Ο Ρενάτο Μαργκάσα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Συμπληρώνοντας 14 χρόνια στην Κύπρο, περισσότερο… δικός μας λογαριάζεται πλέον παρά Πορτογάλος κι αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά ουσιαστικά ο ίδιος κι αυτό δεν αφορά απλά την παρουσία του στην Εθνική ομάδα, αλλά γενικώς το πώς αισθάνεται. Εδώ άλλωστε θα μείνει ακόμη και μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το οποίο πάντως, παρά τα 37 του χρόνια, μην το περιμένετε και πολύ σύντομα! Μπορεί να υπέστη ένα σοβαρότατο τραυματισμό, αλλά ο Ρενάτο δεν το βάζει κάτω. Στη συνέντευξή του στο balla, μιλάει για το πώς διαχειρίζεται την απουσία του από τα γήπεδα, τις σκέψεις του για το παρόν και το μέλλον, το παρελθόν και παραθέτει τις απόψεις του για πολλά που αφορούν το κυπριακό ποδόσφαιρο…

-Καταρχάς πώς είσαι; Πώς προχωράει η αποθεραπεία σου;
«Έχουμε ένα πλάνο, κάθε βδομάδα ο γιατρός βλέπει την κατάστασή μου και είμαι πάρα πολύ καλά. Κάνω γυμναστήριο, φυσιοθεραπεία, δεν μπορώ να το πάρω πιο γρήγορα. Πάμε σταδιακά, κάθε μέρα αισθάνομαι όλο και καλύτερα. Στους τρεις μήνες θα κάνω MRI για να δω πότε μπορώ να αρχίσω τρέξιμο».

-Πότε επιστρέφεις;
«Αρχές Ιουλίου που θα αρχίσουμε προετοιμασία θα μπορώ να κάνω αρκετά πράγματα με την ομάδα. Τουλάχιστον φυσική κατάσταση. Αρχές Αυγούστου θα δούμε πώς αντιδράει, πιστεύω τέλη Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου θα είμαι έτοιμος για φουλ προπόνηση».

-Σε ανησυχεί μήπως σε επηρεάσει, αγωνιστικά, αυτός ο τραυματισμός;
«Όχι. Γνωρίζω πολύ καλά το σώμα μου, προσέχω πολύ το ζωή μου και το σώμα μου. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολος τραυματισμός και πρέπει να προσέχω ακόμη περισσότερο, όμως πιστεύω θα είμαι 100% πίσω στη φόρμα μου και θα αγωνιστώ ακόμη κάποια χρόνια».

-Τον Ιούλιο συμπληρώνεις τα 37 σου. Μου λες ότι θα αγωνιστείς ακόμη κάποια χρόνια. Δεν σκέφτεσαι το τέλος…
«Κοίτα, σίγουρα περνάει απ’ το μυαλό σου, ετοιμάζομαι για το μέλλον, αλλά δεν σκέφτηκα ότι θα σταματήσω σε ένα ή δύο χρόνια. Η θέληση που έχω είναι λες και θα παίζω μέχρι τα 50 μου. Δεν ξύπνησα μια μέρα και να πω… τέλος. Εξαρτάται από το σώμα μου. Μέχρι στιγμής όμως δεν σκέφτομαι ότι θα σταματήσω. Ειδικά τώρα με τον τραυματισμό μου, αποκλείεται. Θα σταματήσω μέσα στο γήπεδο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα παίξω στην πρώτη κατηγορία με τη Νέα Σαλαμίνα. Όταν τελείωσε το χειρουργείο, ο γιατρός μου είπε να είσαι ήσυχος, είδα το γόνατό σου μπορείς να παίξεις ακόμη 2-3 χρόνια. Δεν το σκέφτομαι καν να σταματήσω».

-Τι σκέφτεσαι δηλαδή για το μέλλον; Κάνεις και μαθήματα για το δίπλωμα προπονητή.
«Ναι όντως, άρχισα ήδη μαθήματα για το δίπλωμα προπονητή. Έχω όνειρο να ανοίξω ακαδημία ποδοσφαίρου. Μπορεί να έχω και με τη Νέα Σαλαμίνα κάτι στο μέλλον. Σίγουρα όμως θα είμαι μέσα στο ποδόσφαιρο. Θέλω να έχω το δίπλωμα προπονητή αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να ανοίξει μια άλλη πόρτα. Εγώ ετοιμάζομαι για όλα».

Η ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ…

-Πάμε στα της Νέας Σαλαμίνας. Ο ερχομός του Σάββα Πουρσαϊτίδη ήταν αυτός που γύρισε τον διακόπτη;
«Εγώ γνωρίζω πολύ καλά τον Σάββα. Θα ήταν άδικο για μένα πως ήταν μόνο αυτό που άλλαξε την ομάδα διότι σέβομαι πολύ τον Νίκκι. Ο Σάββας γνωρίζει πώς είναι το κυπριακό ποδόσφαιρο. Η δεύτερη κατηγορία δεν είναι εύκολη. Έπρεπε να αλλάξουμε λίγο το dna μας, δεν μπορούσαμε να παίξουμε όπως στην πρώτη κατηγορία. Μας δίνει αυτοπεποίθηση και σίγουρα μας βοήθησε πάρα πολύ. Πιστεύω ότι μπορούμε να παίξουμε καλύτερα, θέλει το χρόνο του».

-Τι πιστεύεις ότι δεν πήγαινε καλά στο πρώτο μισό της σεζόν;
«Στα ντέρμπι. Χάναμε στις λεπτομέρειες σε αυτά τα παιχνίδια. Λίγο περισσότερη συγκέντρωση, κάποιες φορές χρειάζεται να παίξεις το ποδόσφαιρο για να νικήσεις, σε κάποια ματς πρέπει να το βλέπεις λίγο διαφορετικά για να πάρεις το αποτέλεσμα».

-Η άνοδος μόνο μακριά δεν είναι, προφανώς ο στόχος είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος…
«Είμαστε κοντά στην άνοδο αλλά δεν είναι δεδομένη ακόμη, θέλουμε να είμαστε σίγουροι. Εμείς παίζουμε για το πρωτάθλημα. Ξέρουμε πόσο το θέλει ο κόσμος αλλά κι εμείς. Μια ομάδα όπως η Νέα Σαλαμίνα πρέπει να κερδίσει το πρωτάθλημα, έχουμε τα πάντα για να πετύχουμε αυτό το στόχο».

-Θεωρείς ότι η βαθμολογία αντικατοπτρίζει αυτά που έδωσαν οι ομάδες στο γήπεδο;
«Ναι, πιστεύω πως είναι δίκαιη. Δεν μπορούμε όμως να αφήσουμε έξω την Αλκή και τον Ερμή. Εμείς έχουμε ένα παιχνίδι λιγότερο και πρέπει να νικήσουμε για να είμαστε πιο άνετοι».

-Τι πιστεύεις ότι θα χρειαστεί η Νέα Σαλαμίνα στην Α’ Κατηγορία, εφόσον σφραγίσει οριστικά την άνοδό της, ούτως ώστε να μην μπλεχτεί σε περιπέτειες;

«Αυτό θέλουμε. Χρειάζεται οργάνωση, πάρα πολλή δουλειά, να είμαστε ενωμένοι και να έχουμε ένα πλάνο να το ακολουθήσουμε. Αυτοί που είναι στην ομάδα ξέρουν τι έγινε πέρυσι. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στις κινήσεις μας στο καλοκαίρι για την ενίσχυση της ομάδας. Είναι διαφορετικά τα δεδομένα πλέον. Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο το επόμενο πρωτάθλημα, με πολλές ομάδες να είναι κοντά στην πρώτη εξάδα. Είμαστε μια ομάδα που έχουμε ιστορία, ένα τέλειο προπονητικό κέντρο, το γήπεδό μας και κόσμο. Πρέπει να καταλάβουν όσοι έρχονται στη Νέα Σαλαμίνα ότι έχει μια ιστορία και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κερδίζουμε τα παιχνίδια».

Η Α’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ

-Ποια ή άποψή σου για το πρωτάθλημα της Α’ Κατηγορίας;
«Δύσκολο κι ανταγωνιστικό. Είναι πάρα πολύ καλό. Έχουμε πέντε εισιτήρια για Ευρώπη. Οι ομάδες θα πρέπει να καταλάβουν πως είναι σημαντικό να ανεβάσουμε το επίπεδο για να πλησιάσουμε ξανά τις άλλες χώρες. Βλέπω τον Απόλλων και το ΑΠΟΕΛ για το πρωτάθλημα, αλλά στα πλέι οφ θα χάσουν βαθμούς όλες οι ομάδες. Ακόμη και η ΑΕΚ. Είναι αδύνατον να ξέρεις από τώρα τον πρωταθλητή».

-Δεν δίνεις προβάδισμα στον Απόλλωνα;
«Ναι, του δίνω διότι είναι μια ομάδα που δεν χάνει εύκολα. Φαίνεται ότι το κλίμα είναι καλό. Μεταξύ του προπονητή και των παικτών. Ο Απόλλων έχει την πίεση γιατί έχει χρόνια να το πάρει αλλά φαίνεται μια δεμένη ομάδα».

-Βλέπεις μόνο το ΑΠΟΕΛ να διεκδικεί τον τίτλο από τον Απόλλωνα;
«Το ΑΠΟΕΛ έχει το dna του νικητή κι αυτό παίζει ρόλο. Οι ποδοσφαιριστές νιώθουν με τη φανέλα και τον κόσμο πίσω τους ότι μπορούν. Ήταν ξανά πέντε ή επτά βαθμούς πίσω αλλά πήρε το πρωτάθλημα. Έχει μια ιστορία πίσω του. Η πιο δυνατή ομάδα για να κυνηγήσει τον Απόλλων είναι το ΑΠΟΕΛ».

-Μου ανέφερες προηγουμένως και την ΑΕΚ. Τι είναι αυτό που της λείπει;
«Της λείπει η… καλή πίεση που πρέπει να έχει για να κάνει πρωταθλητισμό. Έχει κόσμο, αλλά δεν βάζει πίεση όπως σε άλλες ομάδες. Αγαπάει την ομάδα, αλλά όταν χάνει απομακρύνεται λίγο. Πρέπει να πάει στο γήπεδο και να ζητήσει παραπάνω πράγματα. Να βάλει πίεση κι ο κόσμος. Είναι πολύ καλή ομάδα, έχει τα πάντα. Καλοί παίκτες, πολύ καλό πρόεδρο, άψογες συνθήκες, αλλά πρέπει να μπει μεγαλύτερη πίεση για να πάρει το πρωτάθλημα. Αυτό της λείπει, τίποτα άλλο. Έχω παίξει στην ΑΕΚ, είναι πραγματικά κρίμα να μην μπορεί να πάρει τον τίτλο. Αυτό της λείπει μόνο, μεγαλύτερη πίεση, ένα σπρώξιμο για το κάτι παραπάνω».

-Αγωνίστηκες επίσης σε Ομόνοια και Ανόρθωση. Ποια η άποψή σου για την πορεία τους;
«Για την Ομόνοια ήταν καταστροφικό να μείνει εκτός 6άδας. Δεν έκανε τις σωστές κινήσεις το καλοκαίρι για να γίνει πιο δυνατή. Όλα γίνονται το καλοκαίρι. Δεν μπορείς τον Ιανουάριο να διορθώσεις όλα τα λάθη που έκανες προηγουμένως. Ίσως να εφησύχασε λίγο. Η Ανόρθωση είναι λίγο μακριά από τον τίτλο, αλλά έχει πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Για να πάρεις πρωτάθλημα πρέπει να μη χάσεις πολλά παιχνίδια, να μη δεχθείς πολλά γκολ. Αυτό της κοστίζει. Δύσκολα μπορείς να το αλλάξεις τώρα στο τέλος».

-Θεωρείς ότι με την Πάφος FC και τον Άρη, έχοντας δυνατούς οικονομικά παράγοντες, μπορεί να αλλάξει το στάτους του κυπριακού ποδοσφαίρου;
«Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Έχουν οργάνωση, δουλεύουν καλά. Πλέον δεν είναι αρκετό να πεις ότι είσαι μεγάλη ομάδα. Θα είναι κοντά και ομάδες με μικρότερη ιστορία αλλά σε ψηλό επίπεδο. Σίγουρα θα αλλάξει το κυπριακό ποδόσφαιρο. Εγώ είμαι εδώ 14 χρόνια. Στην Κύπρο μπορεί να γίνει ένα πάρα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, αλλά χρειάζεται οργάνωση. Οι ξένοι που έρχονται εδώ είναι πάντα ενθουσιασμένοι. Αν οι ομάδες είναι πιο οργανωμένες, να πληρώνουν στην ώρα τους, να υπάρχουν καλά γήπεδα, όλα θα είναι πολύ καλύτερα. Αν ένας ξένος λέει σε άλλον παίκτη ότι δεν πληρώνεις στην ώρα σου, δεν έχουμε γήπεδο να κάνουμε προπόνηση, τότε δεν θα έρθει. Η ζωή εδώ είναι καταπληκτική. Αν έχεις οκτώ ή δέκα ομάδες που είναι άψογα οργανωμένες, τότε θα φέρεις καλύτερους ποδοσφαιριστές και θα ανέβεις σε ψηλότερο επίπεδο».

Η ΕΘΝΙΚΗ…

-Έχεις ζήσει από κοντά την Εθνική. Τι είναι αυτό που χρειάζεται για να ξεφύγει από την μετριότητα;
«Πάνω απ’ όλα προσωπικότητες και πλάνο. Αυτό λείπει γενικώς στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Περισσότερη οργάνωση. Οι συνθήκες στη β’ κατηγορία ή στις μικρότερες δεν είναι και η καλύτερη. Έχουμε πράγματα να διορθώσουμε μέχρι να φτάσουμε στο ψηλότερο επίπεδο. Να δουλέψουν οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές ακόμη περισσότερο. Η νοοτροπία, η θέληση. Ευτυχώς είμαστε σε μια χώρα που είναι όλα… εύκολα, αλλά το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο για να φτάσεις σε ψηλό επίπεδο. Θέλει πολλή δουλειά, προσοχή στη ζωή σου. Η ΚΟΠ θα πρέπει να βρει ένα πλάνο, με έναν προπονητή που να ξέρει το ποδόσφαιρο και τη νοοτροπία των Κύπριων ποδοσφαιριστών. Αν αλλάζουμε συνεχώς το πλάνο, θα είναι πολύ δύσκολο».

Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ, Η ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ…

-Είσαι ήδη 14 χρόνια εδώ στην Κύπρο. Φαντάζομαι ότι εδώ θα μείνεις!
«Ναι σίγουρα. Θα μείνω εδώ για πάντα. Θέλω να κάνω διαφορετικά πράγματα. Δεν θέλω να ανοίξω μία ακαδημία ποδοσφαίρου για να παίρνω τα λεφτά των γονιών ή να παίρνω το πρωτάθλημα, αλλά να δω έναν παίκτη μου να αγωνίζεται και ακόμη περισσότερο να τον δω στο εξωτερικό. Όλοι σκεφτόμαστε την άμεση επιτυχία. Δεν είναι σωστό αυτό. Με νευριάζει αυτό στην Κύπρο. Πρέπει να σκέφτεσαι και το μέλλον. Αν δεν τους ετοιμάσεις στα 16-17 τότε πότε; Θέλει οργάνωση».

-Όλα αυτά τα χρόνια, τι έχεις κρατήσει; Από θετικής κι αρνητικής πλευράς.
«Η χειρότερη μου στιγμή ήταν όταν έφυγα από την Ομόνοια, με τον τρόπο που έφυγα. Ήταν άδικο για μένα. Είχα πρόταση τον Ιανουάριο από την Πάφος FC, να πάρει 100.000 και να πάρω τριπλάσια χρήματα και δεν έγινε αποδεκτή, αλλά μετά από τρεις βδομάδες με είπαν πουλημένο. Αν ήμουν πουλημένος, γιατί δεν με πούλησαν αφού είχαν πρόταση; Η καλύτερη μου στιγμή ήταν το πρώτο μου παιχνίδι με την Εθνική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που ήρθα Κύπρο, αλλά ποδοσφαιρικά ήταν το πρώτο μου ματς στην Εθνική. Το κύπελλο με την Ανόρθωση επίσης, αλλά για κάποιον που ήρθε από την τρίτη κατηγορία της Πορτογαλίας το να παίξει στην Εθνική, για μένα ήταν το αποκορύφωμα».

-Τι θυμάσαι απ’ την πρώτη σου μέρα στην Κύπρο;
«Ήταν 28 Ιουνίου 2008. Γι’ αυτό παίζω με το 28. Όταν άνοιξε η πόρτα του αεροδρομίου και βγήκα έξω, ήρθε ένας ζεστός αέρας απάνω μου… Λέω σε φίλους που ήρθα μαζί τους, τον Σαβέδρα, τον Κάρλος Αντρέ και τον Μίλτον Μέντες που ήρθαμε για τη Δόξα, “παιδιά ήρθαμε στη Σαχάρα”»!

Ανδρέας Βεντούρης