Οι Γερμανοί έρχονται με φόρα καταπάνω μας, αλλά επειδή ακόμη δεν περάσαμε την Τσεχία (11/9, 21:45), καλύτερα να συζητάμε για το ματς της Τρίτης από την Κυριακή το βράδυ. Προς το παρόν ας το σκέφτονται ο Γκόρντον Χέμπερτ και οι παίκτες του, οι οποίοι για ένα ημίχρονο μάς έπεισαν ότι είναι μια εξαιρετική ομάδα, με πολλά κορμιά, ένα ωραίο κράμα από ΝΒΑers και EUROLEAGUErs (ευχαριστώ) που έκανε φύλλο και φτερό τους Μαυροβούνιους, καθώς προηγήθηκε ακόμη και με διαφορά 27 πόντων.
Γιάννης Φιλέρης
Αν μάλιστα δεν της έλειπαν δυο ψηλοί που θα της έδιναν ακόμη μεγαλύτερο μέγεθος (ο αδερφός του Φραντζ Βάγκνερ, Μο και ο Τίμπορ Πλάις, 2.11 και 2.21 αντίστοιχα) θα μιλούσαμε για ένα πολύ δύσκολο αντίπαλο. Είχε πολλά κέφια η νάσιοναλμανσαφτ, με πρώτο και καλύτερο τον Ντένις Σρούντερ, που ξεκίνησε το παιχνίδι ως εξής:
Το Μαυροβούνιο δεν έβρισκε διέξοδο, μέχρι που ο Κέντρικ Πέρι άρχισε ένα κρεσέντο, έβαλε 11 πόντους σερί και έκανε το ματς ντέρμπι, με ένα προσωπικό ρεσιτάλ.
“Δεν περίμενα ποτέ στην καριέρα μου ότι θα βρισκόμουν εδώ και θα έκανα όλα αυτά“, σχολίασε ο πρώην άσος του Παναθηναϊκού. Οι Γερμανοί ψιλοβαριόντουσαν, μπορεί να έκαναν και συντήρηση δυνάμεων και τους βρήκε μια λαχτάρα, αφού ο αέρινος Φραντζ Βάγκνερ στραβοπάτησε σε πόδι του αντιπάλου και έπαθε διάστρεμμα. Θα προλάβει τον προημιτελικό;
Ο Σρούντερ συνέχισε τα δικά του και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο, για να οριστικοποιήσει την γερμανική επικράτηση:
“Είδατε δυο διαφορετικά ματς σήμερα. Κρατάμε μόνο το πρώτο, στο οποίο παίξαμε καλά” είπε ο Γκόρντον Χέρμπερτ.
Καλός ο Μπράουν τώρα;
Είπε κανείς ότι η Ισπανία δεν πρόκειται να προκριθεί στους “8”; Αν το ‘πε ας δαγκώσει τη γλώσσα του. Τη φούρια ρόχα στο μπάσκετ πρέπει, τουλάχιστον, να τη σέβεσαι. Μπορεί οι καλύτεροι της παίκτες, πλην του τρομερού Ρούντι, να μην είναι στο Βερολίνο, είτε γιατί σταμάτησαν το μπάσκετ είτε λόγω τραυματισμού, παραμένει όμως… η Ισπανία.
Αν λοιπόν η Ελλάδα περάσει την Τσεχία και μετά τη Γερμανία, υπάρχει περίπτωση στον ημιτελικό να βρει απέναντι της τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ, τον Ρούντι, τον Γκαρούμπα και τον Λορέντζο Μπράουν. Έγινε ολόκληρο θέμα στην Ισπανία για την επιλογή της ομοσπονδίας να δώσει διαβατήριο στον Αμερικανό γκαρντ. Υπήρξε και μουρμούρα και σχόλια του στιλ “πώς καταντήσαμε λοχία” κουλουπού.
Τελικά και ο Γκαρμπαχόθα και ο Σκαριόλο είχαν δίκιο, καθώς ο Μπράουν αναδείχθηκε σε φυσιογνωμία του ματς.
Ο Αμερικανός μαζί με τον Ρούντι, τον Βίλι Ερνανγκόμεθ και τον δυναμίτη Γκαρούμπα, έκαναν μεγάλο ματς. Αυτός που διέπρεψε ωστόσο ήταν ο Σέρτζιο Σκαριόλο από τον πάγκο, με τις ζώνες που δοκίμασε (μέχρι και box one έπαιξε πάνω στον Γκριγκόνις) γυρίζοντας το ματς. Ένα ματς κάποια στιγμή είχε γείρει. πολύ υπέρ της Λιθουανίας.
Οι “λιετούβος” ισοφάρισαν στην εκπνοή με το φόλοου του Μπραζντέικις κι ενώ πριν ο Βίλι είχε χάσει μια βολή, που θα έδινε προβάδισμα +3 πόντων στην Ισπανία.
Οι Ισπανοί δεν πτοήθηκαν, ενώ ο Μπραζντέικις από ωραίος έγινε μοιραίος κάνοντας ένα ανόητο επιθετικό φάουλ, που χρεώθηκε και αντιαθλητικό (ένα ανάλογο είχε κάνει ο Σαμπόνις στο τελείωμα της κανονικής περιόδου). Οι Ίβηρες πήραν την πρόκριση, περιμένουν το νικητή Φινλανδίας-Κροατίας και βλέπουν στο βάθος ένα ημιτελικό με την Ελλάδα. Μην το… γρουσουζέψουμε, ε;
Η Ισπανία προκρίνεται για 21η συνεχή φορά στους “8” του Ευρωμπάσκετ (από το 1979!) ενώ στα δέκα τελευταία (από το 1999) βρίσκεται πάντα στην πρώτη τετράδα!
Καλύτερος ο Λούκα από τον Ντράζεν;
Ο Λούκα Ντόντσιτς έπαιξε το σύστημα “δεν δίνω πουθενά την μπάλα, τους παίζω μόνος μου” έκανε τα 25 από τα 69 σουτ της Σλοβενίας, εκτέλεσε τις 10 από τις 25 βολές της ομάδας του και αφού έφαγε αγκωνιές, σπρωξιές, έσκασε δυο-τρία ειρωνικά χαμόγελα, γκρίνιαξε στους διαιτητές, την είπε στον ανιψιό Τζέρτζια (κόουτς του Μαυροβουνίου) και τελείωσε το ματσάκι με τους Βέλγους, έχοντας 35 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα.
Έγινε λέει ο πρώτος παίκτης που βάζει τρεις συνεχόμενες τριαντάρες στο Ευρωμπάσκετ μετά από 30 χρόνια. Ο προηγούμενος ήταν (ποιος άλλος;) ο Νίκος Γκάλης, που το 1991 στη Ρώμη είχε φορτώσει με 32 πόντους την Τσεχοσλοβακία (25/6/91, στην κρυάδα από τον Σβόμποντα) 39 τη Γαλλία (26/6/91) και 35 τη Βουλγαρία (29/6/91). Ο Λούκα έπαθε… Γκαλίτιδα, έχοντας 47 με την Γαλλία, 36 με τη Γερμανία και 35 με το Βέλγιο.
Πολλές φορές ο γίγας Λούκα, έμοιαζε να παίζει μονό. Και έβαζε καλάθια κατευθείαν από ανοιχτό γήπεδο μιας παιδικής χαράς στη Λιουμπλιάνα (ή στη Μαδρίτη, όπου μεγάλωσε υπό την αιγίδα της Ρεάλ)
Όσα κάνει μέσα στο γήπεδο, η συμπεριφορά του και η ηγετική του, βέβαια, προσωπικότητα δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείτε σας θυμίζει πάρα πολύ τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Σαν να έχει μπει στο κορμί του Σλοβένου ο αείμνηστος Κροάτης, που στη δεκαετία του’ 80 ήταν το “τρομερό παιδί” της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας. Η σύγκριση με τον Ντράζεν (αλλά και τον Κούκοτς, που ωστόσο ήταν πιο… φρόνιμος πάνω στο παρκέ) γίνεται κάθε τόσο και λιγάκι.
Ο αδερφός του Ντράζεν, Ατσο Πέτροβιτς, κλήθηκε να πάρει θέση. Ως συνήθως ο Άτσο (Άζα τον λέγαμε παλιότερα, μου αρέσει περισσότερο) είπε ανακρίβειες. Δήλωσε ότι ο Ντόντσιτς έχει ελευθερία μέσα στο παιχνίδι του, ενώ ο Ντράζεν έπαιζε μόνο υπό τις οδηγίες του αυστηρού Ντούντα και είχε είχε συμπαίκτες παικταράδες όπως ο Ντίβατς, ο Κούκοτς, ο Πάσπαλι και λοιποί αστέρες.
Συνέβη μεν, όχι όπως τα λέει ο 63χρονος Πέτροβιτς δε. Ο αδερφός του, πριν από την τρομερή ομάδα του Ευρωμπάσκετ 89, είχε παίξει σε άλλες τρεις διοργανώσεις. Το 1983 στη Γαλλία (με προπονητή τον Γιόζιπ Τζέρτζια) το 1985 στη Γερμανία και το 1987 στην Αθήνα (με κόουτς τον Κρέζο Τσόσιτς). Στο Ευρωμπάσκετ 87, μάλιστα, είχε παίξει και ο ίδιος ο Άτσο, οπότε λίγο μας τα μπέρδεψε, εκτός αν δεν κατάλαβαν καλά οι Σλοβένοι και η Ekipa 24 που δημοσίευσε τις δηλώσεις του.
Είχε πάντως δίκιο όταν είπε πως “ο Λούκα παίζει πάρα πολύ με τις επαφές, οι διαιτητές είναι χαμηλού επιπέδου, παρόλα αυτά κάνει τρομερά πράγματα πάνω στο παρκέ, αλίμονο…”
Τώρα αν είναι καλύτερος από τον Ντράζεν, κάποτε είχα γράψει ότι αυτό θα το ξέρουμε όταν τελειώσει την καριέρα του, καθώς είναι μόλις 23 ετών (τότε ήταν 19) η σύγκριση όμως των κατορθωμάτων του στην αντίστοιχη ηλικία με Πέτροβιτς και Κούκοτς, λέει ότι ο νεαρός Λούκα είναι καλύτερος από τους καταπληκτικούς άσους του παρελθόντος σε νεαρή ηλικία. Και έπεται συνέχεια.
Πάντως με το Βέλγιο για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα του ματς ο Λούκα το παράκανε. Κάποια στιγμή πρέπει να βαρέθηκαν και οι συμπαίκτες του να τον βλέπουν την ίδια εικόνα. Ο Ντόντσιτς ντάμπα-ντούμπα με την μπάλα, μία, δυο ντρίπλες, ένα, δυο φάουλ που δεν σφυρίζουν οι διαιτητές και περίεργα ντράιβ, ή σουτ από το σπίτι του. Κι όμως οι πάσες του, καμιά φορά, έχουν περισσότερο χάζι
Τρομερό ματς, μεγάλα λάθη, ίδιο έργο για την Τουρκία
Η τελική φάση άνοιξε με μια ματσάρα. Οι Γάλλοι έδειξαν ότι θα επιβληθούν εύκολα κόντρα στην (χωρίς Λάρκιν) Τουρκία, αλλά εν τέλει χρειάστηκε παράταση και τραγικά λάθη των αντιπάλων τους για να πάρουν τη νίκη και να περάσουν στους “8”.
Οι χαμένες βολές του Οσμάν μετά από το αντιαθλητικό φάουλ στην τελευταία φάση της κανονικής περιόδου (με το σκορ 77-75 υπέρ της ομάδας του Αταμάν) και η απώλεια της μπάλας αμέσως μετά, κράτησαν όρθια την Γαλλία, που ισοφάρισε με τον Γκομπέρ, τον καλύτερο παίκτη της, δηλαδή, με 20 πόντους και 17 ριμπάουντ.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι Τούρκοι είχαν κι άλλη μια ευκαιρία, την οποία πέταξαν στα σκουπίδια.
Ο Γκομπέρ, κατάκοπος πλέον, έχασε και τις δυο βολές για τους Γάλλους, ο Κορκμάζ είχε 8 δευτερόλεπτα αλλά έχασε τον έλεγχο της μπάλας, με αποτέλεσμα το κλέψιμο των τρικολόρ και την οριστική νίκη τους. Ο Αταμάν φυσούσε και ξεφυσούσε, μην πιστεύοντας στα μάτια του και παραδέχθηκε ότι αυτή ήταν η χειρότερη ήττα της 26χρονης καριέρας του ως προπονητής.
Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία έχει ξαναχάσει σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο. Στο Παγκόσμιο του 19, πλησίασε ένα θαύμα, απέναντι στους Αμερικανούς που ισοφάρισαν με βολές στην κανονική διάρκεια και βρέθηκαν ένα πόντο πίσω (92-91), 9.2 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Ο Μπαλμπάι κέρδισε αντιαθλητικό φάουλ, αλλά αστόχησε δις, όπως και (κατά σατανική σύμπτωση) ο Οσμάν που βρήκε σίδερο στα 8”, οι ΗΠΑ έκαναν επίθεση και ο Κρις Μίντλετον κερδίζοντας φάουλ, έβαλε τις βολές διαμορφώνοντας το τελικό 93-92.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά πήγε στράφι η τρομερή εμφάνιση του Μπουγκαχάν Τουντσερί, που έβαλε 22 πόντους στο ματς της ζωής του. Τελείωσε με 6/10 τρίποντα ευστοχώντας και στα έξι πρώτα που εκτέλεσε και ήταν ο βασικός πρωταγωνιστής στο 19-0 της ομάδας του, το οποίο άλλαξε τα δεδομένα. Οι Τούρκοι που στο πρώτο μέρος είχαν 3/13 τρίποντα, σούταραν σχεδόν με 50% στο δεύτερο (11/23) και οι Γάλλοι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο! Ο Τουντσέρ ήταν καταπληκτικός και σήκωσε όλο το γήπεδο που είχε πολλούς Τούρκους στο πόδι!
Ο Κολέ τραβούσε τα μαλλιά του (δεν έχει και πολλά πλέον) βλέποντας τους δυο γκαρντ-σκόρερ της ομάδας του να συναγωνίζονται ποιος θα κάνει την χειρότερη πάσα. Ερτέλ και Φουρνιέ, πέτυχαν μαζί 26 πόντους αλλά έκαναν και 9 λάθη, που δεν στοίχισαν γιατί οι Τούρκοι αρνήθηκαν να … νικήσουν.
“Τους καταλαβαίνω πως νιώθουν…” δήλωσε ο Κολέ, ενώ ο Γκομπέρ ενθουσιάστηκε που η ομάδα του δεν το έβαλε κάτω: “Παλαίψαμε μέχρι το τέλος. Δεν ξέρω πολλές ομάδες που θα έκλεβαν την μπάλα στο τέλος, όπως κάναμε εμείς“. Παραδέχθηκε, ωστόσο, στο τουίτερ ότι οι αντίπαλοι έπαιξαν σπουδαίο ματς, δήώσε ότι παίζει στο καλύτερο Ευρωμπάσκετ όλων των εποχών και ο στόχος πλέον των τρικολόρ είναι το χρυσό μετάλλιο.
Tres Bien Rudy
