Ενάμιση μήνα σχεδόν πριν πάρει την απόφαση να επιστρέψει ξανά στη Σέριφ και πλέον να ζει ονειρικές βραδιές στο Champions League και νίκες επί της Ρεάλ Μαδρίτης ο Δημήτρης Κολοβός είχε παραχωρήσει μια μεγάλη συνέντευξη στον Γιάννη Ζωϊτό και το SPORT24.
Μέσω της οποίας είχε ξεσπάσει λέγοντας πως δεν μπορεί να θυμήθηκε να παίζει ποδόσφαιρο στο Τιρασπόλ την ώρα που στην Ελλάδα δεν τον υπολόγιζαν. Μια συνέντευξη που αποδείχτηκε προφητική καθώς στα τέλη Ιουλίου επέστρεψε στη Σέριφ και στο βασικό της σχήμα μετρώντας έχοντας ήδη κάποιες σπουδαίες βραδιές και δη στην Ευρώπη.
Θυμηθείτε όσα είχε πει:
«Η πτήση Αθήνα-Κισινάου δεν είναι ολωσδιόλου βολική. Υπό κανονικές συνθήκες η απόσταση μέχρι την πρωτεύουσα της Μολδαβίας καλύπτεται από αέρος σε λιγότερο από ένα δίωρο, αλλά εξαιτίας της έλλειψης απευθείας ένωσης μεσολαβούν σταθμοί μετεπιβίβασης. Από το Βουκουρέστι και το Κιέβο ως τη Φρανκφούρτη και το Τελ Αβίβ. Οπουδήποτε προβλέπει στάση το εκάστοτε δρομολόγιο. Έως το Τίρασπολ της (αυτόνομης, μη αναγνωρισμένης) Υπερδνειστερίας, στο ανατολικό άκρο της ‘μαμάς’ χώρας, θέλεις λίγο παραπάνω. Η διαδρομή προσεγγίζει τα 75 χιλιόμετρα, οδικώς ή με τρένο. Ένα πολύωρο ταξίδι έχει μόλις ολοκληρωθεί. Ένα ταξίδι του Δημήτρη Κολοβού στο άγνωστο.
Πακετάροντας, τον Σεπτέμβριο του 2020, για τη νέα -και απρόσμενη- ποδοσφαιρική περιπέτειά του, ο 28χρονος μεσοεπιθετικός δεν είχε κατά νου τι ακριβώς να περιμένει. Πήγαινε στη φτωχότερη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα χώρα της Ευρώπης. Επρόκειτο για κάτι απροσδιόριστο και ξένο στη σκέψη που θα έμελλε να εξερευνά από μέρα σε μέρα τους επόμενους 8,5 μήνες. Η συμφωνία αφορούσε το δανεισμό του -χωρίς οψιόν αγοράς- από τον Παναθηναϊκό στην τοπική Σέριφ. Ή αλλιώς τη μόνιμη πρωταθλήτρια της Divizia Națională, η οποία από το 1997 που ιδρύθηκε ως Τίρας (από την αρχαιοελληνική ονομασία του ποταμού Δνείστερου) έχει μονοπωλήσει τους εγχώριους τίτλους. Με τον εφετινό έφτασε τους 19 σε 24 χρόνια ζωής.
«Όχι, δεν παθαίνεις πολιτισμικό σοκ φτάνοντας. Δεν είναι ένας άλλος κόσμος. Είναι λανθασμένη η εντύπωση που έχουμε σχηματίσει για τη Μολδαβία. Κι εγώ κάτι άλλο περίμενα», περιγράφει ο Έλληνας μεσοεπιθετικός ανατρέποντας τελείως την εντύπωση για το status μιας άλλης, σοβιετικής, εποχής. Έχει ιδία άποψη πια για τη ζωή σε αυτό χερσαίο κομμάτι γης των 34.000 τ.χλμ μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας. “Πλην επαγγελματικών υποχρεώσεων μάλλον δεν έχεις λόγο να έρθεις, γιατί δεν θα βρεις πολλές διεξόδους, αλλά είναι όμορφα. Υπάρχουν δάση και λίμνες για βόλτες, θα δεις κόσμο να κυκλοφορεί έξω, δεν μοιάζει με μια πάμφτωχη χώρα. Οι μισθοί με τις τιμές λένε ότι είναι συμβατοί και οι περισσότεροι μπορούν να κάνουν τα καθημερινά ψώνια και να καλύπτουν τις ανάγκες τους». Τουλάχιστον στις αστικές δομές της χώρας.
Η Σέριφ θα μπορούσε να πάρει την 4η θέση από ΑΕΚ ή Παναθηναϊκό
Και είχε προσθέσει: «Μπορώ να πω ότι η Σέριφ βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο οργάνωσης από πολλές ευρωπαϊκές ομάδες. Σκεφτείτε μόνο ότι το προπονητικό κέντρο διαθέτει, πέραν των άλλων παροχών που προσφέρει σε όλους μας, ιδιόκτητο νοσοκομείο». Ας είναι καλά ο ομώνυμος βασικός χρηματοδότης (όμιλος επιχειρήσεων από είδη πρώτης ανάγκης μέχρι τηλεπικοινωνίες) που στηρίζει από κάθε πλευρά του τετραγώνου το ποδοσφαιρικό αυτό εγχείρημα της πόλης. Με απώτερο στόχο «η Σέριφ να ενταχθεί κάποια στιγμή στο ουκρανικό πρωτάθλημα».
Στην ελληνική Super League »θα ήταν σίγουρα στην 6άδα αντί του Αστέρα και θα διεκδικούσε το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ δεν θα τους κόντραρε, αλλά όπως κύλησε η ιστορία με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, που χάριζαν ο ένας στον άλλον την προνομιούχο θέση, θα είχε φροντίσει να ενισχυθεί όσο έπρεπε για να τερματίσει τέταρτη».
Προς το παρόν τής αρκεί που ηγεμονεύει ποδοσφαιρικά τη χώρα. Με τον Κολοβό να είναι, κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν, από τους υπασπιστές της εγχώριας βασιλείας της, αποτυπωμένης στους 99 βαθμούς από 32 νίκες σε 36 αγώνες πρωταθλήματος: «Το λάθος που κάνουν οι άλλες ομάδες είναι ότι μπαίνουν προσπαθώντας να παίξουν άμυνα και μετά το 1-0 καταρρέουν». Φυσικά, κομμάτι αυτών των επιτευγμάτων τα 12 γκολ και οι 9 ασίστ από τον Έλληνα άσο τη σεζόν 2020-21.
Που στη Σέριφ «Είμαι πλήρως ικανοποιημένος και δεν έχω κανένα παράπονο”. Η προσωπική συγκομιδή του πέρυσι θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη, αν είχε “εκτελέσει κάποια από τα κερδισμένα πέναλτι”. Τα αναλάμβανε όλα ο 26χρονος Κολομβιανός Φρανκ Καστανιέδα των 33 γκολ σε 42 παιχνίδια. Ένας ποδοσφαιριστής «με πολύ καλά στοιχεία, γρήγορος και με χαμηλό κέντρο βάρους που έχει ήδη προτάσεις».
Τον Κολοβό ούτως ή άλλως τον ενδιάφερε πρώτα απ’ όλα να (ξανα)παίξει. Όχι απόλυτα το πού, αλλά να του εγγυηθούν, όσο ήταν δυνατόν, ότι δεν θα χάσει μια δεύτερη σερί χρονιά. «Είχε φτάσει Σεπτέμβριος 2020, είχα 2-3 προσφορές, η μία από την Πολωνία, αλλά δεν ήθελα να ξοδέψω άλλο χρόνο. Έψαχνα να βρω ρυθμό και να έχω μια καλή σεζόν. Αυτό με ενδιέφερε. Όπως ήρθαν τα πράγματα, νιώθω δικαιωμένος. Μου φέρθηκαν σωστά. Ήρθα εδώ για να περάσω καλά. Νομίζω ότι είναι μια χρονιά πετυχημένη έστω και σ’ ένα πιο χαμηλής δυναμικότητας πρωτάθλημα. Διότι πάνω από καθετί άλλο είμαι εγώ καλά με τον εαυτό μου. Δεν αντιμετώπισα τραυματισμούς και ένιωθα όμορφα με το σώμα μου. Ούτε όμως επαναπαύτηκα. Δεν είναι απίθανο να σε ρουφήξει η μαύρη τρύπα, Ήρθα εδώ για να προσπαθήσω να πάρω τίτλους και να σκοράρω. Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα παίξεις, ότι θα σε βάλει ο προπονητής, αν δεν δουλέψεις στην προπόνηση. Όλα αποδεικνύονται στο γήπεδο».
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η απόπειρα επανόδου στη δράση ενισχύθηκε α) από το γεγονός πως «έπαιζα σταθερά στη θέση μου, πίσω δηλαδή από τον φορ», καθώς -διευκρινίζει άνευ άλλων παρερμηνειών- ότι «εκεί νιώθω καλύτερα και εκεί έχω κάνει τις καλύτερες χρονιές μου», και β) από την αλλαγή προπονητή στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ο Ουκρανός Βέντιντουμπ είχε βάλει το χέρι του. Αν και εξηγεί ότι “δεν είχα κάποιο θέμα ως τότε”, αποδέχθηκε ότι σύμφωνα με τους αριθμούς “πήγα καλύτερα, γιατί αλλάξαμε τον τρόπο παιχνιδιού. Παίζαμε πια πιο στρωτά και σύγχρονα, δεν ζητούσαμε τις μακρινές μπαλιές”. Το καταλαβαίνει κανείς από τα 10 γκολ και τις 4 ασίστ μετά τις 20/2. “Το θέμα είναι η εμπιστοσύνη που λαμβάνει ένας ποδοσφαιριστής”. Για να ‘ναι δίκαιος, πάντως, δεν αμελεί να συμπληρώσει ότι “τον χειμώνα έγιναν μερικές πολύ καλές μεταγραφές”. Είπαμε, ας είναι καλά ο χορηγός.
Η απώλεια που τον σημάδεψε
Το σπιτικό του είχε τη δική του μεταγραφή στο ίδιο ακριβώς διάστημα. Ανεκτίμητης αξίας. Την πέντε μηνών πια Εριέττα. Την τέταρτη γυναίκα που προστέθηκε στην οικογένεια, δίπλα στη Βίκυ, στη Βαλέρια και στην Έλενα. Του αρκούσε που σε όλο αυτό ήταν μαζί του όλες τους. Να τον περιμένουν σπίτι μετά τη δουλειά. «Άρχοντας αισθάνομαι», ομολογεί περήφανα. «Θέλω να τις μαλώσω καμιά φορά, αλλά λιώνω σαν το παγωτό όταν με κοιτάξουν μ’ αυτό το βλέμμα. Η μεσαία η Έλενα μού κάνει τα περισσότερα. Μου δείχνει τα δόντια της, το χαμόγελό της και πεθαίνω». Τη στερήθηκε αυτή τη συντροφιά για λίγο, κατά τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης. «Επειδή η σύζυγός μου δεν άντεχε να μένει μόνη της, συνεννοήθηκα στο διάλειμμα των εθνικών να γυρίσω στην Ελλάδα και να τις φέρω όλες πίσω μαζί μου». Άλλος στη θέση του είναι πιθανό να ήταν εξαντλημένος. Ο ίδιος επαναφορτίζεται. Fully charged. «Είναι πολύ ωραία αυτή η δυσκολία, είναι ευλογία να ‘χεις τους ανθρώπους σου». Έχει νιώσει την απώλεια και γνωρίζει το βίωμα.
Μια απώλεια που έγινε συνήθεια (όπως λέει ο στίχος του Παντελή Ροδοστόγλου), μα και μελανό σημάδι στο κορμί. Κάποιο τατουάζ, από τα πολλά. Σίγουρα ένας βρόγχος στο λαιμό. Τον ακούς. Πέρασαν δέκα χρόνια κιόλας. Σαν χθες η βραδιά που «με ξύπνησε η μητέρα μου να μου πει ότι ο μπαμπάς δεν είναι καλά. Με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ μετά την αποθεραπεία». Τον ‘έχασε’ νωρίς, Πολύ νωρίς. Στα 17 ήταν, δεν τον απόλαυσε όσο του(ς) άξιζε. Ήταν στήριγμα, «έτρεχε παντού για μένα, δεν μας είχε λείψει τίποτα».
Υποχρεώθηκε από μεγάλος αδερφός να γίνει πατέρας τεσσάρων παιδιών. «Με δυσκόλευε πιο πολύ που έβλεπα τους άλλους να υποφέρουν”. Ιδίως τη μητέρα του, που ζορίστηκε συναισθηματικά. Δικαιολογημένα το δίχως άλλο. «Η αδερφή μου ήταν ένα χρόνο μικρότερη και καταλάβαινε περισσότερα, ο μικρός 14ων και τα δίδυμα στα 6. Έπρεπε να τους πούμε τα νέα σαν ένα παραμύθι. Να το συνειδητοποιήσουν διαφορετικά». Το πόδι του ήταν λαβωμένο. Ανήκε ήδη στον Πανιώνιο και είχε κόψει τον χιαστό. Την πρώτη από τις δύο φορές. Χωρίς χρονοτριβή, στάθηκε γρήγορα στα πόδια του. Είχε ανοικτές οφειλές να ξεχρεώσει. Προς τον πατέρα του, προς τους δικούς του, προς τον εαυτό του.
Θα μπορούσα να είχα πάει εξωτερικό αντί για Ολυμπιακό
Πλήρωσε τοις μετρητοίς. Ο Άκης Μάντζιος είχε ήδη τολμήσει και «δεν είχε φοβηθεί να με βάλει στο υψηλό επίπεδο», αλλά με τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, τον Δημήτρη Τερεζόπουλο και κυρίως τον Μαρίνο Ουζουνίδη είχε πια ενηλικιωθεί. Ηλικιακά και ποδοσφαιρικά. Στην τελευταία σεζόν του ως ‘κυανέρυθρος’ ήταν μαύρος πάνθηρας. Χωρίς στολή, αλλά με υπερφυσικές δυνάμεις. Μέτρησε 15 γκολ και 4 ασίστ σε 35 αγώνες της σεζόν 2014-15. Είχε μεσολαβήσει η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, προτού παραμείνει δανεικός στη Νέα Σμύρνη.
Διεκδίκησε και κέρδισε θέση στο ‘ερυθρόλευκο’ ρόστερ του 2015-16. «Ο Μάρκο Σίλβα ήταν καλός προπονητής και η ομάδα είχε ένα υλικό εξαιρετικό, αλλά παρόλο που ήμουν μικρός θα ήταν εφικτό να έχω πάρει περισσότερες από 11 συμμετοχές». Τις είχε εσωτερική ανάγκη, διότι «ήμουν 22 χρόνων και ήθελα να παίζω. Δεν μπορούσα να αποδεχθώ ότι ήμουν εκτός, ήταν σαν ένα σύνδρομο στέρησης που δεν καταπολεμάται». Παραδέχεται ότι αντί να υπογράψει στον Ολυμπιακό «θα μπορούσα να έχω κάνει νωρίτερα το βήμα στο εξωτερικό. Είχα γεμάτες χρονιές παρά την ηλικία μου ή τον χιαστό και μαζί 2-3 καλές προτάσεις».
Με χρονοκαθυστέρηση ήρθε η ένταξη στη βελγική Μαλίν. Μαζί με 29 ματς, 6 γκολ και 3 ασίστ. Ως τα τέλη του Φλεβάρη του ’17, όταν σε μονομαχία με τον Γιώργο Γκαλίτσιο της Λόκερεν ο χιαστός λύγισε πάλι. «Στο ποδόσφαιρο, όπως στη ζωή, δεν σου έρχονται όλα όπως τα θέλεις. Βάσει λογικής τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, ιδίως στο Βέλγιο». Επέστρεψε τον Οκτώβριο. Ο Γιανίκ Φερέρα δεν του χάρισε την ίδια εμπιστοσύνη. Ούτε στην ολλανδική Βίλεμ τη βρήκε σε ποσότητα κατά το 6μηνο της παραμονής του στο Τίλμπουργκ.
Αντιθέτως πίνει νερό στο όνομα του Γιάννη Αναστασίου, διότι τον Γενάρη του 2019 “όταν δεν ήμουν καλά, ύστερα από 1,5 χρόνο απραξίας με διάφορα προβλήματα, με επανέφερε σε υψηλό επίπεδο και με βοήθησε”. Στην κυπριακή Ομόνοια. Παρεξηγημένος ως προπονητής, λέει, και το εννοεί. “Είναι ένας προπονητής που μαθαίνει διαρκώς και εκσυγχρονίζεται. Ακόμη κι όταν με άφηνε στον πάγκο, ήξερα γιατί το κάνει. Μου το εξηγούσε. Πήγε σε μια ομάδα χωρίς να έχει δικό του ρόστερ και την έφερε στα πλέι οφ”. Χάρη σ’ αυτόν επανήλθε στην Εθνική ομάδα και σκόραρε στη Ζένιτσα για το 2-2 με τη Βοσνία, το μοναδικό διεθνές γκολ του σε 9 παιχνίδια. Ελπίζοντας ότι θα γίνει ξανά από τον Τζον Φαν’τ Σχιπ, ενδεχομένως “με συμμετοχές σ’ ένα άλλο πρωτάθλημα”.
Χάρη σ’ αυτόν απέκτησε πρόσβαση για τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2019 και η επιστροφή στην Ελλάδα. Από τριφύλλι σε τριφύλλι. Στο φιλικό του Αυγούστου με τη Γαλατασαράι ήταν εξαιρετικός ως δεύτερος επιθετικός. Ως εκεί ωστόσο. Έκτοτε υψώθηκε ένα αόρατο τείχος. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με τη Λαμία (1-1) βρέθηκε έξω αριστερά, στον αγώνα με τον ΟΦΗ τοποθετήθηκε έξω δεξιά (1-3), απέναντι στον Άρη έγινε 8άρι (4-0) και με τον Ολυμπιακό έπαιξε σέντερ φορ. “Ειλικρινά δεν ήξερα σε ποια θέση θα παίξω κάθε φορά”, λέει με περίσσιο παράπονο, σημειώνοντας πως “ο Γιώργος Δώνης μ’ έπαιρνε στο γραφείο του και μου έλεγε ότι ήμουν παίκτης του άξονα, αλλά μόνο εκεί δεν έπαιζα”.
Ο Ρόκα μου έλεγε ότι θα μείνω και θα παίζω στον άξονα
Ζητούσε ξεκάθαρες απαντήσεις πάνω απ’ όλα και μια διαχείριση που υποστηρίζει ότι δεν συνάντησε. «Έψαχνα χωρίς χρόνο τα πατήματά μου μέσα από ρόλους που δεν γνώριζα. Ένιωθα έξω από τα νερά μου γιατί έπρεπε να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα. Προτιμώ να παίζω σε μικρούς χώρους, με κοντινές πάσες, συνεργασίες. Δεν έχω τα στοιχεία να κινηθώ στο χώρο ή πάνω στη γραμμή. Ο κόουτς ήθελε να μένουν τα εξτρέμ στη γραμμή και να μπαίνουν μέσα τα μπακ. Εμένα με επηρέαζε αυτό, γιατί ήμουν μακριά από το γκολ και δεν με βολεύει να βγάζω σέντρες».
Άλλα είχε ακούσει πριν υπογράψει. «Το θέμα είναι ότι για να έρθω στον Παναθηναϊκό μου είχαν πει ότι θα παίζω στον άξονα. Ο κ. Νταμπίζας μού φέρθηκε πολύ καλά και με συμβούλευε πάντα να μιλήσω στον προπονητή για τη θέση μου”. Αναγνωρίζει βέβαια ότι “έκανα λάθος που με επηρέασε. Όχι, δεν τα παράτησα. Δεν είμαι απ’ αυτούς που εγκαταλείπουν». Κάτι που αποτυπώθηκε στην απόδοση που είχε στα πλέι οφ. «Δούλευα καλά στην καραντίνα και αυτό με βοήθησε να συντηρηθώ». Ταυτόχρονα βέβαια “παίξαμε λίγο διαφορετικά, μ’ ένα σύστημα δύο δεκαριών, και αυτό με ευνόησε πολύ”. Είχε μάλιστα γκολ στο 1-0 επί του Άρη, εκτός.
Περίμενε ότι θα αξιολογηθεί από τον νέο προπονητή. Θα ήταν το λογικό. Όχι στον Παναθηναϊκό. “Ο Ρόκα μού έλεγε ότι θα μείνω και ότι με υπολογίζουν για τον άξονα”. Σύντομα ήρθε ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό του. Το άνοιξε και το διάβασε. Ο Ισπανός τον ενημέρωνε ότι “θα είμαι εκτός ομάδας και θα πρέπει να φύγω. Τι, αλήθεια, να του απαντήσω εγώ εκείνη τη στιγμή;”. Τίποτα. Σιωπή. Αν ο πρώην τεχνικός διευθυντής των ‘πρασίνων’ παρασύρθηκε από την περιέρρευσα ατμόσφαιρα, ήταν ευάλωτος. «Δεν με στενοχωρεί να γράφουν για μένα, ξέρω πώς είναι, αλλά για κάποιους ήμουν πάντα ο χειρότερος του γηπέδου ανεξάρτητα του πώς πήγαινε η ομάδα. Ας είναι».
Ο Κολοβός έχει άλλον ένα χρόνο στο (τριετές) συμβόλαιο με το ‘τριφύλλι’. Που αλλάζει ξανά προπονητή. «Μου έστειλαν το καλοκαιρινό πρόγραμμα πριν από λίγες ημέρες». Ήταν μια αρχή. Λέγεται ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα κρίνει τους πάντες. Από μηδενική βάση. Σαν να μην ξέρει κανέναν. «Το καλύτερο για μένα θα είναι να παίζω», απαντά οριζοντίως και καθέτως στην ερώτηση για το ποδοσφαιρικό μέλλον του. Άλλωστε “από τη στιγμή που κάνω αυτό που αγαπάω, δεν χρειάζεται να σκεφτώ την επόμενη μέρα”. Είτε ως ένας μοναχικός καουμπόι είτε ως σερίφης του Τίρασπολ. Σε κάθε περίπτωση, στη Σέριφ που επιδιώκει ήδη την παραμονή του, στον Παναθηναϊκό ή αλλού, με τις δυο του κάννες μονίμως καπνισμένες. «Δεν γίνεται εδώ να θυμήθηκα να παίζω ποδόσφαιρο και στην Ελλάδα να είχα ξεχάσει». Γίνεται;
