Μπήκαμε στο St James’ Park και μάθαμε για την πιο πλούσια ομάδα στον κόσμο!

Πως έζησε, λοιπόν η πόλη του Νιούκαστλ την εξαγορά της ομάδας; Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που έχετε διαπιστώσει τις τελευταίες εβδομάδες;

Simon Rushworth: «Πιθανότατα γνωρίζετε ότι προηγήθηκαν δύσκολα χρόνια για τη Νιούκαστλ, δίχως όμως οι οπαδοί της να συμφιλιωθούν με αυτή την κατάσταση. Πλέον η αισιοδοξία επέστρεψε. Όχι μόνο στους πιστούς φίλους της Νιούκαστλ αλλά επίσης σε εκείνους που μπορεί να μην έρχονται κάθε εβδομάδα στο St James’ Park όμως σε κάθε περίπτωση, ενδιαφέρονται για την εξαγορά του κλαμπ. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ενθουσιασμένοι. Λαχταρούν να δουν αυτά που έρχονται! Όλοι τους μιλούν για την αλλαγή. Για την ακρίβεια, όλοι σε αυτή την πόλη κουβεντιάζουν για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και εκείνοι που όπως προανέφερα, δεν πηγαίνουν στους αγώνες. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, τα τελευταία 10 χρόνια όλο και λιγότεροι μιλούσαν για το κλαμπ! Η ομάδα βρέθηκε σε μια απογοητευτική θέση την εποχή του πρώην ιδιοκτήτη. Ο κόσμος σχεδόν ντρεπόταν να μιλήσει για τη Νιούκαστλ! Απλώς, δεν είχε πια το πάθος και τον ενθουσιασμό να το κάνει όπως τα προηγούμενα χρόνια… Τότε που όλοι ήταν υπερήφανοι για την ομάδα και τους παίκτες που αγωνίζονταν εδώ. Η πώληση της Νιούκαστλ ήταν σαν το άνοιγμα της σαμπάνιας, τη στιγμή που ο φελλός κάνει κρότο και βγαίνει με μεγάλη ορμή! Τώρα όλοι θέλουν να μιλούν ξανά για το ποδόσφαιρο, μολονότι υπάρχουν κάποιοι που δεν βλέπουν θετικά αυτή την αλλαγή, εξαιτίας των νέων ιδιοκτητών και της προέλευσής τους. Είναι μια πολύ υγιής συζήτηση, μια θετική συζήτηση αν τεθεί σε καθαρά ποδοσφαιρικό πλαίσιο. Ακόμα και οι δυο μικρές κόρες μου μιλούν για τη Σαουδική Αραβία και την πώληση της ομάδας στους Σαουδάραβες, το τι γίνεται εκεί και τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η αλλαγή στη Νιούκαστλ. Είναι κάτι φανταστικό για την ομάδα και την πόλη»!

Chris Waugh: «Νομίζω πως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό στη βάση των οπαδών της Νιούκαστλ που δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο που κανείς δεν προσπάθησε να εξαγοράσει την ομάδα νωρίτερα. Η δυναμική της Νιούκαστλ είναι τεράστια ενώ οι ομάδες που παρουσίασε στα 90s και στις αρχές των 00s ήταν σπουδαίες. Ακούγεται κλισέ όμως το κλαμπ ήταν σαν ένας κοιμώμενος γίγαντας που περίμενε κάποιον για να τον ξυπνήσει! Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, ο Μάικ Άσλεϊ δεν είχε όραμα ή φιλοδοξίες. Στόχος του ήταν να σώσει τη χρονιά στην Premier League. Ήταν το μόνο που τον ενδιέφερε, βλέποντας τον χρόνο του να τελειώνει. Στο μεταξύ, πολλοί φίλαθλοι είχαν χάσει την πίστη τους βλέποντας τη διαδικασία της εξαγοράς να καθυστερεί 18 μήνες καθώς υπήρχε μεγάλο δημόσιο συμφέρον για αυτή την υπόθεση, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά εν μέσω διάφορων ισχυρισμών, αντεγκλήσεων και αξιώσεων. Ο ενθουσιασμός είχε αρχίσει να χάνεται. Ο Άσλεϊ ήταν ακόμα στη θέση του. Εν τέλει, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά. Ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ξανά, έστω και αν τα αποτελέσματα δεν έχουν έλθει ακόμα. Μίλησα με πολλούς από τους φιλάθλους και μου εξήγησαν το πόσο άσχημα ένιωθαν. Είχαν φτάσει στο σημείο να πηγαίνουν απαθείς στους αγώνες. Δίχως ενθουσιασμό και χωρίς να νιώθουν την ατμόσφαιρα του γηπέδου, με την καρδιά να τρέχει και τη ψυχή να σκιρτά με πάθος. Όλα άλλαξαν μέσα σε ένα βράδυ! Νομίζω ότι ο βασικός λόγος στον οποίο οφείλεται αυτή η αλλαγή στάσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Μάικ Άσλεϊ επιτέλους έφυγε! Ο δεύτερος λόγος είναι ο ενθουσιασμός που δημιουργεί η περεταίρω δυναμική που αποκτά η Νιούκαστλ και τα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν με τους νέους ιδιοκτήτες».

Εν τέλει, οι οπαδοί της Νιούκαστλ πανηγύρισαν περισσότερο για την αποχώρηση του Μάικ Άσλεϊ ή για την εξαγορά της ομάδας από τους Σαουδάραβες;

Simon Rushworth: «Θεωρώ πως είναι ένας συνδυασμός και των δυο. Θα έλεγα πάντως πως αυτός ο ενθουσιασμός, η έμπνευση, η προοπτική και το κίνητρο για τη νέα πραγματικότητα οφείλονται κυρίως στο ότι ολοκληρώθηκε το προηγούμενο καθεστώς. Ο πρώην ιδιοκτήτης αποχώρησε έπειτα από 14 χρόνια, τα 12-13 εξ αυτών ως μεγαλομέτοχος. Οι περισσότεροι οπαδοί της Νιούκαστλ περίμεναν αυτή τη στιγμή βλέποντας το κλαμπ να ταλαιπωρείται από διάφορα θέματα κατά τη διάρκεια της θητείας του. Για παράδειγμα, ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Άσλεϊ ήταν να φέρει πίσω στη Νιούκαστλ τον Κέβιν Κίγκαν όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά. H κόντρα τους είχε ως αποτέλεσμα ο Κίγκαν να φύγει με άσχημο τρόπο από την ομάδα… Υπήρχε επίσης ζήτημα με τον Άλαν Σίρερ, ο οποίος ήλθε ως υπηρεσιακός προπονητής στα τέλη του 2009. Η Νιούκαστλ υποβιβάστηκε και ο Σίρερ συζήτησε με τον Μάικ Άσλεϊ σχετικά με την πιθανότητα να συνεχίσει ως προπονητής ωστόσο ο πρώην ιδιοκτήτης δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά μαζί του! Στο μεσοδιάστημα, προσπάθησε να δώσει το όνομα της εταιρείας του στο St James’ Park. Κάποιοι φίλαθλοι θεώρησαν πως ο Άσλεϊ προσπαθούσε να τους προκαλέσει με τις πράξεις του! Πολλοί, επίσης τον έβλεπαν να συμπεριφέρεται με αφέλεια, δίχως να σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεων του. Όλα αυτά κράτησαν για πολύ καιρό, μέχρι που εμφανίστηκε η ευκαιρία. Η εξαγορά της Νιούκαστλ από τους Σαουδάραβες καθυστέρησε 18 μήνες και σε αυτό το διάστημα, η ομάδα γινόταν χειρότερη στο χορτάρι! Μια ομάδα χωρίς ταυτότητα που περίμενε τη λύτρωση. Σίγουρα υπάρχει τεράστιος ενθουσιασμός για αυτά που έρχονται όμως η χαρά και οι πανηγυρισμοί των οπαδών της Νιούκαστλ έχουν να κάνουν κυρίως με το ότι ο Άσλεϊ έφυγε».

Ο πρώην ιδιοκτήτης ήταν η αιτία όλων των δεινών; Για ποιο λόγο είχαν στραφεί όλοι εναντίον του;

Chris Waugh: «Θυμάμαι πως όταν ο Άσλεϊ ανέλαβε τη Νιούκαστλ, ήταν ένα με τον κόσμο… Πήγαινε στο κέντρο της πόλης έπειτα από τα παιχνίδια και έπινε με τους φιλάθλους. Εκείνο το διάστημα ήταν σαν τον μήνα του μέλιτος! Ο Άσλεϊ ήταν πολύ δημοφιλής, έδινε υποσχέσεις, φαινόταν πως ήταν ο σωστός άνθρωπος για τη θέση, εκείνος που ξέρει τη δουλειά. Πραγματικά, δεν μπορώ να εξηγήσω ποιο ήταν το σημείο που τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν».

Simon Rushworth: «Θα έλεγα πως ήταν η αποχώρηση του Κίγκαν. Αυτό, ακριβώς ήταν το σημείο που άρχισε να επικρατεί η καχυποψία και ο αρνητισμός…».

Chris Waugh: «Οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του κλαμπ, η οικογένεια Χολ και ο Φρέντι Σέφερντ προέρχονται από τη βορειοανατολική Αγγλία και ήταν τρομερά παθιασμένοι με τη Νιούκαστλ. Το ιδιαίτερο σε αυτό το κλαμπ, αυτό δηλαδή που το κάνει τόσο ξεχωριστό όλα αυτά τα χρόνια είναι πως πάντα υπήρχε μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στη διοίκηση και τους ανθρώπους στους δρόμους του Νιούκαστλ. Ακόμα, δηλαδή και όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, όπως τότε που ο προηγούμενος πρόεδρος απέλυσε τον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον. Οι φίλαθλοι δεν ήταν χαρούμενοι όμως σε κάθε περίπτωση, υπήρχε μια επικοινωνία. Όταν, λοιπόν ανέλαβε ο Μάικ Άσλεϊ, αυτή η σχέση εξαφανίστηκε. Υπήρχε ένα τεράστιο κενό στη μέση ανάμεσα στην κορυφή και τη βάση του κλαμπ. Ο Άσλεϊ γκρέμισε αυτή την επικοινωνία που υπήρχε ανάμεσα στην ιδιοκτησία και τη βάση των οπαδών. Το ίδιο το κλαμπ και οι παίκτες… αποσυνδέθηκαν από τον κόσμο. Βυθίστηκαν στην εσωστρέφεια. Ουσιαστικά, ήταν όλοι μέρος του προβλήματος! Ζω στο Νιούκαστλ όλη τη ζωή μου και η αίσθηση της κοινότητας ήταν πάντα πολύ ισχυρή, ακόμα και στις χειρότερες στιγμές της ομάδας».

Πως είναι, λοιπόν να έχεις απέναντί σου ολόκληρη την Premier League;

Simon Rushworth: «Πολλές ομάδες αντέδρασαν στην εξαγορά της Νιούκαστλ. Είναι γεγονός πως υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια στην Premier League για τη συμφωνία. Ορισμένες αντιδράσεις αφορούν το ηθικό κομμάτι όμως οι περισσότερες έχουν να κάνουν με τον φόβο για το τι μπορεί να πετύχει η Νιούκαστλ τα επόμενα χρόνια, βλέποντας αυτά που έρχονται στο άμεσο μέλλον. Συγκεκριμένα, ομάδες όπως η Τότεναμ αντιδρούν από οικονομική άποψη. Επίσης, υπήρξε αντίδραση εκ μέρους της Έβερτον που έχει γυναίκα σε παρόμοια διοικητική θέση (σ.σ. αναφέρεται στην Αμάντα Στέιβλι, τη νέα CEO της Νιούκαστλ που πλέον «τρέχει» το πλουσιότερο κλαμπ στον κόσμο). Όσον αφορά τους φιλάθλους της, δεν τους ενδιαφέρει αν η Premier League είναι εναντίον τους! Δεν τους νοιάζει καθόλου. Πλέον πιστεύουν πως όλοι είναι εχθρικοί απέναντί τους και αυτή, ακριβώς η νοοτροπία μπορεί να ενώσει περισσότερο το κλαμπ με την πόλη. Να δυναμώσει την ομάδα κόντρα σε όλους… Είναι παράξενο για κάποιον σαν εμένα που μεγάλωσε στα 90s. Όταν ήμουν νέος, όλοι αντιμετώπιζαν τη Νιούκαστλ του Κέβιν Κίγκαν σαν μια συμπαθητική ομάδα που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και άρεσε στον κόσμο, ακόμα και αν κάποιος ήταν οπαδός της Έβερτον ή της Άστον Βίλα. Τώρα σχεδόν όλοι είναι απέναντι στη Νιούκαστλ και ο λόγος είναι πως δεν θέλουν τους επενδυτές από τη Σαουδική Αραβία. Νομίζω πως θέλουν λίγο χρόνο για να συνηθίσουν στη νέα κατάσταση».

Θεωρείτε ρεαλιστική αυτή την απειλή; Ότι, δηλαδή οι ομάδες της Premier δεν θα πουλήσουν παίκτες τους στη Νιούκαστλ;

Chris Waugh: «Περιμένω να δω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα ωστόσο θα εκπλαγώ πραγματικά αν αυτό το αποκαλούμενο μπλοκ ομάδων δεν κάνει τελικά δουλειές με τη Νιούκαστλ τον Ιανουάριο. Αν δηλαδή θα μπλοκάρει μεταγραφές, αν θα αρνηθεί οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μαζί της ή οτιδήποτε άλλο. Όλοι ξέρουν καλά πως στο ποδόσφαιρο μιλάει το χρήμα… Και θα ήμουν έκπληκτος αν η Νιούκαστλ έδινε χρήματα σε αυτά τα κλαμπ προκειμένου να αγοράσει κάποιον παίκτη και εκείνα αρνούνταν με τη δικαιολογία: “Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συμφωνία γιατί σας αγόρασαν επενδυτές από τη Σαουδική Αραβία”! Νομίζω πως είναι τρελό».

Simon Rushworth: «Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως η Νιούκαστλ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πραγματικά δύσκολη θέση στην Premier League. Ίσως, λοιπόν κάποια κλαμπ που δεν έχουν ανάγκη να πουλήσουν παίκτες, να βλέπουν παράλληλα μια καλή ευκαιρία ώστε να υποβιβαστεί στην Championship για τουλάχιστον έναν χρόνο μέχρι να επιστρέψει. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως αν η Νιούκαστλ δώσει ένα σημαντικό ποσό για κάποιον παίκτη, τελικά θα τον αγοράσει. Στο τέλος της ημέρας, το χρήμα θα μιλήσει…».

Chris Waugh: «Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι. Ιστορικά μιλώντας, οι ομάδες που παλεύουν για να αποφύγουν τον υποβιβασμό στην Championship, δεν πουλούν τους καλύτερους παίκτες τους τον Ιανουάριο σε ομάδες που έχουν τον ίδιο στόχο. Επίσης, οι Top-4 ομάδες δεν πουλούν τους καλύτερους παίκτες τους στους άμεσους ανταγωνιστές τους, ακόμα και εκτός Premier League. Από κει και πέρα, τα κλαμπ του Champions League δεν κάνουν δουλειές μεταξύ τους τον Ιανουάριο, αναφορικά στους καλύτερους παίκτες τους. Σε κάθε περίπτωση, δεν πιστεύω πως τίθεται ζήτημα όσον αφορά το ηθικό κομμάτι του πράγματος. Δεν νομίζω δηλαδή πως κάποια ομάδα θα αρνηθεί να πουλήσει παίκτη της προτάσσοντας το ηθικό του πράγματος. Έχω την αίσθηση πως κάποια κλαμπ το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία. Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί τους επόμενους μήνες».

Για ποιο λόγο το fund της Σαουδικής Αραβίας επέλεξε τη Νιούκαστλ και όχι κάποια άλλη ομάδα στο Νησί όπως, για παράδειγμα την Άρσεναλ;

Simon Rushworth: «Νομίζω πως έχει να κάνει εν πολλοίς με αυτό που αναφέραμε προηγουμένως. Το πάθος για το ποδόσφαιρο σε αυτή την πόλη έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Είναι αυτό που λέμε στη Μεγάλη Βρετανία ως one-club city. Ιστορικά, η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ είναι η καρδιά της κοινότητας. Είναι το θέμα συζήτησης στην πόλη, με τεράστια βάση οπαδών στην ευρύτερη περιοχή της βορειοανατολικής Αγγλίας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης, σχετίζεται με τη νοοτροπία πως το κλαμπ εκπροσωπεί μια ολόκληρη πόλη. Τη μέρα του αγώνα, όλοι εδώ συζητούν για αυτό. Είναι τεράστια υπόθεση για όλους! Επίσης, είναι διαφορετική ιστορία σε σχέση με το Λονδίνο, το Μάντσεστερ, το Λίβερπουλ ή το Μπέρμιγχαμ, στις πόλεις δηλαδή όπου υπάρχουν περισσότερες από μια ομάδες. Είναι αυτό που ανέφεραν στις πρώτες δηλώσεις τους οι νέοι ιδιοκτήτες, μιλώντας για το πάθος των οπαδών της Νιούκαστλ για αυτή την ομάδα».

Chris Waugh: «Υπάρχει επίσης το επιχειρηματικό κομμάτι. Γιατί, λοιπόν τη Νιούκαστλ και όχι, για παράδειγμα την Άρσεναλ; Αν, λοιπόν κάποιος προσπαθήσει να αγοράσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Λίβερπουλ ή την Άρσεναλ, θα πρέπει να πληρώσει μερικά δισεκατομμύρια λίρες. Η Νιούκαστλ πουλήθηκε για μόλις 305 εκατομμύρια. Μιλάμε, δηλαδή για το 1/10 της αξίας που θα κόστιζε η αγορά της Λίβερπουλ. Η επιλογή ήταν φθηνότερη για τους επενδυτές… Τα τελευταία 15-20 χρόνια, η Νιούκαστλ προσδιορίζεται ως ένα κλαμπ με τεράστια δυναμική και ιστορία, ως μια ομάδα που εκπροσωπεί μια πόλη και μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Στη θεωρία, έχει όλα εκείνα τα συστατικά ώστε να γίνει ανταγωνιστική και να μπορέσει κάποια στιγμή να κοντράρει μελλοντικά τη Λίβερπουλ ή τις ομάδες του Μάντσεστερ. Το Public Investment Fund της Σαουδικής Αραβίας αγόρασε τη Νιούκαστλ στο 1/10 της αξίας της Λίβερπουλ όμως η ιδέα είναι να χτίσει και να δημιουργήσει με ομάδα που θα γιγαντωθεί, που θα παίξει στο Champions League και που θα κερδίσει τίτλους. Είναι μπίζνες. Δεν είναι η Σαουδική Αραβία που εξαγόρασε την ομάδα αλλά το κρατικό fund που θέλει κέρδη στην επένδυσή του. Αν καταφέρουν να εκτοξεύσουν την αξία της από τα 305 εκατομμύρια στα 3 δισεκατομμύρια λίρες, τότε σημαίνει πως θα έχουν κάνει καλή δουλειά. Επαναλαμβάνω, μιλάμε για μπίζνες και επενδύσεις που θέλουν κέρδη».

Από τη μια, ο ενθουσιασμός για τη νέα εποχή και όλα τα σπουδαία που έρχονται, από την άλλη οι 10 βαθμοί έπειτα από 15 αγώνες και η τελευταία θέση στην κατάταξη… Πως συνδυάζονται;

Simon Rushworth: «Είναι αλήθεια… Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η εξαγορά της Νιούκαστλ, επικρατεί αισιοδοξία και ενθουσιασμός ωστόσο η κατάσταση φαίνεται πως δεν μπορεί να αλλάξει πριν από τον Ιανουάριο. Κοινώς, δεν έχει σημασία τώρα πόσα χρήματα διαθέτουν οι νέοι ιδιοκτήτες, καθώς δεν μπορούν να κάνουν κάτι μέχρι την επόμενη μεταγραφική περίοδο. Σίγουρα η Νιούκαστλ θα μπορούσε να είχε μαζέψει περισσότερους από 10 βαθμούς, είναι καλύτερη ομάδα για να μετράει μόνο επτά ισοπαλίες και επτά ήττες έπειτα από 15 αγώνες στην Premier League. Πλέον πορεύεται με νέο προπονητή και το ζητούμενο μέχρι τον Ιανουάριο είναι να μαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς ώστε να είναι σε θέση να πείσει πιο εύκολα τους παίκτες που θέλει να φέρει στο St James’ Park για να μπουν σε αυτό το μεγάλο πρότζεκτ. Νομίζω πως είναι η πιο δύσκολη αποστολή αυτή τη στιγμή. Προσωπικά, μου άρεσε η κίνηση που έγινε όσον αφορά τον Έντι Χάουι. Νομίζω πως είναι ο κατάλληλος προπονητής όχι μόνο για να βγάλει τη φετινή σεζόν, αλλά για να δουλέψει σε βάθος διετίας. Έχει την εμπειρία, γνωρίζει τι χρειάζεται για να κρατήσει την ομάδα στην Premier League που αυτή τη στιγμή είναι ο πρώτος στόχος και επίσης, έχει την προοπτική για να την οδηγήσει στο Top-6 τα επόμενα δυο χρόνια. Είναι ένας προπονητής με γνώσεις και καλές ιδέες, είναι νέος, έχει καλή σχέση με τους παίκτες και έχει βρεθεί σε ανάλογη κατάσταση στο παρελθόν. Σε γενικές γραμμές, έχει ό,τι χρειάζεται για να κοουτσάρει τη Νιούκαστλ. Από κει και πέρα, οι επόμενες 3-4 εβδομάδες μπορούν να είναι καθοριστικές για τη μεγάλη εικόνα. Αν, λοιπόν η Νιούκαστλ μαζέψει άλλους 6-8 βαθμούς, θα μπορέσει να βάλει τις βάσεις για να χτίσει πιο εύκολα τον Ιανουάριο. Αν όμως μείνει στους 10 βαθμούς, τα πράγματα θα είναι πραγματικά δύσκολα. Δεν θα έλθει το τέλος του κόσμου, όμως θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να γυρίσει την κατάσταση. Το Public Investment Fund αγόρασε τη Νιούκαστλ έχοντας μακροπρόθεσμο στόχο. Βλέπουν την προοπτική σε βάθος τεσσάρων, πέντε και δέκα χρόνων».

Ποιος είναι ο ρεαλιστικός στόχος της Νιούκαστλ; Τι μπορεί να πετύχει πραγματικά τα επόμενα χρόνια, την ώρα που γίνονται συγκρίσεις με τα μπάτζετ της Παρί και της Σίτι;

Simon Rushworth: «Μιλήσαμε νωρίτερα για τους 10 βαθμούς της Νιούκαστλ στα πρώτα 15 ματς της Premier League. Ένας από τους νέους ιδιοκτήτες ανέφερε στις πρώτες μέρες πως ο στόχος είναι το πρωτάθλημα στην Premier League έπειτα από 5-10 χρόνια. Αυτή τη στιγμή μοιάζει με σενάριο φαντασίας! Είναι παράξενο από κάθε άποψη να περιμένεις από τη Νιούκαστλ να μπει σε διαδικασία να διεκδικήσει τίτλους μέσα σε λίγα χρόνια, βλέποντας τη θέση της στη βαθμολογία. Αρχικώς, θα πρέπει να καταφέρει να επιβιώσει φέτος. Είναι δεδομένο, πάντως ότι θα γίνει τεράστια επένδυση. Έστω κι έτσι, πιστεύω πως είναι υπερβολικά φιλόδοξο να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο μέσα σε μια πενταετία. Για παράδειγμα, όταν το κατάφερε η Τσέλσι, είχε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Άρσεναλ. Ακολούθησε η Σίτι και τα επόμενα χρόνια η Λίβερπουλ. Εννοώ ότι οι προκλήσεις είναι πλέον περισσότερες σε σχέση με το παρελθόν. Θα είναι δύσκολο και σίγουρα θέλει χρόνο. Νομίζω πως τα επόμενα 8-10 χρόνια, η Νιούκαστλ θα μπορεί να διεκδικεί τρόπαια, σίγουρα στην Αγγλία, ίσως και στην Ευρώπη. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Αυτό που έχει ενδιαφέρον τις τελευταίες εβδομάδες εδώ είναι η αλλαγή νοοτροπίας στη βάση των οπαδών της Νιούκαστλ. Σε αυτά τα 14 χρόνια της εποχής του Μάικ Άσλεϊ και καλύπτοντας καθημερινά τις δραστηριότητες της ομάδας, μπορούσες να δεις τον αρνητισμό και τον πεσιμισμό. Οι φίλαθλοι δεν είχαν τίποτα να περιμένουν… Και ξαφνικά, από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η εξαγορά, όλοι πλέον σκέφτονται θετικά, μολονότι η Νιούκαστλ πέτυχε μόλις πρόσφατα την πρώτη νίκη της και βρίσκεται στην τελευταία θέση της Premier League. Όλοι πιστεύουν ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει… Αυτό που δεν έκανε ο Άσλεϊ ήταν να δώσει ελπίδα. Τώρα οι οπαδοί ελπίζουν ξανά, έχουν όραμα και πιστεύουν ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Είναι μια πολύ περίεργη φάση. Να ξεγλιστράς από τη μια στιγμή στην άλλη από τον αρνητισμό στην αισιοδοξία».

Chris Waugh: «Είναι μια παράξενη ελπίδα. Μια ελπίδα που ο κόσμος περίμενε για χρόνια και χρόνια και χρόνια… Να έχεις φτάσει στο έσχατο σημείο, να έχεις συμβιβαστεί με την ιδέα ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν και ότι δεν μπορούν να πάνε καλύτερα… Μια απαίσια κατάσταση για να είσαι φίλαθλος. Να μην έχεις να ελπίζεις σε κάτι. Βρέθηκα στον αγώνα με την Μπρέντφορντ (σ.σ. 3-3). H Νιούκαστλ δεν κέρδισε, ήταν λίγο απογοητευτικό όμως μπορούσες να νιώσεις μια θετική αύρα στο γήπεδο σε ένα φανταστικό παιχνίδι. ΟΚ, ήταν ένα παιχνίδι που έπρεπε να νικήσει όμως είναι αυτό που είπε πριν ο Simon για την ελπίδα. Οι οπαδοί της Νιούκαστλ ήλθαν στο St James’ Park με ελπίδα και έφυγαν με ελπίδα. Αυτό είχε να συμβεί για πολύ καιρό».

Πως θυμούνται οι οπαδοί της Νιούκαστλ τον Νίκο Νταμπίζα έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια; Τι λένε για αυτόν;

Simon Rushworth: «Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον ήξερα όταν ήλθε στη Νιούκαστλ. Δεν ήξερα τόσα πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο… Τελικά ο Νταμπίζας έγινε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ομάδα της Νιούκαστλ. Φυσικά, αυτό που θα θυμάμαι για πάντα ως οπαδός κι εν συνεχεία, ως δημοσιογράφος ήταν να σκοράρει το νικητήριο γκολ με κεφαλιά κόντρα στη Σάντερλαντ, όταν έβγαλε τη φανέλα του και έτρεξε προς τους φιλάθλους για να πανηγυρίσει! Έγινε παντοτινός ήρωας! Είναι μια στιγμή που οι οπαδοί της Νιούκαστλ θυμούνται ακόμα και σήμερα. Δεν ήταν ο παίκτης που θα έβγαζε highlights την ώρα του αγώνα, δεν είχε τους προβολείς πάνω του, δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, ούτε ο πιο ταλαντούχος. Δεν ήταν ο πιο συναρπαστικός παίκτης να τον βλέπεις ωστόσο ο Νίκος Νταμπίζας έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων της Νιούκαστλ! Για στιγμές όπως εκείνες με τη Σάντερλαντ, σκοράροντας το γκολ που έδωσε τη νίκη απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο».

Chris Waugh: «Ο Νίκος ήταν ένας από εκείνους τους παίκτες που αγαπήθηκαν από τον κόσμο, που συνδέθηκαν με τους οπαδούς χάρη στο πάθος που έβγαζε. Μπορείς να το καταλάβεις απλώς και μόνο αν κοιτάξεις τις φωτογραφίες των πανηγυρισμών του στο γκολ με τη Σάντερλαντ, το τι σήμαινε για εκείνον να παίζει σε αυτό το κλαμπ. Είχε μια καριέρα με σκαμπανεβάσματα, όσον αφορά τους προπονητές του στη Νιούκαστλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιχνίδι προετοιμασίας κόντρα στην Νταντί Γιουνάιτεντ. Προπονητής της Νιούκαστλ ήταν ο Ρουντ Γκούλιτ, όταν έβγαλε τον Νταμπίζα στο πρώτο ημίχρονο, νομίζω στο 26′! Είχε φέρει τους δικούς του αμυντικούς εκείνο το καλοκαίρι, προφανώς ήθελε να τους βάλει να παίζουν όμως ο τρόπος που το έκανε ήταν τουλάχιστον… άκομψος. Προφανώς ο Νίκος δεν ήταν χαρούμενος, μπορούσες να καταλάβεις ότι τον είχε πληγώσει εκείνη η συμπεριφορά, η εικόνα του ήταν… ζοφερή όμως επέστρεψε, έμεινε για χρόνια, έπαιξε για τον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον και ο κόσμος τον αγάπησε για το πάθος του. Από τη δική μου πλευρά, σαν δημοσιογράφος, αγαπούσα να δουλεύω με τον Νίκο, επειδή ήταν τόσο ειλικρινής και παθιασμένος ενώ έδινε τα πάντα για τη Νιούκαστλ. Σήμερα οι οπαδοί της έχουν απογοητευτεί γιατί ενδεχομένως έχουν ξεχάσει τι σημαίνει αυτό το πάθος για την ομάδα από κάποιον παίκτη».

Τι άποψη έχετε για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Έλληνα ποδοσφαιριστή; Το Euro 2004 συνιστά τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, έστω σε επίπεδο εθνικών ομάδων;

Simon Rushworth: «Βρέθηκα στην Πορτογαλία το 2004, εκεί όπου παρεμπιπτόντως ο Νίκος ήταν μέλος της ελληνικής εθνικής ομάδας. Έμεινα εκεί για έξι εβδομάδες και κάλυψα το Euro όπου η Ελλάδα εξελίχθηκε στη μεγάλη ιστορία του τουρνουά. Είχα, λοιπόν την ευκαιρία να συναναστραφώ με τους Έλληνες ενώ συνήθιζα να πηγαίνω σε ένα μικρό ελληνικό εστιατόριο, στη μεγάλη αγορά. Η επιτυχία της Ελλάδας ήταν τεράστια. Ήλθαν από το πουθενά και κατέκτησαν το Euro! Ήταν κάτι φανταστικό… Ήξερα κάποια πράγματα για το ελληνικό ποδόσφαιρο ενώ γνωρίζαμε πολύ καλά και τον Γιώργο Γεωργιάδη (σ.σ. έπαιξε στη Νιούκαστλ το 1998-99), έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Φυσικά, ξέρω όλες τις μεγάλες ομάδες, ταξίδεψα αρκετές φορές στην Αθήνα για να καλύψω διάφορους αγώνες. Πλέον έχω την αίσθηση πως οι καλύτεροι Έλληνες παίκτες αγωνίζονται στο εξωτερικό… Νομίζω πως δεν υπάρχουν τόσο καλοί και ποιοτικοί Έλληνες ποδοσφαιριστές όπως πριν από 15-20 χρόνια».

Chris Waugh: «Η Ελλάδα απέχει πολύ από το να συμπεριληφθεί στα top ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, πόσω μάλλον από το Big-5 που έχει τεράστιο οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων. Νομίζω ότι ομάδες που αγωνίζονται σε άλλα πρωταθλήματα όπως αυτά της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας γίνονται όλο και λιγότερο γνωστές καθώς δεν εμφανίζονται συχνά στο κορυφαίο επίπεδο ή δεν προκρίνονται τόσο συχνά στο Champions League. Όσον αφορά τις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, δεν γνωρίζω πια τόσα πολλά όπως τα προηγούμενα χρόνια. Ξέρω επίσης τον Ατρόμητο, έπαιξε με τη Νιούκαστλ στα προκριματικά του Europa League. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει όλο και λιγότερη προβολή για τις ελληνικές ομάδες όσο δεν παίζουν αυτόματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αντίθετα, αυτό που έγινε μεγάλο θέμα εδώ ήταν όταν ο ιδιοκτήτης μιας ομάδας μπήκε με ένα όπλο στο γήπεδο (σ.σ. εννοεί τον Ιβάν Σαββίδη στο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ της Τούμπας)! Δυστυχώς, οι αναφορές στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν να κάνουν κυρίως με αρνητικά ή περίεργα περιστατικά όπως αυτό».