Ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα και πολύ περισσότερο στο παιχνίδι με τη Φλόρα Ταλίν στην Εσθονία αλλά και στο τελευταίο με τον Ολυμπιακό στο ΓΣΠ, ο Τιμούρ Κετσπάγια έριξε ξεκάθαρα την ευθύνη των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων στους ποδοσφαιριστές.
Στο Ταλίν έκανε λόγο για τα επαναλαμβανόμενα ατομικά λάθη, στη Λευκωσία το προχώρησε παρακάτω, μιλώντας για άμεσες αποχωρήσεις παικτών που είναι ανήμποροι να βοηθήσουν.
Καταρχάς, αυτό το… άμεσα, χρησιμοποιώντας μία κυπριακή έκφραση, «πίνει νερό»! Διότι σε ποδοσφαιριστή που έχει συμβόλαιο, δεν είναι εύκολο να του πεις «φεύγεις» από τον Νοέμβριο.
Μπορείς να το πράξεις τον Ιανουάριο, αφού προφανώς θα του καταβάλεις και τη σχετική αποζημίωση. Μέχρι τότε όμως, μπορείς μονάχα να τον αφήσεις εκτός ενδεκάδας ή και εκτός ομάδας, στέλνοντάς τον στην εξέδρα. Η επιλογή, με άλλα λόγια, θα είναι καθαρά αγωνιστική. Μέχρι, επαναλαμβάνουμε, τον Ιανουάριο.
Αυτή είναι εξάλλου η (μεγάλη) διαφορά σε σχέση με το περσινό συμβάν με τον Σίλντενφελντ. Την τρέχουσα σεζόν, δεν φτάσαμε ακόμη στον Ιανουάριο, για να προκύψουν άμεσα οι επόμενοι «Σίλντενφελντ».
Ασφαλώς, οι δηλώσεις του Τιμούρ στο ΓΣΠ έχουν αφήσει σε δεύτερη μοίρα το αγωνιστικό κομμάτι και στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος είναι πλέον το ποιοι θα διαβούν την πόρτα της εξόδου. Αυτό απασχολεί από το βράδυ του Σαββάτου τον κόσμο της και τα Μ.Μ.Ε.
Η ευθύνη ωστόσο της αποτυχημένης έως τώρα πορείας της Ανόρθωσης, δεν ανήκει μονάχα στους παίκτες ή θέτοντάς το αλλιώς, δεν μπορεί να ανήκει μονάχα σ’ αυτούς. Πουθενά στον κόσμο, σε καμία ομάδα στον πλανήτη που αρχικά έχει θέσει ως στόχο τον πρωταθλητισμό, δεν είναι δυνατόν να φταίνε αποκλειστικά και μόνο ποδοσφαιριστές κι όχι ο (οποιοσδήποτε) προπονητής, όταν στα πρώτα εννέα της παιχνίδια, έχει καταγράψει έναν φτωχότατο απολογισμό κι όταν οι ήττες είναι περισσότερες από τις νίκες (πέντε με τέσσερεις).
Η πρώτη και κύρια ευθύνη ανήκει στον ίδιο τον Τιμούρ, διότι πολύ απλά ο ίδιος έχει επιλέξει όλους, μα όλους τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο υφιστάμενο ρόστερ. Στην τρίτη του συνεχόμενη χρονιά στην ομάδα, οι επιλογές που έγιναν είναι καθαρά δικές του –δεν βρήκε δηλαδή κανέναν. Ίσως εξαιρείται της συζήτησης ο Κατσαράβα, που ήταν δεσμευμένος ούτως ή άλλως με συμβόλαιο. Όλοι οι υπόλοιποι αποτέλεσαν δικές του επιλογές.
Αν λοιπόν δεν βγήκε ο Πόποβιτς, ο Λάφερτι, ο Αραγιούρι και πάει λέγοντας, η βασική ευθύνη ανήκει σε αυτόν που τους επέλεξε. Διότι είναι προφανές ότι ο Τιμούρ αστόχησε σε μεγάλο βαθμό την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο.
Ο μοναδικός που έχει βοηθήσει είναι ο Ουάρντα κι αυτός ήρθε αφότου η Ανόρθωση προκρίθηκε στους ομίλους του Conference League, αφού δηλαδή είχε εξασφαλίσει τα ευρωπαϊκά οικονομικά οφέλη και της δόθηκε η δυνατότητα να προχωρήσει στην απόκτηση του Αιγύπτιου! Αλλιώς;
Οι υπόλοιποι είναι είτε σταθερά μέτριοι, είτε αρνητικοί, είτε… αγνοούνται (βλέπε Νινούα). Ουδείς από τους νεοαποκτηθέντες έχει βοηθήσει την ομάδα της Αμμοχώστου κι αυτή είναι η (πικρή, για την ίδια) πραγματικότητα.
Υποθετικά ομιλούντες, αν γινόταν ένα γκάλοπ για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της Ανόρθωσης αυτή τη στιγμή, τότε εκτός από τον Ουάρντα, οι πλείστοι θα είχαν επιλέξει τον Αρτυματά. Αυτό ωστόσο καταδεικνύει και το πρόβλημα, διότι φανερώνει τα λάθη του περασμένου καλοκαιριού.
Ο Αρτυματάς ΔΕΝ θα έπρεπε να ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης ή θέτοντάς το αλλιώς, πέστε μου μία ομάδα στον κόσμο που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό κι έχει για κορυφαίο τον αμυντικό της μέσο. Άλλο το σημαντικός, διαφορετικό το κορυφαίος! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κι στο μυαλό σας έρχεται ο… Καντέ, ο Γάλλος της Τσέλσι αποτελεί την εξαίρεση στον… κανόνα. ‘Όχι τον κανόνα.
Δεν ξέρω αν ο Τιμούρ θέλησε με τις δηλώσεις του να χτυπήσει το καμπανάκι σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Δύσκολο να το πιστέψω, ακριβώς διότι ήταν απόλυτα ξεκάθαρος και δεν είναι απ’ τους ανθρώπους που προβαίνουν στα γνωστά mind games, γνωστός επίσης για το αυθορμητισμό του. Αυτό δεν βγαίνει ωστόσο πάντοτε σε καλό κι αμφιβάλλω εάν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται να φέρει ηρεμία στα αποδυτήρια, παρά μόνο να προκαλέσει μεγαλύτερη αναστάτωση.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Κετσπάγια πως η Ανόρθωση χρειάζεται αλλαγές τον Ιανουάριο, όμως ας μη ξεχνάμε ότι αυτό θα συμβεί κυρίως λόγω των αποτυχημένων επιλογών του καλοκαιριού. Οι αλλαγές ωστόσο είναι καλό να γίνουν με τον σωστό τρόπο και την ώρα που πρέπει.
Μέχρι τότε, ως προπονητής, οφείλει να χειριστεί τα εσωτερικά κι αγωνιστικά ζητήματα με τέτοιο τρόπο που δεν θα επέλθει μεγαλύτερη ζημιά. Πάνω απ’ όλα όμως, σαν καπετάνιος στο πλοίο, οφείλει να αναλάβει τη δική του ευθύνη.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ο Τιμούρ απολαμβάνει μίας… ειδικής μεταχείρισης, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ένεκα της τεράστιας ιστορίας που κουβαλάει, των επιτυχιών του και της σύνδεσής του με την Ανόρθωση. Αν στον πάγκο καθόταν ο «Χ» προπονητής, με πέντε ήττες σε εννέα ματς, θα τον είχαμε περάσει… πριονοκορδέλα.
Τα αποτυπώματά του σ’ αυτήν την ομάδα και η ιστορία του δεν πρόκειται να διαγραφούν, εις των αιώνα των αιώνων. Τα παθήματα του παρελθόντος ασφαλώς πρέπει να γίνονται μαθήματα, όμως ας μη ξεχνάμε πως ενίοτε, αν μένεις συνεχώς στο παρελθόν, κινδυνεύεις να χάσεις το μέλλον.

Ανδρέας Βεντούρης