Ξυπνάς και βλέπεις τρεις αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου. Πρωί πρωί. Σηκώνεσαι, πλένεις τα δόντια, βάζεις κάνα ρούχο, κάνεις τον απαραίτητο καφέ για ν’ ανοίξει το μάτι κι αρχίζεις να παίρνεις τον πρώτο.
– «Έλα ρε, πρωινός πρωινός»…
– «Έλα ρε συ, καλημέρα. Τι πρωινός, δεκάμιση είναι η ώρα»!
– «Ξενύχτησα, έβλεπα τα στιγμιότυπα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την ένταση».
– «Πράγματι. Έχουμε καιρό ρε μα*&@κα να νιώσουμε τέτοια ένταση. Να αισθανθούμε όπως ψες, να ξυπνήσουμε με τέτοιο συναίσθημα για την ομάδα μας».
– «Έτσι ακριβώς, ναι. Φοβερός ο Μάμας ε; Μα είναι δυνατόν να μην κλήθηκε στην Εθνική ρε συ;»
– «Δεν πειράζει, την επόμενη φορά. Γιατί, ο Τούμπας; Αν έκαμνε ξένος τις αποκρούσεις του τι θα λέγαμε τωρά; Ο Κύπρος; Βράχος δίπλα στον Τόμοβιτς! Καλά ο Σέρβος μεγάλη παικτούρα, δεν το συζητώ…».
– «Μα τι να συζητήσεις; Συζητιέται; Η αρχηγάρα; Κάθε παιχνίδι και γκολ. Τεράστιος!».
– «Εμένα άρεσεν μου πολλά και ο Τάντι. Θυμάσαι πριν δύο χρόνια που έπαιξε αριστερά στο Τσίρειο και δεν του έβγαινε τίποτα; Χθες ήταν καταπληκτικός! Τέτοια βελτίωση δεν έχω δει ξανά σε ποδοσφαιριστή μας τα τελευταία χρόνια».
– «Έχεις δίκαιο. Κι ο Γκουστάβο ήταν πολύ καλός. Τι μπαλιά έβγαλε στον Γκιούρτσο στο δεύτερο γκολ; Ωραίο τελείωμα ο Ούγγρος πάντως…».
– «Κι ακόμη δεν είναι έτοιμος. Όπως ούτε ο Εσπινόσα».
– «Τώρα που είπες Εσπινόσα, θυμήθηκα τον Ρομό. Τον γουστάρω πολύ, μπήκε μέσα σαν… άλογο. Έτρεξε, πάλεψε, έδωσε ασίστ. Αυτός αδικείται, αξίζει να του δώσει ευκαιρίες ο Καταλά. Τωρά που είπα Καταλά, τι στήσιμο έκαμε ρε; Σκέφτου να μεν ήταν… άπειρος!».
– «Να σου πω. Αντί να τα λέμε από το τηλέφωνο, πάμε για καφέ; Ήπια ήδη έναν, αλλά πάρε και τον Νίκο και πάμε να τα πούμε από κοντά».
– «Μέσα. Θα φέρεις και τον μικρό;».
– «Να τον φέρω. Άσε, ξύπνησε και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φορέσει τη φανέλα».
– «Είδες ρε… Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η χαρά των μικρών. Όχι πως εμείς οι μεγάλοι πάμε πίσω… Άντε, φέρτον να τον πειράξω λίγο. Η μικρή;».
– «Άστα να πάνε. Μου ζήτησε… φόρεμα της ΑΕΚ. Πού να το βρω ρε; Υπάρχει φόρεμα στην μπουτίκ; Μου ζήτησε και σημαία. Μικρή!».
– «Χα, χα! Βρήκες τον μπελά σου τωρά! Πάρτην να διαλέξει ότι θέλει. Κόρη σου είναι, αν μπορείς μην της πάρεις!».
– «Τελοσπάντων, κάτι θα βρω. Άτε, κλείσε και τα λέμε σε μισή ώρα στην καφετέρια. Παράγγειλε μου ένα φρέντο καπουτσίνο σκέτο. Του μικρού πάρε του ένα μιλκσέικ σοκολάτας».
– «Έγινε, τα λέμε σε μισή ώρα. Πάμε ΑΕΕΕΕΕΕΚ!».
– «Πααααάμε!».
– «Άτε ρε, bye».
– «Bye ρε. Περίμενε. Κάμε το σε 45 λεπτά. Έχω να πάρω άλλους δύο σαν εσένα…».
Ανδρέας Βεντούρης
