ΔΕΥΤΕΡΗ νιότη μετά τα 30!

Στα 34 του, ο Καρίμ Μπενζεμά σπάει τα κοντέρ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος μέσω του gazzetta.gr θυμάται πέντε ποδοσφαιριστές που διένυσαν την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους μετά τα πρώτα «άντα».

Λοράν Μπλαν

Η μοναδική του εμπειρία εκτός Γαλλίας, μέχρι να κλείσει τα 30, ήταν τη σεζόν 1991-92, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι. Ο Λοράν Μπλαν χρειάστηκε να μπει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του για να ανοίξει τα φτερά του και να πραγματοποιήσει μια μεγαλειώδη καριέρα. Σε αυτό το βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός πως ήταν «εγκεφαλικός» παίκτης και όχι ιδιαίτερα αθλητικός. Το 1996, στα 31 του, πήρε μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα, ενώ δύο χρόνια μετά ήταν η ηγέτης στην άμυνα της Γαλλίας, στην πορεία μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το ίδιο και το 2000, όταν ήταν ήδη 35, ο Γάλλος αμυντικός κατέκτησε το Euro με τους «τρικολόρ». Μέσα σε αυτό το διάστημα έκανε και δύο σπουδαίες μεταγραφές. Στα 34 πήγε στην Ίντερ και στα 36 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία έκλεισε την καριέρα του.

Τέντι Σέρινγχαμ

Ποτέ δε θεωρήθηκε σπουδαίο ταλέντο στην Αγγλία, όπως μαρτυρά και το γεγονός ότι δεν είχε συμμετοχές στις μικρές εθνικές ομάδες. Στα 26 του πήρε μεταγραφή για την Τότεναμ και ένα χρόνο μετά κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ανδρών της χώρας του. Ωστόσο, η εκτόξευση για τον ίδιο ήρθε μετά τα 30. Συγκεκριμένα, σε ηλικία 31 ετών, το 1997, ο Σέρινγχαμ πήρε μεταγραφή για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές των επιτυχιών του συλλόγου. Μπορεί να μην ήταν πάντα βασικός, όμως έδωσε ουκ ολίγες φορές τη λύση προερχόμενος από τον πάγκο. Όπως έκανε στον τελικό του Champions League το 1999, στην επική ανατροπή επί της Μπάγερν. Τη σεζόν 2000-01, σε ηλικία 35 ετών, αναδείχθηκε MVP της Premier League, με τον ίδιο να παίζει ποδόσφαιρο μέχρι τα 42.

Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ

Ήταν ένα από τα «μωρά» του Λουίς Φαν Χααλ στον Άγιαξ, στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Στα 25 του, το 1995, αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας στην Ευρώπη, όμως στη συνέχεια η καριέρα του παρουσίασε μια κάμψη. Η μεταγραφή του στη Γιουβέντους δεν τον απογείωσε, όπως ο ίδιος θα περίμενε, με τον Ολλανδό να καταλήγει στη Φούλαμ, σε ηλικία 31 ετών. Στην Premier League, ο Φαν Ντερ Σαρ αναγεννήθηκε αγωνιστικά και με τις εμφανίσεις του κίνησε το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δε δίστασε να τον αποκτήσει το 2005, όταν ο Ολλανδός γκολκίπερ ήταν ήδη 35 ετών. Και φυσικά, δικαιώθηκε. Τρία χρόνια μετά, ο Φαν Ντερ Σαρ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της Γιουνάιτεντ στην κατάκτηση του Champions League. Ο ίδιος «κρέμασε» τα γάντια του στο Ολντ Τράφορντ, σε ηλικία 41 ετών.

Μάρκος Σένα

Ο Βραζιλιάνος άσος αγωνιζόταν στην πατρίδα του μέχρι την ηλικία των 26, όταν έκανε το μεγάλο άλμα για τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Πρώτος σταθμός η Βιγιαρεάλ, στην οποία έμελλε να… ριζώσει και να απογειώσει την καριέρα του. Μετά από μια τετραετία και έπειτα από τις εξαιρετικές του εμφανίσεις με το «κίτρινο υποβρύχιο», η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία έκανε όλες τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε να του βγάλει ισπανικό διαβατήριο και να μπορέσει να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας. Όπερ και εγένετο, με τον Σένα να αγωνίζεται αρχικά στο Μουντιάλ του 2006, ενώ δύο χρόνια αργότερα στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Ισπανία. Μάλιστα, στα 32 του, ο δυναμικός αμυντικός μέσος ψηφίστηκε μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης. Πιθανότατα θα είχε κατακτήσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, όμως ένας τραυματισμός του στέρησε τη συμμετοχή. Στη Βιγιαρεάλ αγωνίστηκε μέχρι τα 37 του.

Αντόνιο Ντι Νατάλε

Κι αν όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάτι να επιδείξουν πριν την ηλικία των 30, ο Ιταλός επιθετικός κινούταν σε «ρηχά νερά» όλο αυτό το διάστημα. Μπορεί να μην πήρε μεταγραφή για κάποιο μεγαλύτερο σύλλογο της Serie A, όμως κυριολεκτικά εκτοξεύθηκε με τη φανέλα της Ουντινέζε. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. 29 γκολ στα 33 του, 28 γκολ στα 34 του, 23 τέρματα στα 35 αλλά και στα 36 του, 17 τέρματα στα 37 του και 14 τέρματα στα 38 του. Μέσα σε αυτό το διάστημα, αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος (2010, 2011) και μία φορά MVP (2010). Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η «ερωτική» του σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα του άνοιξε το δρόμο για την εθνική Ιταλίας, με την οποία αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση μετά τα 30. Στο μυαλό του στριφογύριζε πολλές φορές η σκέψη για αποχώρηση από την ενεργό δράση. Στις δύο πρώτες φορές που το ανακοίνωσε, στη συνέχεια επέστρεψε. Τελικά, τα… κατάφερε στην τρίτη σε ηλικία 39 ετών.