Η Κύπρος, ο ερχομός του σε μία μέρα που θα του μείνει αξέχαστη, εξ ου και το «28» στην πλάτη, η στιγμή που τον πίκρανε και η μέρα που ένιωσε περήφανος… Ο Μαργκάσα μιλάει για όλα αυτά στο balla.
-Είσαι ήδη 14 χρόνια εδώ στην Κύπρο. Φαντάζομαι ότι εδώ θα μείνεις!
«Ναι σίγουρα. Θα μείνω εδώ για πάντα. Θέλω να κάνω διαφορετικά πράγματα. Δεν θέλω να ανοίξω μία ακαδημία ποδοσφαίρου για να παίρνω τα λεφτά των γονιών ή να παίρνω το πρωτάθλημα, αλλά να δω έναν παίκτη μου να αγωνίζεται και ακόμη περισσότερο να τον δω στο εξωτερικό. Όλοι σκεφτόμαστε την άμεση επιτυχία. Δεν είναι σωστό αυτό. Με νευριάζει αυτό στην Κύπρο. Πρέπει να σκέφτεσαι και το μέλλον. Αν δεν τους ετοιμάσεις στα 16-17 τότε πότε; Θέλει οργάνωση».
-Όλα αυτά τα χρόνια, τι έχεις κρατήσει; Από θετικής κι αρνητικής πλευράς.
«Η χειρότερη μου στιγμή ήταν όταν έφυγα από την Ομόνοια, με τον τρόπο που έφυγα. Ήταν άδικο για μένα. Είχα πρόταση τον Ιανουάριο από την Πάφος FC, να πάρει 100.000 και να πάρω τριπλάσια χρήματα και δεν έγινε αποδεκτή, αλλά μετά από τρεις βδομάδες με είπαν πουλημένο. Αν ήμουν πουλημένος, γιατί δεν με πούλησαν αφού είχαν πρόταση; Η καλύτερη μου στιγμή ήταν το πρώτο μου παιχνίδι με την Εθνική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που ήρθα Κύπρο, αλλά ποδοσφαιρικά ήταν το πρώτο μου ματς στην Εθνική. Το κύπελλο με την Ανόρθωση επίσης, αλλά για κάποιον που ήρθε από την τρίτη κατηγορία της Πορτογαλίας το να παίξει στην Εθνική, για μένα ήταν το αποκορύφωμα».
-Τι θυμάσαι απ’ την πρώτη σου μέρα στην Κύπρο;
«Ήταν 28 Ιουνίου 2008. Γι’ αυτό παίζω με το 28. Όταν άνοιξε η πόρτα του αεροδρομίου και βγήκα έξω, ήρθε ένας ζεστός αέρας απάνω μου… Λέω σε φίλους που ήρθα μαζί τους, τον Σαβέδρα, τον Κάρλος Αντρέ και τον Μίλτον Μέντες που ήρθαμε για τη Δόξα, “παιδιά ήρθαμε στη Σαχάρα”»!
Ανδρέας Βεντούρης
