ευχαριστώ πολύ».
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΚ
Μετά την διετία στην ΑΕΛ, πας εκτός πόλης, αυτή την φορά μετακομίζεις στην ΑΕΚ με την οποία αγωνίζεσαι για πέντε χρόνια ενώ κερδίζεις και εκεί τίτλο σε τελικό κυπέλλου.
«Ναι τότε προς το τέλος της δεύτερης μου χρονιάς στην ΑΕΛ, είχαν αρχίσει κάποιες φήμες ότι πιθανόν να μην ήμουν στα πλάνα της ΑΕΛ. Με πήρε κάποιος μάνατζερ και με ρώτησε αν θα ήθελα να πάω στην ΑΕΚ. Εγώ απάντησα ότι αν τα βρουν με την ΑΕΛ δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Έγινε η επαφή μέσω του μάνατζερ και έτσι κατέληξα στην ΑΕΚ. Και εκεί είχα πολλούς γνωστούς και δεν ένοιωσα άβολα σε καμία στιγμή».
Και φτάνουμε το 2005 όπου ολοκληρώνεις την καριέρα σου με την ΑΠΕΠ
«Ναι, αν και συζήτησα με την ΑΕΚ για ένα νέο συμβόλαιο, τελικά πήγα στην ΑΠΕΠ όπου μου έδωσαν ένα καλό συμβόλαιο. Εκεί ατύχησα διότι σε ένα φιλικό προετοιμασίας με τον Απόλλωνα, τραυματίστηκα και μου πήρε λίγο καιρό να επανέλθω. Όταν επανήλθα τον Οκτώβριο έπαιξα σε ένα παιχνίδι και έπαθα μηνίσκο και έτσι δεν μπόρεσα να βοηθήσω οπόταν κάπου εκεί ολοκλήρωσα την καριέρα μου».
Η… ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΗ ΚΞΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Ανδρέα νοιώθεις ότι άργησε η δική σου κλήση στην Εθνική ομάδα;
«Πρώτα από όλα να πω ότι είναι τρομερό συναίσθημα να παίζεις με την Εθνική σου ομάδα. Και για να απαντήσω ναι θεωρώ ότι αδικήθηκα από τους ομοσπονδιακούς προπονητές. Εγώ δεν ήμουν ποτέ του συστήματος, δεν παρακαλούσα κανένα. Καλοί παίκτες πάντα θα υπάρχουν αλλά το να είσαι καλός δεν είναι κάποτε αρκετό. Νομίζω θα μπορούσα να έχω περισσότερες κλήσεις και πριν την πρώτη φορά με το Σαν Μαρίνο αλλά και μετά. Για να σου δώσω να καταλάβεις όταν με κάλεσε στην Εθνική ο Πανίκος Γεωργίου, ο οποίος ήταν από τους προπονητές που με βοήθησαν και με ήξερε από τις μικρές Εθνικές, μου είχε αναφέρει ότι αν δεν πήγαινα καλά στο φιλικό επιλογής δεν θα με καλούσε! Σε εκείνο το φιλικό είχα πετύχει δύο τέρματα και έτσι ήρθε και η κλήση μου».
Τι κράτα ο Ανδρέας Σοφοκλέους πέραν από τους τίτλους που κέρδισε;
«Αν έπρεπε να απομονώσω τους τίτλους, θα έλεγα αυτό που κρατάω είναι την εκτίμηση που βλέπω να υπάρχει στο πρόσωπο μου. Έκανα πολλούς φίλους στο ποδόσφαιρο με τους οποίους ακόμα συνδέομαι κάτι που δεν αλλάζεται με τίποτα νομίζω. Είναι ωραίο να πηγαίνεις στο γήπεδο και να έρχονται φίλαθλοι να σου μιλάνε, να σε χαιρετάνε. Είναι ένα συναίσθημα που το έχουμε κερδίσει νομίζω εμείς οι πιο παλιοί αν θέλεις με την συμπεριφορά μας στον αγωνιστικό χώρο. Τότε δεν υπήρχαν τα μεγάλα συμβόλαια σε εμάς και είχαμε μια πιο προσωπική σχέση με τους φιλάθλους γενικότερα».
Ποιος ήταν ο αντίπαλος που σε δυσκόλεψε περισσότερο;
«Θα έλεγα δύο ήταν αυτοί που αντιμετώπιζα πιο δύσκολα. Ο ένας ήταν ο Μάριος Δημητρίου (Αρίπας) και ο άλλος ήταν ο Γιώργος Θεοδότου. Ο Μάριος ήταν ο ποδοσφαιριστής, πολύ ταχύς ο οποίος ερχόταν κατά μέτωπο πάνω σου και σε ντρίμπλαρε. Ο Γιώργος ήταν άλλο στυλ ποδοσφαιριστής, ήθελε χώρο για να τρέξει».
Ποιους συμπαίκτες σου ξεχώρισες στα χρόνια που αγωνίστηκες;
«Αρκετά δύσκολο διότι αγωνίστηκα με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Αν έπρεπε να διαλέξω θα έλεγα την τριμπλέτα Κρισμάρεβιτς, Τσέποβιτς και Σπόλιαριτς. Όμως επαναλαμβάνω υπήρξαν αρκετοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκα μαζί τους και αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο»
Βλέποντας αυτές τις εποχές που είμαστε τώρα θα ήθελες να αγωνιζόσουν την δεδομένη στιγμή;
«Δεν ξέρω αν θα το ήθελα. Δεν ξέρω καν αν θα αγωνιζόμουν με αυτά που βλέπουμε, την ξενομανία που επικρατεί. Θεωρητικά για να απαντήσω αν ήμουν σε μεγάλη ομάδα και θα αγωνιζόμουν τακτικά ναι ίσως να το ήθελα. Όμως εγώ θα το πάρω και λίγο παρακάτω, εμένα το ποδόσφαιρο το παλιό μου άρεσε περισσότερο παρά αυτό που βλέπουμε τώρα. Τότε ήταν πιο ελεύθερο το ποδόσφαιρο, το ταλέντο μιλούσε περισσότερο στον αγωνιστικό χώρο. Τώρα υπάρχει πάρα πολύ τακτική, βλέπουμε τους ποδοσφαιριστές να τρέχουν και να μαρκάρουν περισσότερο».
Είχες την ευκαιρία να παίξεις στο μεγάλο λεμεσιανό ντέρμπυ φορώντας την φανέλα και των δύο ομάδων. Πως το ζούσατε εσείς οι ποδοσφαιριστές αυτό;
«Εγώ η αλήθεια είχα ένα μικρό άγχος πριν από αυτά παιχνίδια αλλά με το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή τα ξέχναγα όλα. Ήταν μια γιορτή αυτά τα παιχνίδια και ήταν η συζήτηση πολλές μέρες πριν και αρκετές μέρες μετά. Θυμάμαι πάντως το πρώτο παιχνίδι με την ΑΕΛ να είναι ΑΕΛ–Απόλλων με την ΑΕΛ να κερδίζει 2-1 με τα γκολ του Γιοβάνοβιτς, και είναι η αλήθεια ένοιωσα λίγο περίεργα. Να κάνω ντεμπούτο κόντρα στην ομάδα την οποία αγωνιζόμουν πριν. Όταν έφυγα από την ΑΕΛ και πήγα στην ΑΕΚ, πάλι το έφερε η τύχη και το πρώτο μου ματς με την φανέλα της ΑΕΚ ήταν το ΑΕΚ–ΑΕΛ! Και τότε θυμάμαι πάλι κερδίσαμε στο ντεμπούτο μου με 2-1 επίσης».
Είσαι από τους ανθρώπους που παρακολουθείς το πρωτάθλημα και μάλιστα πάς και στο γήπεδο. Πως το βλέπεις να εξελίσσεται και αν χρίζεις κάποια ομάδα ως φαβορί;
«Νομίζω είναι παρακινδυνευμένο να δώσεις προγνωστικά για το πρωτάθλημα αφού βλέπουμε ότι μπορεί να έρθει το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Τώρα στα πλέι οφ που θα είναι μόνο ντέρμπυ εκεί θα φανεί για την κάθε ομάδα που μπορεί να πάει».
Θέλω ένα σχόλιο για τον Άρη που είναι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος.
«Είναι ξεκάθαρο ότι όταν έχεις το χρήμα μπορείς να φτιάξεις μια πολύ καλή ομάδα. Ο Άρης έφερε ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και για αυτό έκανε ότι έκανε μέχρι στιγμής. Δεν έχει τον πολύ κόσμο μαζί του όμως γίνεται πολύ καλή δουλειά στην ομάδα και αυτό φαίνεται».
Πόσες ομάδες είναι οι ιδανικές για το πρωτάθλημα μας;
«Εγώ λέω ότι μπορείς να κάνει πρωτάθλημα και με λίγες αλλά και με πολλές ομάδες. Εξαρτάται το πώς θα το χειριστείς. Μπορούν να δοθούν κίνητρα και να υπάρχει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Και μιλώ για οικονομικά ανταλλάγματα για να περιοριστεί η «αδιαφορία» των ομάδων. Εγώ είμαι υπέρ στο να γίνει και μια δυνατή δεύτερη κατηγορία. Αυτό θα ανεβάσει το επίπεδο μας γενικότερα και θα βοηθήσει το άθλημα στην χώρα μας. Αυτή την στιγμή υπάρχει ένα χάος ανάμεσα στις δύο κατηγορίες κάτι που δεν βλέπουμε να συμβαίνει στο εξωτερικό για παράδειγμα. Μια αναβαθμισμένη β κατηγορία θα δώσει και χώρο στους Κύπριους ποδοσφαιριστές που θα μπορούν να αγωνίζονται και αυτοί σε ένα ποιο ψηλό επίπεδο. Εγώ θα το πάρω και παρακάτω και θα πω να γίνει πρωτάθλημα β κατηγορίας με συμμετοχή των Κ19 των ομάδων μας. Βλέπουμε στην Ελλάδα που το έχουν εφαρμόσει ότι υπάρχουν αποτελέσματα ενώ έχει αυξηθεί και το ενδιαφέρον».
Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αλλάξει άμεσα στο ποδόσφαιρο μας;
«Θα ήθελα να δω την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα ενώ με λυπεί ότι δεν βλέπω να γίνεται και κάτι ιδιαίτερο για να πειστεί ο κόσμος να επιστρέψει. Οι ομάδες αλλά και οι ομοσπονδίες δεν φαίνεται να νοιάζονται την δεδομένη στιγμή για να επιστρέψει ο κόσμος στο γήπεδο».
