Ένας από τους λόγους που η Ανόρθωση ήταν βελτιωμένη ανασταλτικά στο Βελιγράδι στο α’ ημίχρονο, ήταν η χρησιμοποίηση των τριών «καθαρών» χαφ από τον Τιμούρ Κετσπάγια. Ο λόγος για τους Αρτυματά, Ιωάννου και Χουσμπάουερ που έπαιξαν για πρώτη φορά φέτος μαζί στην 11άδα.
Συνήθως, ο γεωργιανός προπονητής επέλεγε τους δύο εξ’ αυτών στο αρχικό σχήμα, με τους Χουσμπάουερ και Αρτυματά κατά κύριο λόγο, να επομίζονται το βάρος στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας. Βέβαια σε αυτό, οφείλονται και οι επιστροφές από τους υπόλοιπους που δεν ήταν οι ανάλογες.
Στη Σερβία όμως με την 3άδα που αγωνίστηκε η Ανόρθωση είχε πιο σφριγηλή ανασταλτική λειτουργία, ενώ σαφώς και βοήθησαν οι Λάζαρος και Ντέλετιτς που αγωνίστηκαν στα επιθετικά άκρα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γύρισαν -ιδιαίτερα ο Ελλαδίτης- για να καλύψουν τους χώρους και να κερδίσουν μονομαχίες.
Πότε ο Χουσμπάουερ, πότε ο Ιωάννου έβγαιναν πιο ψηλά να πιέσουν και δημιουργούσαν ανισορροπία και πίεση στο αντίπαλο μισό ενώ και με τις κάθετες τους μεταβιβάσεις δημιούργησαν ρήγματα. Άλλωστε σε μία μεγάλη μπαλιά από τον δεύτερο, κέρδισε το πέναλτι ο Ντέλετιτς.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε να συμβαίνει επί θητείας του Τιμούρ Κετσπάγια που σε αρκετές φορές στο παρελθόν προέβη σε ανάλογες περιπτώσεις με τον αρχηγό αλλά και ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν (βλ. Νταουσβίλι και Μαργκάσα). Είναι όμως η πρώτη φορά που το βλέπουμε στην Ανόρθωση τη φετινή σεζόν.
Αυτή του η επιλογή μπορεί να μην προσφέρει τα αναμενόμενα από τον άξονα -επιθετικά- όμως δίνει τις λύσεις στο ανασταλτικό κομμάτι για την βαρωσιώτικη ομάδα, που «πληγώθηκε» αρκετές φορές φέτος στο τρανζίσιον.
Άρα γιατί να μην την καθιερώσει ο προπονητής της «Κυρίας»;
Κύπρος Εγγλέζος
